فیروزه رمضان‌زاده
رضا شهابی، عضو زندانی هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه چندی پیش در زندان «سکته خفیف» کرد.
به گزارش کمیته دفاع از رضا شهابی، خانواده این فعال کارگری زندانی در روز چهارشنبه، ۲۲ آذرماه، هنگام ملاقات با وی متوجه افتادگی در قسمت نیمه چپ صورت و فرورفتگی در زیر چشم او شدند. رضا شهابی به خانواده خود گفته که پس از مراجعه به پزشک زندان به او گفته شده سکته خفیف کرده است.
رضا شهابی در روز پنج شنبه، ۲۳ آذرماه، پس از خونریزی بینی هنگام خواب به درمانگاه زندان مراجعه کرد اما رئیس زندان از اعزام او به بیمارستان خودداری کرد. وی در روز شنبه، ۲۵ آذرماه، به بیمارستان فرستاده شد اما با وجود تشخیص پزشک بیمارستان مبنی بر سکته مغزی بدون انجام دستورات پزشکی از جمله نوار مغزی و قلبی و تست اکوی قلب، دوباره به زندان برگردانده شد.
مهدی کوهستانی‌نژاد، مشاور کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری در مورد آخرین وضعیت رضا شهابی که در زندان رجایی‌شهر کرج، دوران محکومیت خود را سپری می‌کند به کیهان لندن می‌گوید: «آخرین خبری که هفته گذشته داشتیم این بود که رضا شهابی فقط برای یک دوره کوتاه به بیمارستان رفت و اطلاعیه سندیکای کارگران شرکت واحد هم توضیح می‌دهد که وضعیت ایشان اضطراری است. امکان ارتباط این زندانیان فقط از طریق خانواده است و خانواده هم تا به ملاقات نرود نمی‌تواند اطلاعات بیشتری به دست بیاورد.»
این فعال حقوق کارگران به حذف تدریجی فعالان کارگری زندانی بر اثر بی‌توجهی به مراقبت‌های پزشکی اشاره می‌کند و می‌گوید: «در سال‌های گذشته موارد زیادی مشابه وضعیت رضا شهابی داشته‌ایم، ازجمله شاهرخ زمانی فعال کارگری که در زندان رجایی شهر درگذشت، کسانی که از زندان آزاد می‌شوند مثل محمد جراحی در زندان به سرطان مبتلا شد و به او رسیدگی نکردند یا آقای بخشی از لحاظ قلبی مشکل داشت به او رسیدگی نگردند و آزادش کردند، محمود صالحی در وضعیتی از زندان آزادش می‌کنند که از لحاظ کلیه و قلب نیاز به مراقبت‌های پزشکی داشت. رضا شهابی هم در شرایط مشابه قرار دارد.»
بی‌توجهی در زندان
به گفته مهدی کوهستانی‌نژاد، «پس از نخستین بازداشت رضا شهابی در سال ۱۳۸۹ وی بار‌ها به زندان افتاد و آزاد شد. در تمام این مدت، زمانی که ناراحتی در ناحیه کمر، گردن و ستون فقرات داشت به مشکلات جسمی او رسیدگی نکردند. آخرین بار، او را براساس نیازهای پزشکی آزاد کردند و امروز تداوم همان روند است. زمانی که زندانی در زندان نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارد به او رسیدگی نمی‌کنند و موقعی که آزاد می‌شود نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارد. همان زمان، رضا شهابی در ناحیه گردن تحت عمل جراحی قرار گرفت. این نوع فشارهایی که به رضا شهابی وارد می‌کنند دو نکته را برجسته می‌کند یک اینکه آخرین فشار‌ها را وارد کنند تا او دست از مبارزه بردارد یا آنقدر براو فشار وارد کنند که وقتی او از زندان بیرون آمد توانایی جسمی برای ادامه‌ی فعالیت نداشته باشد.»
مشاور کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری در مورد وضعیت فعالان زندانی حقوق کارگران در ایران توضیح می‌دهد: «در سال‌های گذشته شاهد بوده‌ایم که بسیاری از فعالان کارگران در ایران هر کدام یک حکم بر گردن‌شان آویزان است شامل دو، سه یا پنج سال زندان؛ این احکام مثل یک شمشیر داموکلس بالای سر زندانی فعال کارگری است تا قادر به ادامه فعالیت در این حوزه نباشد. رضا شهابی و بسیاری از هم‌صنفان او برای آزادی خود وثیقه گذاشته بودند اما وثیقه‌گذار را زیر فشار می‌گذارند که باید یا زندانی را برگردانید یا ما وثیقه را می‌گیریم. از این نمونه‌ها بسیار اتفاق افتاده، از شاپور احسانی گرفته تا علیرضا ثقفی یا جعفرعظیم‌زاده آنها همه هرکدام، یک وثیقه دارند اما وثیقه‌گذار را زیرفشار قرار می‌دهند. هیچ‌گاه یک فعال کارگری که برای حقوق کارگران مبارزه کرده حاضر نیست خانه کسی که برای او وثیقه گذاشته از او گرفته شود.»
