بهرام رحمانی
پلیس مرزی حکومت اسلامی ایران، شماری از پناه جویان افغانی را در مرز ایران و افغانستان به گلوله بست. فیلم و تصاویر تکان دهنده نشان می دهند در حالی که برخی از زخمی ها تکان می خورند و زنده اند اما مامورین حکومت اسلامی، با خونسردی نظاره گر جان دادن آن ها هستند. این اقدام وحشیانه حکومت اسلامی را باید با صدای بلند محکوم کرد.
مقامات افغانستان گفته اند که تصاویر پخش شده از پناه جویان کشته و زخمی شده در ایران را بررسی می کنند، اما سفارت ایران در کابل این تصاویر را «ساختگی» دانسته است.
محمد دهقانی، مسئول مطبوعاتی سفارت ایران در کابل گفته است: «این تصاویر و این خبرها چرا همیشه از تلویزیون طلوع پخش می شوند؟ چنین چیزهایی را خود ما نشنیده ایم.»
او افزود: «متاسفانه از تلویزیون طلوع همیشه خبرهای منفی پخش می شود که معمولا برای ما خیلی عجیب است. ما این موضوع را اصلا نشنیده ایم، چنین چیزی را رد می کنیم و تکذیب می کنیم.»
اخیرا یک شبکه تلویزیونی خصوصی در افغانستان، تصاویری را از پناه جویان افغانی در مرز ایران را نشان داده که بر روی جاده ای کشته و زخمی افتاده اند.
شبکه تلویزیونی «طلوع نیوزم، این تصاویر را جمعه شب پخش کرد، اما تاریخ دقیق وقوع این جنایت مشخص نیست.
در این تصاویر، جسدهای شماری از پناه جویان افغانی در مرز ایران در نزدیک جاده ای اسفالت شده افتاده‌اند و موتور و ماشین گشت نیروهای پلیس مرزی ایران و سربازان ایرانی در نزدیک این اجساد ایستاده اند و به اجساد و زخمی ها افغان نگاه می کنند.
در این تصاویر، برخی از افغانی های زخمی در حال تکان خوردن هستند، اما ظاهرا مامورین ایرانی های حاضر در صحنه به این زخمی ها توجهی ندارند.
این اولین بار نیست که مامورین مرزی حکومت اسلامی، پناه جویان بی دفاع افغانی که از جهنم جنگ می گریزند در مرز به گلوله می بندند. در شهریور ماه سال جاری نیز سه پناه جوی افغانی با اتیراندازی مامورین مرزی حکومت اسلامی جان باخته بودند.
مقامات ولایت نیمروز گفته بودند، مرزبانان ایران سه پناه جوی افغانستان را که قصد عبور از مرز را داشتند به ضرب گلوله کشته و چهار تن دیگر شان را زخمی کردند.
شماری از زخمیان این رویداد که به بیمارستانی در هرات انتقال داده شدند، گفته اند: «هنگامی که آنان می خواستند از مرز ولایت نیمروز به سوی خاک ایران بروند سربازان ایرانی بر آنان شلیک کردند.»
عبدالجبار پردلی، فرمانده پلیس ولایت نیمروز نیز این رویداد را تایید کرده، خواهان پیگیرد قانونی این رویداد شد.
قربانیان گفتند که آنان برای کارگری به ایران می رفتند و هنوز داخل خاک آن کشور نشده بودند که سربازان ایرانی بدون هشدار بر آن ها تیراندازی کردند. این افراد افزودند که مرزبانان ایرانی پول ها و دیگر اشیایی را که باخود داشتند به سرقت بردند.
فرمانده پلیس ولایت نیمروز، گفت: «همه روزه چند پناه جوی افغان که قصد رفتن غیرقانونی به ایران را دارند توسط مرزبانان این کشور کشته و یا زخمی می شوند.»
سال گذشته یک گروه از مهاجران افغانستان که می خواستند به شکل قاچاق وارد ایران شوند در بین کانتینر جان شان را از دست دادند.
عبدالکریم، یکی از پناه جویانی که این زخمی ها را تا بیمارستان هرات رسانده بود، گفت: چندین شهروند دیگر افغان در ساحات مرزی خاک ایران کشته و یا زخمی افتاده اند و به آنان هیچ رسیدگی نمی شود.
پیش از این نیز چنین رویداد های در مرز میان افغانستان و ایران رخ داده است و مقامات ایرانی در بیش تر رویدادها این افراد را قاچاق بر خوانده اند.
بیش از سه دهه است که اتباع افغانستانی در ایران زندگی می کنند و طبق قانون جمهوری اسلامی، هیچ یک از مهاجرین افغانستانی حق خرید اموال که نیازمند حق مالکیت باشد اعم از ملک، خانه، ماشین، موتورسیکلت، سیم کارت و غیره … را ندارند. اما این مقررات شامل حال افغانی های پولدار و یا آن هایی که عضو آن بخش از گروه های مذهبی افغانی هستند که با حکومت اسلامی رابطه حسنه ای دارند نمی شود. آن ها، از حقوق ویژه برخوردارند.
کارگر پناهنده و مهاجر افغانستانی در ایران به کارهای سختی مشغولند و نیروی کار بسیار بسیار ارزان کارفرمایان ایرانی هستند. به آن ها دست مزد کمی پرداخت می شود و از هیچ گونه مزایایی برخوردار نیستند. آن ها از زن و مرد و کودک، ساعات طولانی در کار گاه های تولیدی سنگ بری، تراش کاری، لباس، کیف، کفش، نجاری، مکانیکی، پلاستیک، تراشکاری صنعتی و دفاتر نقشه کشی راه و ساختمان، بنایی، سنگ و کاشی کاری، کچ کاری، و معماری ساختمان های چندین طبقه و غیره مشغول کار می کنند. این کارگران را در همه جای ایران و در هم هبخش های کار به ویژه کارهای سخت و پرخطر می توان دید.
از لحاظ اقتصادی، اکثریت مهاجرین افغانی کارگری ساده هستند قطعا با خذف سوبسیدهای دولتی، بیش تر این کارگران کار خود را از دست خواهند داد و با افزایش شدید کالاهای مصرفی نیز در معرض گرسنگی قرار خواهند گرفت.
از سوی دیگر، با اجرای طرح آمایش ۶ هر مهاجر افغانی مجبور به پرداخت مبلغ شصت هزار تومان بابت عوارض شهرداری، پانزده هزار تومان به حساب دولت و دو هزار تومان بابت صدور کارت مهاجرت پرداخت می کنند.
با حذف سوبسیدهای دولتی، قیمت نان دو و نیم برابر گران شد در حالی که دست مزد کارگران و کارمندان ثابت مانده است قطعا وضع کارگران افغانی، بسیار وخیم تر از همه طبقه ای های ایرانی شان است.
مشکلات مهاجران افغان در ایران در زمینه های حق تحصیل، شناسنامه و هویت، ازدواج و هم چنین تبلیغات منفی رسانه ها و مقامات حکومت علیه آن ها نیز نگران کننده است.
حتی کودکان افغانی نیز در ایران، هیچ گونه حق و حقوقی ندارند. اکرم خاتم، یک فعال حقوق کودک به خبرگزاری ایلنا، گفته است ۴۰۰ هزار کودک مهاجر هنوز در مدارس ثبت نام نشده اند.
کودکان مهاجران «غیرقانونی» را به مدارس ایرانی راه نمی دهند و مدارس خودگردان آن ها را هم پلمب می کنند. کریمی، دبیرکل «کمیسیون ملی آیسسکو»، درباره وضعیت تحصیلی کودکان افغانی مقیم ایران به ایسنا، گفت مدارسی که تحت عنوان «خودگردان» مشغول به کارند، غیرقانونی است و وزارت کشور طی بخشنامه ای اعلام کرده این مدارس به علت نداشتن مجوز، اجازه فعالیت ندارند. دبیرکل به گونه ای از مدارس خودگردان حرف می زند که گویی این مدارس محل جرم و جنایتند. کریمی گفت: «در سال های گذشته تعدادی مراکز و مدارس خودگردان که از طریق اداره نظارت بر اماکن عمومی شناسایی شده و توسط نیروی انتظامی پلمپ شدند.»
