این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بگذارید :

هموطن گرامی …ب پ . تمایز بلوکهای سیاسی از یکدیگر یعنی تمیز اپوزیسیون کلیت نظام (انحلال طلبان) از اپوزیسیون درون نظامی (اصلاح طلبان) در این بحث پیش روی از ان نظر مهم میبود که فرایند انتخابات از منظر برخی مفسرانش میتوانست در توهم همزمانی با حضور حاکمیت فعلی انجام پذیرد. تبیین و تمیز این دو بلوک به مفهوم طرح و ترجمان اینهمانی درونی هر یک از این بلوکها نمیباشد. انحلال طلبان بیشمارند و در دیدگاه استراتژیک خود بیشک هم اندیش نمیباشند. ضرورتا همه انان که در نفی رژیم اندیشه میکنند قادر نخواهند بود با هم به سازماندهی یک جبهه دامن بزنند، انهم به همان دلایلی که شما برشمردید. یعنی برای چنین مهمی درک بنیادین و مشترکی از ازادی، دمکراسی، توافق بر بنیاد منشور جهانی به مثابه پایگاه قانون اساسی اینده ایران، سکولاریزم، و دیگر اصول و میثاق دمکراتیک ضروری میباشد. برای بوجود اوردن جبهه نیاز به برنامه ای میرود که مبین و جلوه ای از میثاق دمکراتیک فردایی باشد و نیروهایی که بدان تعهد بسپارند. اما در این فرایند تنها میثاقی که نمیتواند این بستر دمکراسی خواهی را فراهم اورد همانا نظام اندیشه ایست که با تکیه بر یافته های خود به حذف دادخواهی های دگر خواه خود مینشیند. من و شما حق نداریم یافته های خود را جایگزین حقوق شهروندان ایران در صندوق رای نماییم و از هم اکنون به حذف دادخواهی بخشی از شهروندان در بیان این و ان نظام اداری کشور بنشینیم. این زبان اندیشه راهش بر کرانه استبداد خواهد بود و نه دمکراسی. من به عنوان یک سوسیالیست اما بدون سیطره ایدئولوژیک ، و همچنین یک جمهوریخواه به خود اجازه نمیدهم که اگر بخشی از مردم سرزمینم میخواهند در یک فرایند دمکراتیک شکل دیگری از نظام کشورداری را برگزینند انان را از حق و حقوق اجتماعیشان حذف نمایم.

مطالب مرتبط با این موضوع :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Layer-17-copy

تمامی حقوق این وبسایت در اختیار مجموعه رنگین کمان بوده و استفاده از محتوای آن تنها با درج منبع امکان پذیر می باشد.