ترجمه عسگر داوودی
روزنامه چپگرای «یونگه ولت» آلمان، بمناسبت رویدادهای انقلابی تونس، مصاحبه‌‌ای با دبیر اول حزب "کارگران کمونیست تونس" انجام داده است که ترجمه فارسی آن را میخوانید:
یونگه ولت: در ۱۷ دسامبر۲۰۱۰ «محمد بو عزیز» دانشجوئی که از طریق فروش میوه و سبزیحات زندگی خود و خانواده‌اش را تامین می‌کرد، بعنوان اعتراض به تعطیلی مغازه کوچکش خود را در خیابان به آتش کشید. با این خود سوزی اعتراض‌های خیابانی در تونس آغاز شد.
حاما حامامی: در تونس انقلابی مردمی و نیرومند بوقوع پیوسته است. خلق تونس توانسته است دیکتاتور را از قدرت پائین بکشد و او را به فرار از کشور وادار کند. مرحله پیش رو مرحله ضرورت متلاشی کردن دستگاه حکومتی دیکتاتور و سلب قدرت از تمامی نیروهائی است که دستگاه حکومتی «بن علی» را همراهی می‌کردند. این موضوعی کاملا حیاتی و ضروری است، با متلاشی کردن دستگاه حکومتی امکان بازگشت دوباره دیکتاتوری به قدرت غیر ممکن و امکان استقرار یک حاکمیت مردمی و دموکرات میسر می‌شود. بقایا و وابستگان حاکمیت کهنه که منافع خود را در خطر می‌بینند می‌کوشند تا با تمام قوا قدرت دستگاه سیاسی باقی مانده از دیکتاتور را حفظ و تسلط دو باره خود را با تغییرات ظاهری فریبنده‌‌ای حفظ کنند و در ادامه نیروهای اپوزیسیون را دو باره تارو مار کرده و سیستم گذشته را با ظاهری جدید به مردم تحمیل کنند. آنها هنوز قادرند ضربات تدافعی خود را به جنبش مردم وارد کنند. به همین دلیل نیز مدعی هستند که در حال ایجاد تغییرات در دستگاه دولتی و استقرار یک «دولت موقت» هستند. اما ادامه قاطع حضور مردم در خیابان‌ها کوشش عوامل حاکمیت سابق را با دشواری مواجه کرده است. خلق تونس خواهان یک قانون اساسی دموکراتیک و جدید است که آزادی‌ها سیاسی و حقوق دموکراتیک خلق را در یک نظام جمهوری تضمین کند.
س: از شما کشته شدگان انقلاب اطلاعی دارید؟
ج: اوضاع بشدت متشنج وآشفته است. برای ما نیز هنوز میسر نیست از تعداد قربانیان انقلاب اطلاع دقیقی داشته باشیم. «دیکتاتور» از کشور فرار کرده است، اما هنوز «سیستم دیکتاتوری» مستقر و در حال اعمال نفوذ است.
س- ۴ هفته از آغاز انقلاب می‌گذرد، چه عواملی باعث شده است تا مردم همچنان خیابان‌ها را ترک نکرده و به خانه‌های خودشان باز نگشته نگردند؟
ج: تمام تمرکز و هدف اولیه بقایای رژیم سابق این است که مردم مطمئن شوند که دستگاه حکومتی سابق متلاشی شده، تا بدین وسیله دولتی مشابه با نام « دولت موقت» را به مردم تحمیل کند.
س: آیا «حزب کارگران کمونیست تونس» در چنین« دولت موقت»ی شرکت نخواهد کرد؟
ج: ما از همان آغاز مطرح شدن تشکیل «دولت موقت» رسما اعلام کردیم که به هیچ عنوان در چنین دولتی که ادامه سیستم حکومتی سابق است، شرکت نخواهیم کرد.
س: یک دیکتاتوری ۲۳ ساله با حضور چند روزه مردم دچار بحران شده و دیکتاتور به خارج فرار کرد. قدرت و نیرومندی موتور این جنبش از کجا ناشی می‌شود؟
ج: در شرایط بحران ساختاری سرمایه داری جهانی، بحران اقتصادی ـ سیاسی در زندگی مردم تونس نیز آشکارتر شد، حاکمیت دیکتاتوری مرتبا با زور و اجبار و از طریق نیروهای انتظامی سیاست‌های خود را پیش می‌برد، خواسته‌های منطقی، قانونی و حقوقی خلق کاملا نادیده گرفته شد و تئوری‌های من درآوردی با پیشفرض‌هائی کهنه، به جای سیاستی مدرن در کشور اعمال می‌شد. بحران اقتصادی داخلی با تاثیرگیری از بحران جهان سرمایه داری یک باره مانند کوه یخی از اعماق سر بیرون آورد. تعداد زیادی از کارگاه‌ها به مرور زمان ورشکسته شدند، تعداد بیکاران زیاد شد، قیمت‌ها سرسام آور افزایش یافت، وضعیت اقتصادی کسبه کوچک و بزرگ به هم ریخت، کیفیت خدمات ادارات دولتی روز به روز نازلتر شد، وضعیت اقتصادی کارگران و دهقانان خرده پا مرتبا خراب شد. آنها قادر نبودند حتی درآمدی برای حداقل زندگی دست و پا کنند و اغلب مجبور می‌شدند در دو جا کار کنند. فقر، فحشاء، کودکان کار وکارتن خواب نشان از بی اعتنائی ثروت اندوزان حکومتی بود و این‌ها در شرایطی اتفاق می‌افتاد که مردم بیکار و فقیر ثروت اندوزی دست اندر کاران دستگاه حکومتی را از نتیجه کار و زحمتشان شاهد می‌بودند. خشم توده‌ها مستقیما دستگاه حزبی ـ حکومتی «بن علی» را نشانه گرفت.