مدارس خودگران مکانی است خصوصی مثل زیرزمین یا سوله که در آن به بچه های افغانی با کم ترین امکانات درس می دهند. کریمی، ادامه می دهد: «بیش تر مدارس خودگردان در شهرستان های استان های تهران، قم و فارس فعالیت داشتند که پس از شناسایی توسط نیروی انتظامی، تعطیل شدند.»
البته از این کودکان اتباع مجاز، مبلغی بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومان به عنوان شهریه می گیرند و همین باعث می شود خانواده های فقیر و پر اولاد مهاجر فرزندان خود را به جای مدرسه روانه بازار کار کنند. کودکان مهاجر افغانی، به دلیل گناه نکرده از تحصیل محروم مانده اند. آن ها نقشی در مهاجرت غیرقانونی پدران و مادران خود نداشته اند. این کودکان بازمانده از مدرسه و تعلیم و تربیت را در خیابان های شهر و چهار راه ها می بینیم. کودکان کار و خیابان در معرض انواع خشونت ها و تبعیض ها قرار دارند.
آیسسکو سازمان اسلامی، آموزشی علمی و فرهنگی کشورهای اسلامی است که توسط کنفرانس اسلامی از روی الگوی یونسکو تشکیل شده. در حالی که یونسکو از حق تحصیل همه کودکان بدون قید و شرط حمایت می کند، معلوم نیست چرا در این مورد سکوت کرده است؟
لحظه ای تصور کنیم که کشورهای اروپایی کودکان پناهندگان و مهاجران ایرانی را از مدرسه رفتن منع کنند، آیا جامعه و والدین کودکان پناهنده و ماجر ایرانی، در مقابل این تبعیض و بی حقوق بزرگ سکوت می کنند؟
به گزارش وب سایت خبری خبرآنلاین، چهارشنبه ۱ دسامبر ۲۰۱۰، ۱۰ آذر ۱۳۸۹، تقی قائمی، مدیر کل امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور از حضور سه میلیون پناهنده افغان در ایران خبر داده است. وی در مراسم شصتمین سالگرد تاسیس کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان با اشاره به تعداد تقریبی حضور دو میلیون افغان به صورت غیرمجاز در ایران، خاطرنشان کرد که «۹۷ درصد از جمعیت پناهندگان در داخل شهرها زندگی می کنند و از تمام تسهیلاتی که دولت برای اتباع ایرانی فراهم می کند استفاده می کنند و سه درصد بقیه نیز بنا به درخواست خودشان در اردوگاه ها ساکن هستند.»
قائمی در سخنان خود مدعی شد که جمهوری اسلامی ایران در سه دهه گذشته با رعایت استانداردهای بین المللی حدود پنج میلیون نفر را مورد حمایت خود قرار داده است. مدیرکل امور اتباع و مهاجرین خارجی در ادامه افزود سازمان های بین المللی باید شرایط بازگشت پناهندگان را به کشورهای مبدا خود فراهم سازند.
تقی قائمی، در حالی از تسهیلات دولتی که در اختیار افغان ها و دیگر پناهنده های حاضر در ایران قرار گرفته سخن می گوید که به گزارش خبرگزاری های رسمی چهارصد هزار کودک افغانی از تحصیل در ایران محروم هستند. بر اساس گزارش وب سایت خبرآنلاین در ۹ مهر ماه ۱۳۸۹، اکرم خاتم، فعال حقوق کودکان از «سرگردانی» حدود ۴۰۰ هزار کودک افغان که از حق تحصیل محروم اند خبر داده است.
بنا به این گزارش پس از صدور مجوز تحصیل و لغو آن در سال های اخیر، مدت دو سال است که دولت اعلام کرده کودکان افغان با داشتن کارت «تردد» و با پرداختن شهریه می توانند به مدارس ایرانی راه پیدا کنند اما با شروع سال تحصیلی جدید برای تعداد زیادی از کودکان کارت صادر نشد.
