خوب بود این آقای محسن یلقانی را که بنده در نوجوانی در ایران می شناختم و دوستانش حتا یک بار و فقط یکبار موضعش را در برابر اسلام ضد بشر و آدمکش بروشنی بیان می کرد. چپهای ایران بدبختانه از روز نخست تا به امروز هرگز جرات و شهامت و خرد و تدبیر آنرا نداشتند که در برابر اسلام و روحانیت یک موضع روشن بگیرند. آنها بی هیچ انقطاعی با آخوند و روحانیت و اسلام همراه و همپیمان بوده اند. آنها در این مورد بخضوض پیرو عقب مانده ترین قشر های جامعه بوده اند و هستند. البته من این ترجمه و اینکه اسراییل خواهان صلح نیست را هم تاکیید می کنم و هم تصدیق. اما این ترجمه ترجمان موضع آقای یلفانی نیز هست که می بایست موضعش را نه فقط در برابر حکومت اسلامی که در برابر اسلام روشن کند. در برابر پیامبر اسلام روشن کند در برابر علی روشن کند. در برابر قرآن روشن کند. اگر نه بزرگترین بدبختی دست کم یکی از بدبختی های بزرگ ملت ایران مهجور ماندن روشنفکرانی ست که در برابر اسلام موضعی روشن گرفتند و چپی ست که تنها هنرش ضدیت بیدریغ با غرب و خصوصا آمریکاست. و این در حالی ست که همه ی چپها برای ابراز وجود و همچون مسلمانها از دست همین اسلام فرار کردند و نه چپها رفتند چین و شوروی سابق و کره ی شمالی و نه مسلمانها رفتند مکه و مدینه و کربلا و نجف. و این از ضایعات عظیم جامعه ایران و روشنفکران آن است. برای همین هم اگر چه روحیه ی چپی در بین مردم فراوران است اما روشنفکران چپ متاسفانه در ایران و در این جنوب شهر تهرانی که من زندگی میکنم و هرازگاهی هم به شما و جنوب و اصفهان و زاهدن میروم واقعا جایگاهی ندارند. افسوس!
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
