پیش بسوی تاسیس شورا ها در محل کار
آزادی زندانیان سیاسی را پیگیری کنیم
آزادی بیان و عقیده و اندیشه آزادی انسان است
: تاسیس شوراها
در این شرایط نا برابر باید بفکر تهیج و اتحاد درمحل کار، درمحله ها، انجمن های محلی و کاری تاسیس نمود و به بر پائی شوراها اقدام نمود، زیرا در اینگونه محل ها و نشستها میتوان تبادل نظر و شور و مشورت نمود و به جمع بندی مشترک رسید، که اگر در سرتاسر کشور به فوریت به این مسئله اقدام شود، شورای رهبری به آسانی تشکیل خواهد شد.
ضرورت برپائی تشکلهای شورائی، که بسرعت کار و در نتیجه گیری ها در کلیه زمینه ها از جمله اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی و مبارزاتی در شهر ها ی کوچک و بزرگ میتواند زمینه های امنیت مردم در خیابانها ، ادارات ، در امورات آرامش در جامعه را بعد از فروپاشی سیستم مذهبی در دست گرفته و اداره کنند.
درحقیقت در محل ها، شهرها اهالی مبارز میتوانند با مشارکت هم، اداره امنیت محلی بدست گرفته مسئولیت کار در خدمت اهداف مردم را برای پیاده کردن آنها عهده دار شوند.
مسئله خود گردانی و شرکت مستقیم مردم از جوان و مسن در شیوه اداره شهرها و امرات روزمره مردم ، در اولین مرحله از خود گردانی است، این انجمن ها میتوانند فعالیت مستمرآزاد در زمینه های فرهنگی،بهداشتی، اقتصادی، و کنترل و بازرسی اولیه و حل مشکلات مردم باشند.
ضرورت ایجاد انجمن های محلی بصورت شورائی، در حفظ مظاهر دمکراسی مستقیم ، اجرای قوانین بصورت دمکراتیک، موافقت و تصویب شرکت مستقیم مردم در امورات، از پائین ترین سطح تا بالاترین سطح جامعه.
خبر از تشکیل کمیته اعتصاب در شرکت نفت ، بجاست که سایر شرکتهاو کارخانجات از این روش پیروی کنند.
به این طریق جو دمکراتیک بر جامعه حاکم میگردد و حل مسائل بغرنج تنها بوسیله گفتگو و تبادل نظر از محله گرفته تا کل اداره هر شهر، بدینوسیله نهایتا روابط دوستی و صمیمیت، آزادی عقیده ، و مردمی بودن آنها بر حامعه جایگزین روابط بروکراسی و غیر دمکراتیک دولت غیر دمکرات و ضد مردمی سرنگون شده میگردد.
شورا های اداری- کارگری درانقلاب 57 در ادارات و کارخانجات ، مراکز آموزشی ،شروع بکار کردند و نقش این شورا ها و سازمان دادن آنها بسیار مفید قرار گرفت، اما طولی نکشید که این شوراهای مردمی و مستقل توسط حکومت به شوراهای اسلامی و یکطرفه تبدیل شدند، در حقیقت حکومت اسلامی نام شوراهای کارگری و مردمی را به شوراهای اسلامی تبدیل نمود و حاکمیت مردمی را با سرکوب وحشیانه به حاکمیت استبداد مذهبی تغییر داد.
آزادی زندانیان سیاسی:
در حکومت سرکوبگر اسلامی در حال حاضر فقط زنان مبارز نیستند که کمر همت برای سرنگونی بسته اند بلکه تعدا بیشماری از زندانیان سیاسی در بند که حتی نام و نشانی آشکار از آنها به افکار عمومی ارائه نشده است نیز به فداکاری حتی در زندان مشغولند ، در زندانهای مخوف ایران که پر از زندانیان سیاسی ، یا فعالان مدنی ، حقوق بشری و اجتماعی ، بخصوص زندانیان زن که در این سالها بجرم برداشتن روسری یا دفاع از حقوق زنان در جامعه اسلام زده درزندانهای اسلامی دوران محکومیت خود را میگذرانند، زندانیان گمنام که کوچکترین اطلاعی از شرایط اسفبار آنها در زندانها در دسترس نیست .
در حقیقت در زندانهای سراسر کشور که مملو از معلم، دانشجو، کارگر، نویسنده، بازنشسته از پدران و مادران جوانانیکه توسط مزدوران رژیم کشته شدند، میباشند،که باید درب زندانها را شکست و زندانیان را آزاد نمود.
آزادی بیان و قلم:
یکی ازمهمترین و بحث انگیز ترین موضوعات در جامعه ترور و خفقان اسلامی آخوند ها ممنوعیت حق بیان و قلم است که جرمش زندان و شکنجه بوده،یکی از بزرگترین و مهمترین حقوق اولیه هر انسان ایرانی مستقل برخورداری از آزادی قلم و بیان باید باشد، که همواره توسط حاکمان مستبد و دیکتاتور مورد تعقیب و تعدی قرار گرفته اند ، یعنی آزادی بیان در یک جامعه دمکراتیک حق طبیعی همه افراد جامعه میباشد.
از طرفی مبادله افکار و ابراز بیان و عقیده درمیان مبارزین بصورت آزاد میتواند افکار عمومی را از لحاظ نظر و عمل سیاسی بهم نزدیک و باعث رشد و ترقی در جامعه است، و منافع آن در کل بنفع تکامل جامعه میگردد.
در دوران حکومتهی شاه و شیخ سانسور اقکار عمومی از لحاذ بیان عقیده و نظر، آسیب های فراوانی شد و باعث عقب ماندگی کل جامعه گردید وموجب رکود افکار عمکومی مترق شد و به اختلال در جامعه وسعت بخشید، و بر روی فساد اداری و در کل دولتی سر پوش گذاشت تا اینکه این فساد ها بخش مهمی از مسئولین دولتی و غیر دولتی را در بر گرفت و نهادینه شد و دیگر آنها را بسادگی نمیتوان در کوتاه مدت از دامن جامعه پاک نمود.
البته اگر درچامعه قانون دمکراتیک و ملی و مردی و مستقل حاکم باشد، قوانین بر حسب آزادی و برابری افراد از زن و مرد توسط عامه مردم تصویب شود، مثلا حق تظاهرات و حق شورش بر علیه سیستم استبدادی حاکم باشد ، هیچ فردی قادر به سوء استفاده از آزادی بیان و قلم نمیباشد.
گفتگو و تبادل نظر با مخالفان نظری در اپوزیسیون دولت استبدادی در کل یک اجماع است که امنیت ،صلح ،آزادی مدنی، آزادی انسان در جامعه را در بر دارد و سیستم یا حاکمیت هر چه باشد دیگر قادر به سرکوب و تحکیم و زورگوئی نیست و نمیتواند انجام دهد.
یکی از مهمترین مزایای آزادی بیان امروز توسط مردم در خیابانها ی کشور بیان میشود که بمشام دستگاه ترور و خفقان خوش نمی آید و جواب مردم را با گلوله میدهد ، و آن این که مردم یکصدا فریاد میزنند که ما جمهوری اسلامی نمیخواهیم.
برای آزادی همه زندانیا ن سیاسی بپا خیزیم و درب زندانها را بشکنیم.
در تاسیس شوراها همت ورزیم و قدرت را بصورت جمعی بدست بگیریم.
زنده باد آزادی بیان و اندیشه و قلم که راه آزادی انسان است .
سفارت خانه های جمهوری اسلامی مرکز جاسوسی و تروریسم است.