اوایل سال جاری، جمال صبح خیز، سرپرست مرکز امور بین الملل و مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرده بود این وزارتخانه در حال بررسی امکان راه اندازی مدارس افغانی ها در ایران است. او، در ادامه از توافق میان ایران و افغانستان برای تاسیس مدارس غیرانتفاعی مخصوص کودکان افغان خبر داد که این توافق نامه با موضع گیری فعالان حقوق کودک به دلیل رواج بیش تر «تبعیض» روبرو شده است.
مریم اسماعیلی، مسئول آموزش فعالان حقوق کودک معتقد است «طبق کنوانسیون بین المللی حقوق کودک، تحصیل برای همه کودکان از هر ملیت، قومیت، مذهب، جنسیت و … اجباری است، از سوی دیگر وقتی که کودکان اعم از مهاجر و غیر مهاجر هم زبان اند، نباید آن ها را از هم جدا کرد زیرا باعث انزوای بیش تر آن ها خواهد شد.»
از سال ۱۳۸۵ به بعد ازدواج زنان ایرانی با مردان افغان از سوی دولت ایران پذیرفته نمی شود و به همین خاطر زنان ایرانی پس از ازدواج با مرد افغان ناچار به زندگی در افغانستان می شوند. از سوی دیگر، فرزندان این ازدواج ها نیز از سوی دولت ایران پذیرفته شده نیستند و با نام «کودکان بی هویت یا بی شناسنامه» از صدور هرگونه مدرک هویتی برای آن ها خودداری می کنند. تنها راهی که برای ثبت هویت آن ها وجود دارد این است که تا ۱۸ سالگی در ایران زندگی کنند و منکر هویت افغانی خود شوند تا بتوانند به عنوان یک ایرانی از حقوق شهروندی خود بهره مند شوند.
ابراهیم اسماعیلی، وکیل و فعال حقوق کودکان در مرداد ماه سال جاری در گفتگویی با وب سایت «خبرآنلاین» اعلام کرد که ۳۲ هزار کودک بی شناسنامه که حاصل از ازدواج دختران ایرانی با اتباع بیگانه اند در وضعیت نامعلومی در ایران به سر می برند.
محمود موسوی، مدیرکل اتباع و مهاجرین خارجی استانداری فارس در سال ۸۵، با تاکید بر مجازات قانونی برای اتباع خارجی و ایرانی و خانواده آن ها که بدون اجازه دولت نسبت به ازدواج اتباع ایرانی با اتباع بیگانه اقدام کرده باشند تصریح کرده بود: «طبق قانون، هیچ مجوزی برای ازدواج بانوان ایرانی با اتباع خارجی صادر نمی شود و دولت هیچ تعهدی در قبال این گونه پیوندهای ناقص برعهده ندارد که باعث بی تکلیف ماندن فرزندان ناشی از این پیوندها می شود.»
آمار کودکان بی شناسنامه و محروم از حق تحصیلی که پدر افغانی دارند در ایران در حال افزایش است.
در مقابل این کشتار پناه جویان بی دفاع افغانی نباید سکوت کرد. افکار عمومی مردم جهان، نهادهای انسان دوست، سازمان های ضدفاشیست، احزاب سیاسی چپ و تشکل های کارگری و غیره باید بدانند که حکومت اسلامی ایران، نه تنها مردم را سرکوب و کشتار و اعدام و سنگسار می کند، بلکه حتی پناه جویان بی دفاع را نیز در مرزهایش به گلوله می بندد.
روشن است که هر انسان و نهاد و سازمان آزاده و انسان دوست و چپ، این برخورد جنایت کارانه و فاشیستی حکومت اسلامی با پناه جویان و مهاجران افغانی را باید صریحا محکوم کند و به دفاع همه جانبه از حقوق آنان برخیزد.
سه شنبه چهاردهم دی ۱۳۸۹ – چهارم ژانویه ۲۰۱۱
تصاویر ویدیویی تکان دهنده اجساد پناه جویان افغانی در مرز ایران و افغانستان را می توانید در آدرس زیر ببینید:
http://www.hazarapeople.com/fa/?p=۳۹۹۵
bamdadpress@ownit.nuجامعه رنگین کمان
