جمعه 16 مرداد 1394 نامه سرگشاده به جامعه پزشکی ایران٬ مسعود نقره کار مسعود نقره کار ما پزشکان سوگند خورده ایم که از سلامت مردم مراقبت کنیم. مردم میهنمان درمعرض خطرِ “طاعون هسته ای حکومت اسلامی” قرار دارند. روشنگری در باره پیامدهای برنامه هسته ای این حکومت، به ویژه پیامدهای پزشکی ناشی ازتشعتشع های رادیواکتیو، انرژی حرارتی، موج انفجار، بیماری های عفونی ومُسری وخونی، و اختلال های روانی و عصبی ازوظایف اساسی و سترگ جامعه پزشکی ست. وطن زیبا، حاصلخیز و ثروتمندی که نیروهای انسانی فداکار و زحتمکش اش در راه دستیابی به آزادی و عدالت رنج ها کشیده اند، بی آنکه قلب زندگی طپشی شاداب و پُرطراوت برروی آن تجربه کرده باشد، در معرضِ فاجعه ی ” طاعون هسته ای حکومت اسلامی ” قرارگرفته است. ما پزشکان و تمامی اعضای خانواده ی بزرگِ جامعه پزشکی ایران سوگند خورده ایم از سلامتی این مردم مراقبت نمائیم ، مردمی که سلامت، کرامت و حق حیات شان را ” پروژه و برنامه ی هسته ای” حکومت اسلامی تهدید می کند. ما با درد و رنج مردم آشنائیم و به عنوان یکی از ” بشردوستانه ترین حرفه ها” با اتکا به اعتباراجتماعی و علمی، و پیوندمان با مردم ، مردمی که به ما اعتماد دارند، می توانیم در پیشگیری ازبروز فاجعه و طاعون هسته ای در میهنمان ایفای نقش کنیم. ما نمی باید به خطرات استفاده ی ناامن و سوداگرانه از انرژی هسته ای وساخت سلاح هسته ای بی اعتنا باشیم ، بی اعتنائی ما بی اعتنائی به زندگی میلیون ها انسانی ست که در معرض خطر بیماری و مرگ قرار گرفته اند. همکاران عزیز! اگر در برابرافکار و رفتار حکومت اسلامی بی تفاوتی نشان دهیم شاهد سوء استفاده های زیان بار از انرژی هسته ای، تروریسم هسته ای و جنگ هسته ای خواهیم بود، و آنگاه تلاش رابرای لگام زدن بر این دیوانگی و افسار گسیختگی نوشداروی بعد از مرگ سهراب خواهد بود. ما نباید اجازه دهیم حکومت اسلامی در کنار ویرانگری های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و محیط زیستی، پیامدهای دهشتناک هسته ای نیز بر حیات طبیعت و جامعه ما تحمیل کند. تصویرِ واقعی و دهشتناکی که شاهدان عینی انفجار هسته ای هیروشیما و ناکازاکی ( ایری و توسیکو ماروکی) در برابر ما قرار داده اند، هولناک تر درانتظار فرزندان ماست: ” …کاش ما هم می مُردیم و این همه زجر نمی کشیدیم…زنده ها مردگانی وحشتناک به نظر می آمدند. مردمی که در اثر انفجار چشمشان از حدقه بیرون آمده بود در خیابان ها می خزیدند. آنها کوشش می کردند با استفاده از حافطه خود راه رودخانه را بیابند تا عطش وحشتناک خود را فرو نشانند….” و با شناختی که از حکومت اسلامی داریم، تردیدی بر جای نمی ماند که نیروگاه های هسته ایِ آشکار و پنهان حکومت اسلامی نیزآبستن فاجعه ی “نیروگاه هسته ای چرنوبیل” هستند، فاجعه ای که علیرغم پنهان کردن واقعیت های اش، هنوز ناباورانه و ترسناک است : “…. با وجود گذشت سال ها از این حادثه وحشتناک هنوز آثار مواد رادیو اکتیو و جهش های ژنتیکی در مردم منطقه مشاهده می شود. در این میان می توان به ناقص شدن نوزادان در دو دهه اخیر، از قبیل بی دست و پا متولد شدن اشاره کرد.