کارگران ایران!
بین الملل انقلاب فرصتی پدید آورد که جهانیان ازغنای وجدان کارگران و زحمتکشان آگاه گردند. در تونس و مصر، زحمتکشان گفتند: بیکاری و فقر عرصه را بر آنها تنگ کرده است. باوجود این، به تجربه دریافته اند که اگر آزادی نداشته باشند، کار و نان نیز نخواهند یافت. از این رو، به جنبش همگانی پیوسته اند تا که آزادی خویش را باز یابند.
بدون تردید، شما بهتر از کارگران و زحمتکشان جامعه های در جنبش، رابطه آزادی با کار و نان را درک می کنید. زیرا با وجود درآمد نفت و بسا به دلیل این درآمد است که کار و نان ندارید. اعتصاب هایی که بخاطر پرداخت نشدن دستمزدها، گاه به مدت چند ماه، می کنید و شمار کارگران زندانی و اخراجی گویای این واقعیت است که استبداد وابسته ضد اقتصاد تولید محور، بنا بر این، عامل بی کاری و فقر قشرهای وسیعی از مردم ایران است.
شما بهتر از زحمتکشان جامعه های در جنبش، از رابطه آزادی با کار و نان آگاهید زیرا انقلاب ایران و از آن پس تا امروز، جنبشهای مردم ایران، همواره استقلال و آزادی را هدف قرار داده اند. شما که از داشتن اتحادیه های کارگری مستقل آگاهید و هم اکنون، رهبران اتحادیه کارکنان اتوبوس رانی تهران و بسیاری از اعتصابی های شما زندانی هستند، نیک می دانید که آزادی از استقلال جدائی ناپذیر است. می دانید که یک انسان اگر در گرفتن تصمیم استقلال نداشته باشد، آزادی انتخاب نوع تصمیم را نیز ندارد. طبقه زحمتکش نیز تا استقلال در گرفتن تصمیم نداشته باشد، آزادی انتخاب نوع تصمیم را نیز پیدا نمی کند. پس بر شما است که از خود بپرسید: بعنوان یک کارگر و بعنوان جمع کارگران چه اندازه استقلال و آزادی دارید؟ پاسخ این پرسش شما را از علت وضعیتی که در آن هستید، آگاه می کند. در پرسیدن از خود درنگ نکنید زیرا زمانی که شما از استقلال و آزادی خود محروم هستید، همان زمان است که استبدادیان صرف رانت خواری می کنند. صرف سرکوب شما می کنند. صرف ایجاد اقتصاد مصرف محوری می کنند که از راه صدور ثروتها و ثمره کار شما و وارد کردن کالا و خدمات می چرخد. از این رو است که جامعه ما، جامعه بی کاری و کار کاذب است.
کارگران ایران، هموطنان عزیزم!
جامعه ایرانی برای ادامه حیات ملی در استقلال و آزادی، از جمله، نیازمند اقتصاد تولید محور است. وگرنه، با فروش نفت و گاز که بهره برداری از آنها با اتلاف منابع همراه است، نه شما کار درخور و نه زندگی در خور انسان این زمان را می یابید. همانطور که می بینید، درآمد نفت و درآمدهای حاصل از قاچاق ها، رانت می شوند و به جیب های مافیاهای رانت خوار می روند. قیمتها گران و گرانتر می شوند و گرانی «یارانه سرانه» را می بلعد، توان رقابت از تولید کننده داخلی می گیرد و دروازه های کشور را بر روی واردات می گشاید. از آنجا که قیمتها در داخل بالا می روند و قیمت ارز بالا نمی رود، صادر کننده زیان و وارد کننده سود بسیار می برد. اقتصادهائی هم که به ایران کالا صادر می کنند، سود می برند. اما زیان بزرگ را قشرهای زحمتکش می کنند زیرا زمینه کار و سرمایه گذاری در کشور، از بین می رود. دانش آموختگان روی به مهاجرت می آورند و دانش نیاموختگان بر انبوه بیکاران می افزایند.
از این رو، اقتصاد تولید محور که از قائمه های حیات ملی است، نیازمند استقلال و آزادی است. نیازمند استقلال و آزادی هر انسان، بخصوص انسان زحمتکش است. بازیافت این استقلال و آزادی همراه است با تابعیت کامل دولت از ملت. این تابعیت نیز ایجاب می کند که ولایت فقیه پایان پذیرد. این ولایت، حتی وقتی دولت «یکدست» است، همانطور که مشاهده می کنید، تضاد ساز و ویرانگر است. این ولایت، می باید با ولایت جمهور مردم، بمعنای برخورداری همگان از استقلال و آزادی و حق شرکت در اداره کشور خویش، جانشین شود.
زحمتکشان ایران!
جریان بازیافت استقلال و آزادی، همان جریان بازیافت کار و نان است. زمان در اختیار خود را به استبدادیان بازنگذارید. آن را برای برخاستن به جنبش مغتنم بشمارید. آگاه باشید! زمان را یا شما در اختیار می گیرد و یا استبدادیان آن را در بهره کشی از شما و رانت خواری بازهم بیشتر بکار می برند. درنگ نکنید. عزم را برای شرکت در جنبش همگانی جزم کنید. هرگاه شما مصمم باشید، هرگاه دانشجویان مصمم باشند، هرگاه معلمان مصمم باشند، هرگاه زنان مصمم باشند، نیروی محرکه بسیار بزرگی بوجود می آید. موجهای پراکنده به یکدیگر می پیوندند و موج بزرگ جنبش همگانی را با هدف استقرار ولایت جمهور مردم، بر اصول استقلال و آزادی و رشد بر میزان عدالت اجتماعی، پدید می آورند.
وطن از شما فرزندان زحمتکش خویش می خواهد انسانهای مصمم به زیست در استقلال و آزادی و کرامت و حقوقمندی باشید. بین الملل انقلاب که جنبش همگانی ایرانیان بانی آن بود، اینک به انتظار جنبش همگانی مردم ایران است.
شاد باشید تا مصمم بگردید و پیروزی بجوئید.
اول ماه مه ۲۰۱۱ برابر ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰
