رژیم جمهوری اسلامی به اعدام بهائیان رسمیت داد و از پی آن موج شکار و اعدام بهائیان ابعاد وسیعی یافت به طوری که علاوه بر تعداد کثیر ناپدیدشدگان تنها از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۵، ۲۰۷ بهائی توسط بی دادگاه های اسلامی محاکمه و اعدام شدند
نتیجه گریزناپذیرهر دولت مذهبی سرکوب شدید وفراگیرآزادی مذهب و آزادی پیروان مذاهب دیگر است .در زیر سلطه رژیم جمهوری اسلامی اقلیتهای مذهبی ایران با بزرگترین تبعیض های اِعمال شده در تمامی تاریخ معاصر ایران مواجه شده اند.این تبعیض ها نه فقط شامل اقلیت های مذهبی کشور مانند بهائیان، یهودیان، زرتشتیان، فرقه های مختلف مسیحیان( کاتولیک ها، پروتستان ها،ارمنی ها،آشوری ها،کلدانی ها…)،ایزدی ها، یارسان، صوفیان،اهل حق، شیخی ها، دراویش گنابادی و اهل سنت می شود بلکه آن دسته از پیروان شیعه اثنی عشری یا مذهب رسمی نیز که با حق تفسیر انحصاری مذهب توسط روحانیت حاکم مخالفت می کنند را نیز در بر می گیرد.
اما چرخ و دنده های دستگاه تبعیض رژیم جمهوری اسلامی بیش از همه بهائیان ایران را آماج تبعیض های بی رحمانه خود قرار داده است. ناپدید شدن یا سربه نیست کردن رهبران جامعه بهائی، دستگیری و محاکمه نمایشی و اعدام بهائیان به اتهام واهی جاسوسی برای بیگانگان،محروم کردن بهائیان از مشاغل دولتی، محروم ساختن جوانان بهائی از ورود به آموزش عالی، محروم کردن آن ها از کسب و کار و مصادره اموال آن ها، بازداشت های غیرقانونی و طولانی و شکنجه کردن آن ها برای تبری از بهائیت و پذیرش اجباری اسلام، پاک سازی همه نشانه های مذهب بهائیت، تخریب گورستان ها، غیرقانونی شمردن هر نوع تجمع و مناسک مذهبی … از جمله عمکردهای جنایتکارانه و فاشیستی رژیم جمهوری اسلامی علیه این اقلیت مذهبی است که بهائیان را به طور رسمی، به بی حقوق ترین شهروندان کشور مبدل ساخته است.
در ۲۰ آبان ۱۳۵۸ دکتر علیمراد داودی منشی محفل ملی بهائیان ایران و استاد فلسفه دانشگاه تهران که برای قدم زدن به پارک رفته بود ناپدید شد و دیگر هیچ وقت به خانه برنگشت. روند ناپدید شدن بهائیان به این ترتیب شروع و گسترش یافت. درسی مرداد ۱۳۵۹همه اعضای رهبری محفل ملی بهائیان به اضافه دو نفر دیگر ازهمکاران آن ها درحین جلسه محفل، با هجوم افراد مسلح ربوده شده و برای همیشه ناپدید شدند. در روز بیست و دو آذر ۱۳۶۰ و در یکی از معدود جلساتی که با حضور هشت نفر از ۹ نفر عضو محفل دوم بهائیان تشکیل شده بود همه افراد حاضر در جلسه دستگیر و هشت نفر از آنها که در دادگاه های فرمایشی محکوم به اعدام شده بودند در شش دی ماه ۱۳۶۰ تیرباران شدند.موسوی اردبیلی رئیس وقت قوه قضاییه در مورد این اعدام گروهی اعلام کرد این افراد به جرم”جاسوسی برای قدرت‌هایی خارجی” اعدام شده‌اند و به این ترتیب رژیم جمهوری اسلامی به اعدام بهائیان رسمیت داد و از پی آن موج شکار و اعدام بهائیان ابعاد وسیعی یافت به طوری که علاوه بر تعداد کثیر ناپدیدشدگان تنها از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۵، ۲۰۷ بهائی توسط بی دادگاه های اسلامی محاکمه و اعدام شدند. سرکوب بهائیان در طی سالیان گذشته با دستگیری های وسیع (۳۴۴نفر میان سال های ۱۳۸۲تا ۱۳۸۸) ادامه یافت که از میان آن ها می توان به دستگیری آخرین “اعضای هماهنگ کننده امور جامعۀ بهائی ایران” و محکومیت هر هفت نفر آن ها هر یک به بیست سال زندان در سال ۱۳۸۹ اشاره کرد.
