آقای دکتر محمد‌جواد ظریف وزیر امورخارجه اسلامی ، پس از مرگ صنایع هسته‌ای و خاک‌سپاری آن ، یاد « نوش دارو » افتاده اند ؛ در حالی که نه « دارویی » دارند ، چه رسد به « نوش‌‌‌دارو » .
پس از آن که با دور ریختن 11 تن ( 11 هزارکیلو ) اورانیوم غنی‌شده ، اسقاط کردن بیشینه‌ی سامانه‌های گریز از مرکز ( سانتریفوژها ) و آوردن « بتون » ساخت آمریکا و چین پای‌کار ، برای بتون‌ریزی قلب واکنشگر ( رآکتور ) آب سنگین اراک و به دنبال نقض چند باره‌ی برجام از سوی آمریکا ، آقای وزیر امور خارجه‌ی اسلامی ، برای فریب افکارعمومی و به اصطلاح برای « مصرف داخلی » در دیدار با نمایندگان اتاق بازرگانی مشهد می‌فرمایند : « باید هزینه‌های نقض برجام را افزایش دهیم » ( ایرنا / روزنامه خراسان 13 دی‌ماه 1349 ) .
باید از « پهلوون هسته‌ای » دولت جمهوری اسلامی پرسید که چگونه باید این هزینه‌ها را بالا برد : با آغاز غنی‌سازی فرای20 درصد ؟ با تولید بیش‌تر « آب‌سنگین » ؟ با افزودن بر شمار سانتریفوژهای اسقاط شده ؟ با کدام یک از این تمهیدات می‌خواهید « هزینه‌ها را افزایش دهید » ؟
به دنبال خلع‌سلاح هسته‌ای کشور و گسیختن آخرین پیچ و مهره‌های صنایع هسته‌ای ، نه تنها آمریکا بر زیاده خواهی‌ها و فزون‌طلبی‌های خود افزوده است ؛ بلکه چاکران منطقه‌ای آمریکا نیز مانند عربستان سعودی و ترکیه ، شروع به گردن‌کشی کرده‌اند !
با « بی‌تدبیری »های بسیار به نام « تدبیر » کشور را به مخاطره انداخته اید و به آستانه‌ی یک جنگ منطقه‌ای سوق داده‌اید !
دوشنبه 14 دی‌ماه 1394 ـ هوشنگ طالع