مقیاس این فاجعه بسیار بیشتر ازآن بود که مقامات دولتی آن را اعلام کردند…. در یکی از آمارهای ارائه شده اعلام شده است از پانصد هزار نفری که از حادثه چرنوبیل لطمه دیدند، بیست هزار نفر مرده اند، دویست هزار نفر از کار افتاده اعلام شده اند، و دیگربازماندگان از بیماری ها و سرطان های ناشی از تشعشع های اتمی رنج می برند. بسیاری از مردم اوکراین و حتی کشورهای همسایه به دلیل وجود یُد رادیواکتیو به سرطان، به ویژه سرطان غده تیروئید دچار شده اند و…” همکاران ارجمند! پیشرفت تکنولوژی هسته ای دستاوردهای پرارزشی برای بهبود زندگی انسان و طبیعت داشته است که پزشکی هسته ای یک نمونه از آن هاست. خودکامگان و سوداگران اما بیش از آنکه به استفادۀ سودمند و صلح آمیز از این تکنولوژی و دانش توجه کنند، آن را وسیله ای برای تحکیم فدرت سیاسی، مالی و معنوی خود ساخته اند. داس مرگ در دستان حکومت اسلامی سالیانی ست که شکوفه ها و گُل های زندگی در میهنمان درو کرده است. امروز اما سودا گران مرگ برای حفظ موقعیت این و آن جهانی خود و تاراج گری های شان سلاحی دلخواه و هولناک یافته اند. اینان به تجربه نشان داده اند تردید و هراسی از تخریب تمامی مبانی زندگی و هستی در میهنمان به خود راه نخواهند داد. تجربه ما واطلاعات علمی در باره نتایج پزشکی ناشی از استفاده نادرست ازانرژی هسته ای و ساخت و تولید سلاح های هسته ای کشتار جمعی، ما را متقاعد می سازد که ” با علم پزشکی نمی توان آثار انفجار و جنگ هسته ای را از میان برداشت .”. می باید در راه جلوگیری از ساخت و تولید سلاح های هسته ای، و ایجاد نیروگاه های هسته ایِ آشکار و پنهان، که علیرغم صرف میلیاردها دلار از دسترنج مردم میهنمان، با استانداردهای فنی وعلمی و ایمنی ساخته نشده اند، اقدام عملی کرد. برپائی تشکل های مختلف با هدف جلوگیری از سوء استفاده از انرژی هسته ای، و نیز پیشگیری از ساخت و تولید سلاح هسته ای، ضروری و حیاتی اند. روشنگری درباره پیامدهای ناشی از آنچه حکومت اسلامی” پروژه و برنامه هسته ای” خوانده است، به ویژه پیامدهای پزشکی آن، وظیفه ی جامعه پزشکی ایران است . باید پیامدهای ناشی از پرتو افشانی ( تشعشع های رادیو اکتیو)، پیامدهای ناشی از انرژی حرارتی( گرما و حرارت)، پیامدهای ناشی از موج انفجار( موج ضربت)، شیوع بیماری های عفونی و مسری به دلائل مختلف از جمله کاهش توان جسمانی – دفاعی ناشی از آثارتشعشع های رادیو اکتیو، بیماری های خونی، پیامدهای عصبی و روانی، و نیز تاثیرهای مخرب سوء استفاده از این انرژی بر محیط زیست و دیگر عرصه های زندگی را به مردم شناساند و مدام یاد آوری کرد. همکاران عزیز! به عنوان عضوکوچکی از خانواده ی بزرگ جامعه پزشکی که سالیانی به پیامدهای پزشکی جنگ هسته ای اندیشده و در باره آن کتاب و مقاله نوشته ام، و به عنوان عضوی ازاعضای” تشکل پزشکان جهان برای جلوگیری از جنگ هسته ای” (IPPNW) با شما عزیزانم سخن می گویم. ما مسئولیم، وظیفۀ ماست که به خاطر شناخت مان ازعوارض هولناک تشعشع های رادیو اکتیو و جنگ هسته ای و نیز آگاهی از توان فنی و علمی حکومت اسلامی در کناراندیشگی و رفتار دگراندیش ستیزانه و تروریستیِ این حکومت، خطر”ایران هسته ای” را جدی بگیریم و با تلاش خود مانع بروز چنین پدیده ای بیماری زا و مرگ آفرین شویم. ما می دانیم منشا خطر کجاست و پیامدهای آن چیست، به همین خاطر می باید بیشترین تلاش خود را در راه جلوگیری از یکی از بزرگترین فجایعی که میهنمان با آن روبروست، انجام دهیم . برای ما هیچ هدفی حیاتی تر و پُراهمیت تر از حفط شرایطی نیست که ادامه زندگی در سرزمینمان را با احترام به چیثیت و کرامت انسانی مردم اش ممکن سازد. پیام آوری صلح و مبارزه در راه زندگی ای مسالمت آمیز و به دور از خشونت و تشنج ، وطیفه مرکزی، اساسی و سترگ ماست. کوشش مقدم ما مبارزه در راه برقراری صلح و زدایشِ کابوس مرگ ناشی از ” حکومت اسلامی هسته ای” ست. ما نمی باید در برابر از بین رفتن تعادل پویای بیولوژیک میان مرگ و زندگی سکوت کنیم و شاهدِ خاموشِ مرگ مطلق حیات در سرزمینمان باشیم. با احترام: مسعود نقره کار مرداد سال 1394/ آگوست سال 2015
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