در سه سال اخیر در دوره ریاست جمهوری روحانی پیگرد و سرکوب بهائیان توسط دستگاه های امنیتی و سرکوب همچنان ادامه یافته است : گورستان‌های زیادی از بهاییان تخریب شده است،جوانان بهایی که حتی با رتبه بالا در کنکور قبول شده بودند به دلیل بهائی بودن از تحصیل محروم شدند، در چندماه گذشته ۲۸ مغازه توسّط مقامات مسئول در شهرستان‌های مازندران و کرمان پلمب شده‌اند، در روز یکشنبه ٢۴ آبان (۱۵ نوامبر) در یک عملیات سراسری و هماهنگ ۲۵نفر از بهائیان در تهران، اصفهان و مشهد دستگیر شدند به طوری که تعداد زندانیان بهائی اکنون به هشتاد نفر رسیده است و بالاخره در پانزده دی سال پیش ۲۴ شهروند بهائی ساکن سه شهر گرگان، گنبد و مینودشت دراستان گلستان با اتهامات ساختگی و بی پایه ای نظیر”تبلیغ به نفع بهاییت و علیه نظام جمهوری اسلامی” مجموعاً به ۱۹۳ سال زندان محکوم شدند. در حکم صادره برای آن ها گفته شده است که “تبلیغ به نفع بهاییت از این حیث که مخالف احکام ضروری اسلام و تشیع از جمله خاتمیت پیامبر اسلام حضرت محمد و ظهور امام زمان…. قطعا از مصادیق تبلیغ علیه نظام و جمهوری اسلامی ایران بوده است”. اما روند محروم ساختن بهائیان ایران از حقوق شهروندی خود پایان ندارد. براساس اطلاعات منتشر شده در روزهای پایانی سال ۹۴، در حالی که خانواده های ایرانی مشغول خانه تکانی و آماده شدن برای عید نوروز و سال جدید بودند، چهار شهروند بهایی به طور هم زمان و جداگانه در صبح روز سه شنبه ۱۸ اسفند ماه در شهرهای تهران، کرج و ساری بازداشت شدند.«روحیه صفاجو»، «سرمد شادابی»، «تارا هوشمند» و «بهزاد ذبیحی ماهفروزکی» درشمار این بازداشت شدگان بودند. سه نفر اول به خاطر اعتراض به مراجع گوناگون دولتی به خاطرمحروم شدن از تحصیلات دانشگاهی دستگیر شده اند واتهام نفر چهارم تبلیغ علیه اسلام است.
برای آن که ابعاد تبعیض فاجعه بار علیه این اقلیت روشن شود باید در نظر داشت که بهائیان که اکنون جمعیتی پانصدهزار نفری را تشکیل می دهند اگر به اندازه جمعیت ایران بودند تعداد اعدام شدگان آن ها بیش از۳۲هزار نفر و تعداد زندانیان کنونی آن ها بیش از دوازده هزار نفر بود. تبعیض های دهشتناک اِعمال شده علیه این اقلیت، جمهوری اسلامی را به یک جهنم واقعی برای بزرگترین اقلیت غیرمسلمان ایران مبدل ساخته است.
