به هیچکدام
ناصر کاخساز
یک دیالوگ مضمونا اتفاق افتاده :
لحن ات در دو سه سال اخیر تغییراتی کرده است؟
ــ من گذاشتم که بشود. با قصد نبود. اما خوشحالم که شده ام
البته اصول و اساس سر جایش هست تنها لحن روشنگرانه را می گویم
ــ همین را هم متوجه شدم
بیشترتوجه ات به سکولارها معطوف شده؟
ــ درسته از نظر انسانی و فرهنگی به کسانی که دین برای اشان نسبت به هویت ملی جایگاه مقدمی ندارد احساس نزدیکی بیشتری می کنم.
یعنی اکنون به مرحله استراتژیک،کمتر بها می دهی؟
ــ این البته چندان به من مربوط نیست.
به روشن تر شدن موقعیت اصلاح طلب ها مربوط است؟
ــ درسته وبه تجربه اردوغان. به نظرم اردوغان تکلیف ایران را یعنی تکلیف ما را با اصلاح طلب ها روشن کرد.
آینده یِ حرکت اصلاح طلبی را روشن کرد؟
ــ همین طور است
در جریان کودتای السی سی در مصر نظری بر خلاف خیلی از روشنفکران داشتی؟
ــ درسته من نوشتم که بین دیکتاتوری سکولار و استبداد دینی در وضعیت های خاص، اولی از دومی بهتر است یعنی بدی کمتری دارد.
پس در ایران بهتر بود انقلاب نمی شد؟
ــ مسلم است
یعنی ارتش باید مقاومت می کرد؟
ــ درسته
چرا مقاومت نکرد؟
ــ برای اینکه بی شخصیت بار آمده بود.
ارتش مصر شخصیت داشت؟
ــ به نسبت ارتش ایران، غیر قابل مقایسه است
به جریانات اصلاح طلب بیشتر می توان امید بست یا به نیرو هائی که چشم به آمریکا دارند؟
ــ به هیچ کدام. چشم انداز پوشیده از سراب است . تا چشم کار می کند.
چه چیزی کم داریم. کمبود اصلی چیست؟
ــ ویزیون ملی و تکیه کردن به تاریخ ملی و به تجربه های معنویِ ان. به زبان آلمانی به wahrhaftigkeit.
توضیح: عدم مقاومت ارتش تنها یک برش از جنبه های گوناگون ایجاد زمینه های انقلاب را نشان می‌دهد.در بحث های دیگر می توان جنبه های دیگر آنرا نشان داد. اینجا به برش درونی و نظامی رژیم پیش از انقلاب نگاه کرده ام برای اینکه خواسته ام بد و بدتر را مقایسه کنم.
Farhang Ghassemi
مقاله به هیچکدام ناصر کاخساز