س:در این مرحله خواسته‌های فوری و اولیه « حزب کارگران کمونیست تونس» کدام است؟
ج:ما نیازمند یک دولت موقت و مردمی هستیم. دولتی با رهبری جمعی و دموکراتیک که بتواند یک قانون اساسی دموکراتیک تدوین کند و شرایط برقراری یک جمهوریت واقعا مردمی را فراهم آورد. برای نوشتن و تصویب چنین قانونی لازم است تمامی گروه‌های سیاسی حاضر در صحنه سیاسی تونس دخیل باشند. بدین ترتیب خلق تونس با سازماندهی و اتحاد عملی کامل به حذف تمام بقایای سیستم دیکتاتوری سابق نائل خواهد شد.
س: در رسانه خبری به تفاوت رفتار نیروهای انتظامی با نیروهای پلیس اشاره می‌شود، حتی گفته می‌شود که نیروهای پلیس رفتاری مناسب با مردم پیشه کرده‌‌اند. با این وصف آیا امکان بروز یک دیکتاتوری نظامی ممکن است؟
ج: رفتار خشونت آمیز بیشتر از طرف نیروهای نظامی ـ امنیتی موسوم به «نیروهای امنیتی بن علی» اعمال می‌شود. آنها مایلند کشور را مخصوصا به آشوب و هرج و مرج بکشند، می‌خواهند تا با تشویق مردم به دزدی، درگیری، قتل و جنایت از موقعیت سوء استفاده کرده و باند‌های جنایتکار خود را برای اجرای اهداف خویش به صحنه درگیری‌های اجتماعی وارد کنند تا بدینوسیله نارضایتی مردم را به سوی اهداف ضد انقلابی خود هدایت کنند. رهبری اپوزیسیون لازم است با چشم باز مراقب این عملیات جنایتکارانه باشد. لازم است نیروهای با تجربه سیاسی مرتبا نیروهای جوان و تازه به میدان مبارزه وارد شده را آگاه کنند که مبادا در دام چنین توطئه‌های از پیش طرح ریزی شده بیفتند. تجربه نشان می‌دهد که در هر انقلابی زمانی که نیروهای واپسگرا دچار ناتوانی می‌شوند با سازماندهی عناصر آشوب طلب و فریب نیروهای جوان و بی تجربه جنبش، می‌کوشند آب رفته را به جوی باز گردانند. کلیه نیروهای اپوزیسیون خواهان بازگشت نیروهای انتطامی به پادگان‌ها هستند.
س: خبر‌هائی در رابطه مسدود کردن و سنگر بندی‌های خیابانی توسط مردم متشکل در «کمیته‌های مردمی» در دست است.
ج: بله، این کمیته‌‌ای است نیمه متشکل و حتی پراکنده از نیروهای دموکرات که می‌کوشد با مقاومت در مناطق شهری از بازگشت دیکتاتوری ممانعت بعمل آورند. سندیکا‌های کارگری از مردم خواسته‌‌اند تا در کوچه و بازار و دیگر مناطق مختلف شهری متشکل و مستقر شوند.
س: آیا نیروهای اپوزیسیون پس از این همه سال اختناق و دیکتاتوری به آن اندازه قوی هستند تا موجودیت خود را به عنوان یک نیروی اپوریسیون به اثبات برسانند؟
س: شرایط حکم خواهد کرد که نیروهای اپوزیسیون چه حد قادر خواهند بود موجودیت و حضور خود را پیش ببرند. در مقطع فعلی، سندیکا‌ها، اسلامیست‌ها، و نیروهای پراکنده مستقل مایل به حضور در صحنه سیاست کشور‌‌اند.
س:حفظ موجودیت یک حزب کمونیست در دوران اختناق و دیکتاتوری عملی مشکل است، «حزب کارگران کمونیست تونس» چگونه توانسته است نیروهای خود را حفظ کند، تعداد اعضاء حزب چقدر است؟
ج: تعداد اعضاء حزب و هواداران را بدلایل امنیتی نمی‌‌توان اعلام کرد، حزب ما با وجود اینکه در دوران دیکتاتوری ممنوعه اعلام شده بود، اما به دلیل موضعگیری‌های صریح و تاریخ مبارزاتی خستگی ناپذیر بعنوان یک جریان سیاسی شناخته شده در اذهان عمومی دارای اعتبار است، سندیکا‌های کارگری و سازمان‌های جوانان و جنبش زنان و روشنفکران تونس با ما همدلی کافی دارند.
