در چنین روزی، در سوم خرداد ۱۳۶۱، روز آزادسازی خرمشهر پس از ۱۹ ماه اشغال دشمن، روز نمایش هنر جنگ ایرانی بود. روزی که بخشی از ارتش از هم پاشیده ایران پس از انقلاب، سپاه سوم صدام حسین را که یکی از مجهزترین و کارآمدترین سپاه ها در یکی از قدرتمندترین ارتش های جهان بود شکست داد. ارتش صدام حسین نه تنها متکی به پشتیبانی ابرقدرت شوروی بود، کشورهای امریکا، انگلستان، فرانسه و آلمان و ۱۷ کشور دیگر جهان، به آن کمک مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی میکردند. کشورهای غربی پیوسته جایگاه و تحرکات ارتش ایران و سپاه پاسداران را به آگاهی ارتش عراق می رساندند تا راهکارهای جنگی ایران را خنثی کنند. همه کشورهای عربی، بجز یکی دو تا، از عراق علیه ایران پشتیبانی می کردند، و بیش از ۶۰ کشور جهان تبلیغات ضد ایرانی به سود عراق براه انداخته بودند.
در برابر ارتش قدرتمند و روزآمد عراق که از نابسامانی ارتش ایران بهره برداری کرده به ایران حمله و خرمشهر را تصرف کرده بود، لشگر۹۲ زرهی اهواز قرار داشت. لشگر ۹۲ آسیب زیادی از نابسامانی های سالهای نخستینی پس از انقلاب دیده بود. فرمانده لشگر و فرمانده تیپ ۱ توسط عوامل به اصطلاح انقلابی تیرباران و فرمانده تیپ ۲ آن زندانی و شمار دیگری از افسران باتجربه پراکنده و فراری داده شده بودند. با نفوذ و دخالت جوانان مارکسیست اسلامی و طرح آنها برای بومی سازی خدمه ارتش، بسیاری از خدمه جنگ افزارهای زرهی مانند تانکهای ام۶۰ و چیفتن از استان خوزستان رانده شده بودند، بطوری که از ۴۸۰ تانک لشگر ۹۲، که خدمه آن توسط انقلابیان فراری داده شده بودند. در باک بنزین بسیاری از تانکها شن ریخته بودند که بلااستفاده شوند. تنها ۴۰ تانک، آماده خدمت بودند.
فرمانهای ضد و نقیض از شخصیت های انقلابی و سیاسی و مذهبی و نونظامی های فاقد دانش نظامی صادر می شد. برای مثال، فرماندهی تیپ ۱ زرهی را به یک افسر مخابرات سپرده بودند، و بهمین علت تلفات سنگینی در نبرد به این تیپ وارد آمد. سپس سرهنگ شهبازی فرماندهی آن را بر دوش گرفت و به ساماندهی تیپ پرداخت. بطور کلی لشگر ۹۲ زرهی قدرتمند اهواز که صدام حسین از آن بشدت وحشت داشت از هم پاشیده و به هیچوجه آمادگی جنگی نداشت. تیپ تانک با همان شمار کم تانک که آماده عملیات کرده شده بود وارد میدان شدند. کمبود خدمه آنقدر شدید بود که خود فرمانده تیپ برای پاک کردن لوله های تانک جهت شلیک مجدد از پیراهنش استفاده میکرد. با واگذاری فرماندهی لشگر به سرهنگ زرهی مسعود منفرد نیاکی در مهرماه ۱۳۵۹، و پس از شهید شدن او به سرهنگ غلامرضا قاسمی (که پنج سال پیش در سی امین سالگرد نبرد خرمشهر درگذشت) لشگر ۹۲ رو به سامان یافتن گرفت. گردان تانک را سرگرد علی صفوی بر عهده گرفت و حماسه گذر گردان تانک از منطقه رملی و بستن پشت دشمن را آفرید. تیپ یک در یک عملیات شگفت انگیز خود را به پشت مقر فرماندهی و لجیستیکی سپاه ۳ عراق رساند و ارتباط آن را به بدنه سپاه قطع کرد.
برای این کار لازم بود نخست پل شناوری که ارتش عراق بر اروند رود زده بود خراب شود، که این کار را پس از شناسایی توسط هلیکوپترهای هوانیروز، توسط نیروی هوایی با شهامت و دقت بخوبی انجام گرفت. پس از انقلاب همه جت های اف۱۴ خوابیده و بسیاری از اف۴ها و اف۵ها به علت نبود قطعات غیرقابل استفاده بودند. همافران نیروی هوایی تایوان طی قراردادی به داد ما رسیدند و شماری از آنها را قابل پرواز کردند. یک کار حیرت آور ارتش، احداث سه پل شناور ۲۰۰ متری روی اروند برای گذر نیرویها ایرانی بود که قطعات آن در تاریکی شب به تدریج به محل برده و نصب شده بود.
عملیات آزادسازی خرمشهر، که بیت المقدس (واقع در پلستین) نامگذاری شده بود، برخلاف عرف عملیات جنگی، در مدت کمی پس از پایان عملیات بزرگ فتح المبین که دوم فروردین آغاز و طی یک هفته با عقب نشینی عراقیان شوش و دزفول را نجات داده بود آغاز شد. معمولن ارتش ها پس از یک عملیات بزرگ، پیش از دست زدن به عملیات بزرگ دیگری مدتی زمان نیاز دارند که خود را بازسازی کنند. ولی لشگر ۹۲ زرهی ارتش ایران با یکی از ماندگارترین تاکتیک های جنگی در تاریخ جنگ توانست با گذر از رودخانه فرماندهی سپاه دشمن را از پشت محاصره و کل سپاه مقتدر صدام حسین را، با کمک تیپ های پیاده مشهد و سنندج، کماندوهای ارتش و نیروی دریایی، پاسداران و بسیجیان، تار و مار نماید. نقشه جنگی ارتش ایران چنان ماهرانه و مبتکرانه و غافگیرانه بود که همه کشورهایی که به صدام حسین کمک می کردند انگشت به دهان ماندند. در این عملیات که ما حدود ۶ هزار شهید دادیم، از دشمن ۱۶ هزار تن کشته و ۱۹ هزار تن اسیر شدند. در آزادسازی خرمشهر، بار دیگر دانش نظامی و هنر جنگی ارتش ایران و هوشمندی رزمندگان ایرانی جهان را شگفت زده کرد. تاکتیک جنگی ارتش با پشتیبانی جوانان دلاور و فداکار سپاه پاسداران و جان برکفان بسیج به جهانیان ثابت کرد که شکستن اراده دفاعی ایرانیان کار آسانی نیست. این هشداری باشد به برخی همسایگان آزمند و گمراه ما که خود را از این توهم که پشتیبانی سیاسی و نظامی بیگانگان آنها را قدرتمند کرده است آزاد کند، و ثروت ملی خود را که باید برای پیشرفت کشور و رفاه مردمشان هزینه شود در خیالی باطل به جیب اسلحه سازان جهان نریزند. کورش زعیم سوم خرداد ۱۳۹۶خ
