فراخنای ارزو و واقعیت

دربحبوبه کشاکشهای روزهای پس ازانقلاب در دانشگاههاومجامع روشنفکری ورسانه های ان روزگارهم از اینگونه تحلییهاونظرات از سوی بسیاری از افرادوابسته به جریانهای سیاسی وافراد دلسوخته بهروزی مردم رنجدیده قرون واعصارگفته شد.اما دوعامل کلیدی فراراه ارزو ویا ارمان بودهاند. 1-جهل ومنافع شخصی وگروهی که تابه امروز ادامه دارد. 2-شرایط داخلی وجهانی که بر تفکر واقدام پیشگامان وتلاشگران تغییر موثر است. در نهایت همان نظریه شرایط ذهنی وعینی معیار حقیقت است.وگر نه با ایافت جمعیتی واین وضعیت تابحال نه از تاک نشان مانده بود نه از تاک نشان.؟…..هریک از ما باید بکوشیم براین دو عامل فایق اییم. از انجایی که ارزو برای جوانان عیب نیست .بیتی از شعر حسرت رامیاورم. (دوران شکوه باغ از خاطر مان رفتتست عمری نمیبینی در درون چها داری) (من راه تو را بستم تو راه مرا بستی افسوس که همه دیواریم) (ابریم نمی باریم اشکیم ونمی گرییم…………….