خطاب به رئیس جمهور
خطاب به وزیر امور خارجه
آقای رئیس جمهور، آقای وزیر،
به مناسبت سفر آقای حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران، مایلیم توجه شما را به ویژه به وضعیت محمود صالحی جلب کنیم. این سندیکالیست مبارز دیرپای حقوق کارگران در ایران، که تاکنون چندین بار دستگیر و زندانی شده است، بار دیگر به 9 سال حبس محکوم شده است. تنها “جرم” او این است که می خواسته به فعالیت های سندیکایی بپردازد، همان فعالیت های مندرج در میثاق های بین المللی سازمان جهانی کار- حقوق سندیکایی.
محمود صالحی باید تا آخر ماه نوامبر خود را به زندان شهر سقز (در کردستان ایران) معرفی کند. او که به شدت از بیماری کلیوی رنج می برد و زیر دیالیز است، هرآینه زندانی شود آشکارا جانش در خطر می افتد. نامبرده در ماه مارس 2013 به دعوت سندیکاهای فرانسه به پاریس آمد و نخست وزیر آقای والس شخصا تقاضای تمدید مدت ویزای اقامت او در فرانسه را کرد.
با کمال تاسف وضعیت محمود صالحی یک مورد استثنایی نیست. دائما اخبار بسیار نگران کننده ای از ایران دریافت می کنیم. سندیکالیست های بسیاری مورد اذیت و آزار قرار گرفته، دستگیر شده، از کار اخراج شده و به زندان افکنده شده اند. حال و روز آن ها در زندان بسیار اسفناک است.
برای نمونه شاهرخ زمانی کارگر ساختمان و مبارز حقوق مدنی و سندیکایی، در شرایط بسیار مشکوکی در زندان می میرد. با توجه به شکنندگی و وخامت وضعیت سلامتی اش و با توجه به خشونت و بی رحمی زندانبانانش که خود پیش از مرگش در نامه ای به خارج از زندان بدان اشاره کرده بود، بی چون و چرا دولت ایران مسئول مرگ او می باشد.
کارگران مبارز دیگری هم در زندان بسر می برند: ابراهیم زاده، اخوان، باقری, جراحی همراه با تعداد زیادی از کارگران اعتصابی. اینان همگی به اتهام “خرابکاری اقتصادی” محکوم شده، از کار اخراج و زندانی شده اند.
علی نجاتی به اتهام “فعالیت علیه رژیم و ارتباط با عوامل بیگانه ” به مدت یک ماه زندانی می شود. او بتازگی با سپردن یک وثیقه 25000 یورو (100 میلیون تومان، معادل 164 ماه حقوقش ) آزاد می شود. جعفر عظیم زاده از اعضای سندیکای آزاد کارگران ایران هم اخیرا به 6 سال زندان محکوم شده است.
معلمان دستگیر و زندانی می شوند. تعدادی از این معلمان زندانی که دوران محکومیت شان را می گذراندند دوباره “محاکمه” شده و مجددا به حبس های سنگین محکوم شده اند. در حال حاضر تعداد بسیاری از مبارزان عضو سندیکای معلمان به حبس های سنگین محکوم شده اند: از جمله فلاحی، شاندیز، بداقی، بهشتی لنگرودی، بهلولی، نیک نژاد، عبدی، بقایی و علیرضا هاشمی (دبیر سراسری سندیکای معلمان). اسامی معلمان زندانی متاسفانه به این لیست محدود نمیشوند. در این رابطه یک پرونده کاملی در اختیار شما قرار می دهیم.
در حال حاضر مورد محمود صالحی یک مساله اضطراری است هرآینه نخواهیم نظیر مورد شاهرخ زمانی در سوگ مرگ محمود صالحی نشینیم.
ما متقاعد هستیم که :
– برای جلوگیری از مرگ حتمی محمود صالحی؛
– برای تحقق اجرای معائدات اساسی سازمان جهانی کار توسط دولت جمهوری اسلامی ایران، معائدات پذیرفته شده توسط تمام کشورهای عضو سازمان از جمله ایران،
شما در جایگاهی قرار دارید که می توانید نزد آقای حسن روحانی دخالت کنید.
