بقول شهیدِقلم-استاد سعیدی‌سیرجانی «همه‌چیزمان مثل همه‌چیزمان است» و البته همه‌ی همه‌چیزمان تراژی-کمیک .. یاد اون بدبخت‌بیچاره‌هایی افتادم که خدمت هرزت امام میرسیدند تا به ایشون تبریک‌و‌تسلیت عرض کنند..رانندگیمون هم نوعی تراژی-کمیکِ اکشن هست ,همچنین «جاویدشاه» گفتنِ برخی نادان سی‌و‌اندی سال پس از مرگ شاه که براستی اوج تراژدی-کمدی محسوب میشه و از همه بدتر کل داستانِ خنده‌گریه‌دارِ سیاست و سیاستمدارانمان و اپوزیسیونی که هرگز معلوم نشد با چه چیزی مخالف است و اصولا خود چیست. خواجه حافظ در این خصوص میفرماید «میان گریه می خندم که چون شمع اندرین مجلس-زبان آتشینم هست لیکن در نمیگیرد» یا «خنده‌ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است» یا «نمیدانم بگریم یا بخندم-که دلبر میل رفتن دارد امروز» (::)
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
