نقد

جناب م. سحر من برای شما احترام قائل هستم متنهایی را که به صورت فایل پی.دی.اف برایم فرستادید خواندم. در این متنها به برخی از نوشته های آقای براهانی هم ارجاع داده بودید که مورد نقد شما بودند، آنها را هم خواندم. در نهایت به این نتیجه رسیدم که حق با رضا براهنی است. و من حیرت زده ام از اینکه او که خواستار تجزیه ایران نیست. چرا در متنهای خود به او ناسزاگویی کرده اید. آقای م. سحر ایده های شما بوی نژاد پرستانه می دهد؛ متأسفم که تا این حد صریح می نویسم. اما من حیرت زده ام از اینکه می بینم رضا براهنی با این صداقت تقاضا کرده است جلو تجزیه ایران گرفته شود، و شما او را به باد نشاز گرفته اید. در ضمن متنی هم در پاسح به همه انتقادات نوشته ام که در وبسایت اخبار روز منتشر شده است. آدرس را در انتهای این متن نوشته ام. اینجا همینقدر بگویم که حقایق تاریخی نه برای اثبات حق نه برای سلب حق حاوی هیچ گزاره راهنمایی نیستند. با فرض اینکه ایران از گذشته تا کنون یک کشور یکپارچه فارسی زبان بوده است، نمی توان حق ترکی یا کرد یا بلوچی را که امروزه می خواهد به زبان مادری خودش درس بخواند و اداره منطقه خودش را به دست بگیرد سلب کرد. این نوع استدلال تاریخی هرگز در مورد حق خطرناک است. از این استدلال باید به این نتیجه برسیم که چون در تاریخ همیشه مردان در عرصه قدرت بوده اند، پس زنان از ابتدا هیچ حقی نداشتند. پاسخ مبطوم در لینک زیر هست: http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=40159