حقوق بشر یعنی حقوق بشر بورژوایی

با سپاس از مقالۀ بسیار خوب شما خانم آذر ماجدی، باید بگویم که من پیش از این در این سایت در پای دو مقالۀ دیگر در رابطه با حقوق بشر نیز نظرم را مطرح کرده ام. از دیدگاه من یکی از مهم ترین مطالبی که شما مطرح کرده اید همان موضع حقوق بشر در رابطه با مالکیت خصوصی است. بی گمان بهترین پرسشی که مطرح کرده اید چنین است: «آیا بیانیه حقوق بشر حتی اگر کاملا و مو به مو پیاده شود، پاسخگوی خواست های واقعی اکثریت مردم ایران هست؟» البته نظر آقای حمید حمیدی برای من روشن نیست. با این وجود تفکیکی که ایشان برای تمایلات مختلف در طیف حقوق بشری ها قائل شده اند و اهداف آنها، می تواند برای افشای نبود شفافیت در گفتمان حقوق بشری ها به کار رود. چرا که حقوق بشری ها به صورت شفاف حرف نمی زنند. پیشنهاد من این است که برای بررسی دقیق هویت اصلی طرفدران حقوق بشر و اهداف آنها و پیوندهای آنها و خصوصا همکاری شان با جنایت علیه بشریت،…، باید یک کارگاه جمعی ایجاد کنیم و به شکل بنیادی و مؤثر از دیدگاه ارتباطاتی به این موضوع بپردازیم و آن را دائما به روی اکران ها و سایت ها مختلف بفرستیم. چون که ما تنها با مدافعین و یا طرفدار حقوق بشر ایرانی سر و کار نداریم بلکه افشای جریان حقوق بشر ایرانی کاملا با افشای ترفندهای تبلیغاتی تروریسم جهانی به رهبری ایالات متحده و ناتو (ناتوی فرهنگی) در پیوند تنگاتنگ بوده و مبارزۀ بسیار سختی خواهد بود. باید اعصاب بسیار قوی داشت چون که این نظام تبلیغاتی از شگردهایی بهره گیری می کند که «آزار و شکنجۀ روانی» بی شباهت نیست. یکی از شگردها سکوت است، و منزوی ساختن افرادی که نظریاتشان با خط مشی آنها هم خوانی پیدا نمی کند. بین اپوزیسیون های ایرانی در خارج از کشور این شیوه بسیار متداول است. شما حتی می توانید بنویسید، و هر چه دل تنگتان می خواهد بگویید، ولی پاسخ شما را به سکوت برگزار می کنند ( که شما و نظریات شما مطرح نشود). به عبارت دیگر، با چنین ترفندی اتفاقی که می افتد این است که کار نقد را تعطیل می کنند. در فیس بو ک و حتی سایت کمون سرخ نیز من با چنین شیوه برای منزوی ساختن برخی افراد و نظریات روبرو شده ام (کمون سرخ را مثال آوردم تا بگویم که مسئله تا کجا عمومیت دارد). در هر صورت ما با افراد و گروه هایی سر و کارداریم که خود را ملزم به پاسخگویی نمی بینند. به همین علت ایجاد یک هستۀ مرکزی برای افشای ماهیت اصلی و جنایتکارانۀ طرفداران حقوق بشر، واقعاضروری خواهد بود. چون که این تروریست هایی که با نام حقوق بشری فعالیت می کنند، به شکل نظام یافته و با بودجه های مشکوک عمل می کنند و بخشی از آنها دائما در حال سفر به دور دنیا هستند و از همان جا هم برای ما بیانیه و اعلامیه و مقاله می فرستند. روشن نیست که این طرفداران حقوق بشر تا چه اندازه از دیدگاه تبلیغاتی در پشتیبانی از طرح حملۀ نظامی به ایران توسط ایالات متحده و ناتو شرکت دارند. این موضوعی است که باید مطرح شود… بودجه های تشکیلات حقوق بشری هم باید روشن شود.