مقاومت سرسختانه شما زنان ایران در برابر سیاست های زن ستیزانه حکومت اسلامی که اساس و بنیاد آن با بر سرکار آمدن خمینی و اجباری کردن حجاب در سی و دوسال قبل ریخته شد، تحسین جهانیان را بر انگیخته است. بعد از دریافت جوایز بین المللی اسامی زنان مبارزی چون نسرین ستوده و شیوا نظر آهاری در خارج از مرزهای ایران طنینی آشنا دارد.
انکار نمیتوان نمود که جنبش حق طلبانه و مدنی جامعه ایران در مبارزه برای نائل شدن به دمکراسی پارلمانی و استقرار حکومت قانون بصورت پایدار، بدون حضور فعال جنبش زنان مبارز ایران برای برابری حقوقی و قانونی با مردان، معنا و مفهوم خود را از دست خواهد داد.زیرا زمانی که زنان یا نیمی از جمعیت کشور از برابری حقوقی و قانونی با مردان محرومند، چگونه میتوان امیدی به رهائی بقیه اقشار جامعه داشت؟ تساوی حقوقی در بین اقوام ایرانی و اقلیت های مذهبی همچون زرتشتیان، سنی ها، بهائیان، مسیحیان و یهودیان و دراویش بدون برابری حقوقی زنان با مردان مستقر نخواهد شد.
در سی دو سال پیش فریاد خشم شما زنان ایران که با صدائی رسا فریاد زدید: «ما انقلاب نکردیم تا به عقب بر گردیم» سنگ اول بنای مبارزاتی را گذاشت که مردم ایران اکنون در اکثریتی قاطع خواهان آن هستند. نظام جمهوری اسلامی برای گسترش سلطه خود و جلب حمایت عقب مانده ترین اقشار جامعه زن ستیزی را در دستور کار خود قرار داد و متاسفانه باید گفت مردان عقب مانده جامعه ما نیز به علت نگرانی از فقدان نقش سلطه گر خود در خانه و خانواده به خواست این نظام متحجر و قرون وسطائی گردن نهادند. عقب مانده ترین اقشار جامعه ما نیز در یک تبانی ننگین برسر اعمال سلطه و زور و ستم حکومت بر علیه زنان حاضرشدند طوق بردگی و اسارت حکومت دینی را بر گردن حمل کنند ولی شاهد و ناظر رهائی زنان از یوغ این سلطه ی قرون وسطائی نباشند.
ما بر این اعتقادیم که در چنین اوضاع و احوالی تنها با استقرار یک حکومت ملی در ایران و پیروزی بر حکومت جهل و عقب ماندگی جمهوری اسلامی میتوان به برابری حقوقی زنان در ایران دست یافت. زنان شجاعی چون شبنم مددزاده، مریم حاجی لویی، مریم اکبری منفرد، معصومه یاوری، کبری بنازاده، مطهره بهرامی، مهوش ثابت، فریبا کمال آبادی،بهاره هدایت، نسرین ستوده، عالیه اقدام دوست، لیلا توسلی، عاطفه نبوی، مهدیه گلرو، نازنین حسن نیا، هنگامه شهیدی، فاطمه درویش، پروین جواد‌زاده، هانیه فرشی شتربان، لادن مستوفی، شعله طائب، منیژه نصراللهی، صحبا رضوانی، سوسن تبیانیان، نازیلا دشتی، فرح واضحان، کفایت ملک محمدی، زهرا جباری و فاطمه خرم جو که در قرنطینه زندان اوین یا در زندان قرچک ورامین بسر میبرند، بر این امر آگاهند که رهایی زنان جامعه ما لزوما با مبارزات پیگیر و شجاعانه آنان ممکن و میسر میشود.
سرکوب گسترده شما زنان ایران که اجباری کردن حجاب و وضع قوانین تبعیض آمیزی همچون تثبیت حق تعدد زوجات برای مردان، قانونی کردن صیغه، محدود کردن حقوق شما در خانواده، عدم برابری ارزش شهادت زنان و مردان در امور قضائی، پائین آوردن سن ازدواج و مسئولیت کیفری، حق قیمومت و حضانت فرزندان، مجازات سنگسار و بالاخره جدا سازی زنان از مردان از مدرسه گرفته تا اتوبوس، که برای محدود نمودن امکان ارتقاء اجتماعی زنان صورت گرفته، تا کنون نتوانسته است مقاومت شما را در هم بشکند. استقرار دمکراسی، حقوق بشر و حکومت قانون دیر یا زود بر همه این تضییغات خط بطلان خواهد کشید زیرا جهان کنونی جهانی است که سنگواره های قرون و اعصار گذشته را تحمل نخواهد کرد.
کنگره سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور، سرکوب، زندان، تجاوز، شکنجه و قتل زنان را شدیدا محکوم نموده، خواهان آزادی کلیه زنان زندانی میباشد.
کنگره سوم سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
لودویگزهافن آلمان ۲۱ و ۲۲ خرداد ۱۳۹۰ برابر ۱۱ و ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱
انتشار از طرف:
هیات اجرائی سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
مهندس کامبیز قائم مقام ـ مهندس بهمن مبشری – دکتر همایون مهمنش
بیست و نهم خرداد ۱۳۹۰ برابر نوزدهم ژوئن ۲۰۱۱
info@iranazad.info
http://www.iranazad.info/
