فرزاد وحید
در شرایطی که تورم در یک کشور بسیار بالاتر از نرخ بهره بانکی است، وام گرفتن از بانک‌ها درست مثل پول مفت گرفتن از آنهاست.
اگر یک نفر وام با بهره بیست وسه در صد دریافت کند در هنگامی که تورم پنجاه در صد است، دقیقا به او بیست و هفت درصد اصل وام پول یا مفت پرداخت شده است. حالا از قرض الحسنه و وام‌های با بهره های پایین تر هم که در صد بالا تری پول مفت به وام گیرنده پرداخت می کنند بگذریم.
کافی است که شما با وام دریافتی با بهره بیست و سه در صد کالایی را بخرید و آنرا احتکار کنید و در پایان سال پنجاه در صد گران‌تر که معادل نرخ تورم است بفروشید. در این میان بیست و هفت در صد سود خالص دریافت کرده اید.
بانک‌ها پول خود را با وام گرفتن از بانک مرکزی تامین می کنند و خودشان در این میان سهم خود را بر می‌دارند و به عنوان موسسات پخش پول بیت المال در بین افراد متنفذ و خودی ها عمل می کنند.
در ایران بسیاری از وام های کلان بدون هیچ وثیقه ای به خودی های نظام داده میشود و آنها با پول دریافت شده به فعالیت‌های تجاری می پردازند و یک روزه میلیاردر می‌شوند و حتی در بسیاری از موارد اصل وام را هم پرداخت نمی کنند و سر از کانادا در می آورند.
روسای بانک‌ها در این شرایط از قدرت بسیار بالایی در جامعه برخوردار می شوند ، به هر کس که دلشان بخواهد وام می دهند ( بخوانید پول پخش می کنند) .
همه اینها از جیب مردم عادی تامین میشود، مردمی که بر اثر تورم پنجاه درصدی قدرت خریدشان در پایان سال نصف میشود، حقیقتا مالیات پنهانی به دولتی می‌دهند که با چاپ بی رویه اسکناس ، بسیار بالاتر از کشش بازار باعث این تورم پنجاه درصدی شده است.
همه این سیاست های کاملا غلط اقتصادی برای یک عده مفتخور و انگل اجتماع بسیار مطلوب است و امکانات سوئ استفاده و فساد دولتی را ایجاد می کند.
علت تداوم این سیاستهای غلط هم دقیقا همین است که امکانات مفتخور را برای یک عده خودی فراهم می کند.
همه اقتصاد دانان و حتی کسانی که اطلاعات مختصری از اصول علم اقتصاد دارند از این واقعیت آگاهی دارند ولی تداوم این سیاستها به نفع گروه خودی ها و حتی غیر خودی های مال اندوز است و از اینروست که ثروتهای مملکت ما با این سرعت چپاول می شود.
فرزاد وحید