س:در ۱۲ ماه ژانویه گذشته شما توسط نیروهای امنیتی «بن علی» دستگیر شدید…
س: بله. بدلیل صدور اعلامیه‌‌ای ازطرف حزب که در آن استعفاء «بن علی» خواسته شده بود، شبانگاه به منزل من هجوم آوردند و با ورود غیر مجاز و ایجاد دردسر برای اعضاء خانواده، بویژه برای دختر نوجوانم، به همراه یک رفیق حزبی دستگیر و زندانی شدم و البته بلافاصله پس از استعفای« بن علی» و فرارش به عربستان سعودی توسط مردم از زندان آزاد شدم. از همه مردمی که در آزادی من دخیل بودم تشکر می‌کنم.
س: در سال ۲۰۰۲ نیز شما پس از اعتراضاتی گسترده دستگیر و مدتی طولانی در زندان بودید.
س: بله، پس از دستگیری در یک محاکمه فرمایشی چند دقیقه‌‌ای و بدون وکیل مدافع به همراه چند تن از رفقا به ۱۰ سال زندان محکوم شدم. در زندان مرا زیر فشار گذاشتند تا علیه سندیکا‌های کارگری، مخالفان سیاسی‌ام و دیگرفعالین سیاسی اعتراف کنم که موفق نشدند. البته بمدت ۱۰ سال نیز مجبور به زندگی مخفی بودم. لازم بود تا به همراه دو تن از رفقا به زندگی مخفی روی آوریم، درسالهای زندگی مخفی دو باره غیابا به ۱۰ سال و ۲ ماه محکوم شدم.
س: در چند روز اخیر از برنامه اتحاد عمل «حزب کارگران کمونیست تونس » با چند جریان سیاسی صحبت می‌شود، چنین اتحادی با کدام جریانات ممکن است؟
س: با کلیه حریاناتی که غیر «وابسته» و «دموکرات» باشند.
س: در شرایط فعلی وضعیت گروه بندی‌های سیاسی در تونس چگونه است؟ ممکن است اسلامیست‌ها بتوانند دولت را در اختیار بگیرند؟
س: معتقدم که انقلاب دارای یک ظرفیت دموکراتیک است و در مقطع فعلی امکان چنین اتفاقی موجود نیست.
س: شما و اعضائ حزب شما با مردم تظاهر کننده در خیابان‌ها در تماس هستید؟
ج: بله. ما دوشادوش مردم در کوچه و بازار به همراه مردم هستیم. همچنین در برنامه‌های تلویزیونی و رادیوئی نظرات خود را مطرح می‌کنیم. درست بر عکس زمانی که تمامی رسانه‌های همگانی را اختناق فرا گرفته بود.
س: شکل بندی جریانات ضد کمونیستی در تونس چگونه است؟
ج: ما فراموش نمی‌‌کنیم که در تمام دوران دیکتاتوری ۲۳ ساله «بن علی»، کشورهای امریکا و اروپا از او حمایت کردند، بویژه او از طرف فرانسه و ایتالیا حمایت می‌شد، کشورهائی که تمامی آنها مدعی دموکراسی می‌باشند. در تونس هزاران شرکت خارجی فعالند که در عمل دارائی‌های دولتی و مردم بویژه دست رنج کارگران را به یغما می‌برند. بدیهی است که برای غارت دارائی‌های مردم یک کشور وجود یک رژیم دیکتاتور و ضد مردمی لازم است تا تحت حمایت چنین رژیمی موفق به چپاول یک ملت شد. به همین دلیل نیز این شرکت‌های خارجی و حکومت‌های تابعه مدت ۲۳ سال در مقابل ظلم «بن علی» سکوت پیشه کردند. فراموش نمی‌‌کنیم که « نیکلای سارکوزی» در کنار «بن علی» دموکراسی ادعائی خود را جشن گرفتند. وزیر خارجه فرانسه چند روز قبل حمایت خود را از«بن علی» اعلام کرد. «برلوسکونی» نیز«بن علی» را دوست خود اعلام و به او خوش آمد گفت.
س: و آلمان؟
ج:آلمان هم تا حدودی دخیل بود، البته در مقایسه با کشورهای دیگر، کمتر.
س:به عنوان یک حزب کمونیست، همبستگی‌های بین المللی با شما چگونه است؟
ج: نیروهای چپ، کمونیست و مترقی کشورهای عربی از ما حمایت معنوی می‌کنند، بویژه کمک‌های نیروهای کمونیستی کشورهای الجزیره، مراکش، مصر، فلسطین بسیار ارزشمند بوده است.
راه توده ۴ بهمن ۱۳۸۹
جامعه رنگین کمان