آقای رئیس جمهور، آقای وزیر، احترامات فائقه ما را بپذیرید.
———————————————————————————————————————–
ترجمه و پخش از :
همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه
اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران در ایران – پاریس
پاریس 9 نوامبر 2015
Paris, le 9 novembre 2015
à Monsieur le Président de la République
à Monsieur le Ministre des Affaires étrangères
Monsieur le Président, Monsieur le Ministre,
A l’occasion de la visite en France le 16 novembre de Monsieur Hassan Rohani, Président de La République Islamique d’Iran, nous souhaitons attirer particulièrement votre attention sur la situation de Mahmood Saléhi. Ce syndicaliste et militant de longue date des droits des travailleurs iraniens, ayant déjà subi plusieurs arrestations et périodes d’emprisonnement, a été condamné à 9 ans de prison. Son seul “crime” est d’avoir voulu exercer son activité syndicale conformément au droit international régi par les Conventions fondamentales de l’OIT dont le droit syndical fait partie.
Mahmood Saléhi doit se présenter à la prison de sa ville de Saghez (en Kurdistan Iranien) avant la fin du mois de novembre. Il souffre d’insuffisance rénale sévère et est sous dialyse. S’il est emprisonné sa vie sera mise très clairement en danger. Il avait été invité en mars 2013 par les syndicats français, et M. Valls lui-même avait autorisé la prolongation de son séjour en France.
Le cas de Mahmood Saléhi n’est malheureusement pas isolé. Des nouvelles très inquiétantes nous parviennent régulièrement d’Iran. De nombreux syndicalistes sont harcelés, arrêtés, licenciés et emprisonnés. Leurs conditions de détention sont déplorables.
Shahrokh Zamazi, ouvrier du bâtiment et militant des droits civiques et syndicaux, est ainsi mort en prison dans des conditions plus que douteuses. La responsabilité du gouvernement iranien dans ce cas ne fait aucun doute, vues la fragilité de sa santé et la brutalité de ses geôliers qu’il avait lui-même dénoncée dans une lettre.
D’autres militants ouvriers sont emprisonnés : c’est notamment le cas d’Ebrahim Zadeh, Akhavan, Bagheri, Jarahi, ainsi que de nombreux travailleurs grévistes. Ils ont tous été licenciés, emprisonnés, et accusés de « sabotage économique ».
Ali Néjati a été emprisonné pendant un mois et a été inculpé pour “activité contre le régime et relations avec des agents étrangers”. Il vient d’être libéré moyennant le paiement d’une caution de plus de 25 000 € (l’équivalent de 164 fois le salaire mensuel minimum iranien). Jafar Azim-Zadeh, du Syndicat Libre des Travailleurs en Iran vient lui d’être condamné à 6 ans de prison.
Des enseignants sont arrêtés et emprisonnés. Certains, sont de nouveau « jugés » en prison et condamnés à de lourdes peines. En ce moment, de nombreux militants du Syndicat des enseignants sont emprisonnés comme Farahi-Shandiz, Bodaghi, Beheshti-Langaroodi, Bohlouli, Nik Néjad, Abdi, Baghani ainsi que Aliréza Hashemi (secrétaire général du syndicat).
Cette liste n’est malheureusement pas exhaustive. Nous tenons à votre disposition un dossier complet à ce sujet.
Pour l’heure, il y a urgence en ce qui concerne Mahmood Saléhi, si nous ne voulons pas avoir à déplorer son décès en prison comme cela a été malheureusement le cas pour Shahrokh Zamani.
Nous sommes persuadés qu’il est en votre pouvoir d’agir auprès de Monsieur Hassan Rohani :
- pour arracher Mahmood Saléhi à une mort certaine,
- pour contribuer à ce que les Conventions fondamentales que doivent respecter les pays membres de l’OIT soient effectives dans la République islamique d’Iran.
Veuillez croire, Monsieur le Président et Monsieur le Ministre, en notre profond respect.