بر اساس بیانیه سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، رضا شهابی، در روز ۱۸ مردادماه جاری در حالی دوباره زندانی شد که خود نامه آزادی‌اش را با تاریخ ۲۴ شهریور سال ۹۴ در پرونده‌اش دیده بود.
وثیقه، ابزاری برای فشار بیشتر
به گفته مشاور اتحادیه‌های جهانی کارگری، «رضا شهابی هم به این دلیل که وثیقه‌گذار او زیرفشار بود به زندان برگشت. روز اول به او گفتند شما هیچ مشکلی ندارید و آزادید، فردا صبح بیایید شما را ترخیص می‌کنیم. صبح روز بعد، نه تنها او را ترخیص و آزاد نکردند بلکه یک حکم سنگین‌تر برای او صادر کردند که بیشتر در زندان بماند. ولی با این وجود ایشان باید ۱۸ دی ماه یعنی تا دو هفته آینده آزاد شود.»
کوهستانی‌نژاد با بیان اینکه چنین فشارهایی آخرین حربه‌های دادستانی و نیروهای امنیتی ضدکارگری علیه فعالان کارگری است تا آنها دست از مبارزه بردارند تاکید می‌کند: «با همه این شرایط، یک فعال کارگری دست از مبارزه برنمی‌دارد. رضا شهابی فعالیتی قانونی داشته و باید به زودی آزاد شود. اما مشکل اساسی اینجاست که نیروهای امنیتی می‌خواهند او را زیرفشار بگذارند برای اینکه دست از مبارزه بردارد.»
این فعال حقوق کارگران به دستمزد سال ۹۷ کارگران در ایران معادل یک چهارم خط فقر نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: «ما در مورد رضا شهابی، کارگر بیماری صحبت می‌کنیم که نه تنها همین مقدار دستمزد ناچیز را دریافت نمی‌کند بلکه خانواده او در خارج زندان مجبورند برای ادامه زندگی و امرار معاش خود ترشی تهیه کنند و بفروشند و تا امروز هم زندگی خود را شرافتمندانه ادامه داده‌اند.»
کوهستانی‌نژاد با تاکید براینکه کنفدراسیون بین‌المللی حمل و نقل و بسیاری از کنفدارسیون‌های کارگری خواهان آزادی رضا شهابی هستند توضیح می‌دهد: «رضا شهابی، سال‌ها غیرقانونی در زندان بوده و کسانی که بدون هیچ گونه مدرکی او را در زندان نگه داشته‌اند باید خسارت جبران این سال‌ها را بپردازند.»
وی به وضعیت مشابه جسمی و درمانی برخی از فعالان حقوق کارگران ازجمله محمود بهشتی لنگرودی، علی اکبر باغانی، اسماعیل عبدی، ارژنگ داودی و بسیاری از فعالان کارگری زندانی در ایران اشاره می‌کند و می‌افزاید: «بی‌توجهی و سهل‌انگاری به وضعیت زندان‌ها و زندانیان در زندان‌های ایران از جمله انتقادات فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل وسایر تشکل‌های بین‌المللی کارگری به دولت ایران است. با وجود آنکه جمهوری اسلامی متعهد به اجرای قوانین بین‌المللی است اما تا امروز به این قوانین گردن ننهاده و بیشتر فعالین کارگری زندانی در شرایط مشابه رضا شهابی قرار دارند. کسانی که بیرون از زندان هستند مثل محمود صالحی، شاپور احسانی و علیرضا ثقفی نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارند، در حالی که همین الان که در خارج از زندان هستند هم زیرکنترل ماموران امنیتی بسرمی برند و تمام تلفن‌ها و رفت و آمد‌هایشان کنترل می‌شود.»
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با انتشار اطلاعیه‌ای خواستار آزادی فوری و بدون قید شرط رضا شهابی شده و سندیکا، نهادهای امنیتی و دادستانی تهران و مسئولان زندان را مسئول حفظ جان این کارگر زندانی دانسته است.
مشاور کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری: سهل‌انگاری در درمان کارگران زندانی برای حذف تدریجی آنهاست