ما نیروهای امضاء کننده این فراخوان ( افراد ؛ نهاد ها و تشکل ها و سازمان ها) ضمن محکوم کردن تبعیض های اعمال شده علیه بهائیان و دیگر اقلیت های مذهبی ایران اعلام می کنیم
جدائی کامل مذهب از دولت، از سیستم قضائی و از آموزش و پرورش، ممنوعیت هر گونه کمک دولتی به موسسات مذهبی و فعالیت های آن ها، الغاء مذهب رسمی، شخصی بودن اعتقاد به مذهب و آزادی همه افراد در داشتن و نداشتن مذهب، آزادی کامل تبلیغات مذهبی و ضد مذهبی، از جمله یکی از ملزومات اجتناب ناپذیر پایان دادن به تبعیض های مذهبی و برقراری حقوق برابر برای همه شهروندان صرفنظر از تعلقات ملی، مذهبی، جنسیتی و اعتقادات سیاسی آن ها می باشد.
ما همچنین خواهان آزادی فوری و بی قیدوشرط همه زندانیان بهائی و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. تبعیض های اعمال شده علیه بهائیان و همه اقلیت مذهبی ایران باید فورا و بی درنگ متوقف شود.
چهارشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۵ برابر با ۲۵ می ۲۰۱۶
امضاهای فردی :
شامل فعالین سیاسی، کارگری، زنان، حقوق بشر، نویسنده، تحلیل گر سیاسی، روزنامه نگار، مترجم، شاعر، نویسنده ، هنرپیشه و کارگران تئاترو سینما، مدرس و استاد دانشگاه ….
آمادر نویدی
آراز فنی، کنشگر حقوق بشر
فروزان عاملی
آرش کمانگر فعال سیاسی و رسانه ای
احسان ثابت فعال اتحادیه کارگری
اکبر دیلمی، کارگر کارخانه
اصغر سعید پور
احمد نوین
احمد شکوهی
شهاب شکوهی فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
ایرج امبش
ایرج حیدری
احسان تیموری فعال کارگری
ارژنگ بامشاد
رسول شوکتی
بهلول عبدالهی
یوسف آبخون
اصغر ایزدی
منیره برادران خسرو شاهی
منیره مشعشعی
جمشید جمشیدی
حمید آذر
پریسا امجدی
ابراهیم آوخ
بیژن سعید پور
علی اعتدالی
خسرو آهنگر
کیتاش شمس
باقر ابراهیم‌زاده
نسرین ابراهیمی
بهروز سورن
سولماز بهاران
سیامک قبادی
سوسن شهبازی فعال عرصه زنان
سیامک موئد زاده فعال کارگری
رضا ذاتی
رحیم استخری
مانوئل اسماعیلی فعال با سابقه جنبش سندیکائی
یاور اعتماد
سحر محمدی
سعید کاووسی
سعید افشار
مریم امانی
محمد برقعی
پیروز امیدی
تهمینه بقائی
علی پیچگاه فعال با سابقه جنبش کارگری و سندیکائی
علی کیا
بهروز پیله‌ور
برزو فولاد وند
نسرین احمدی ، فعال اتحادیه پرستاران
امید پیوندی
علی بلوچ
غلام ترشیزی
فرنوش عاملی
فریبا ثابت
فریبا راد
شهریار بردبار فعال حقوق بشر
پرویز جواهری
نقی ریاحی لنگرودی
امیرجواهری لنگرودی
رفعت رنجبران لنگرودی
سیما ریاحی لنگرودی
حسین غبرایی لنگرودی
محمد تجلی‌جو لنگرودی
حسین پناه رئیسی
مسعود مولازاده
حمید جهان‌بخش
سیامک جهان‌بخش
حسن عزیزی
حسن حسام
محسن حسام
سیامک انصاری
نسترن چیت‌ساز
رضا چیت‌ساز
دکتر محمد حسین یحیایی
داریوش ارجمند
رضا علامه زاده
نسیم خاکسار
مسعود نقره کار
مهدی استعدادی شاد
مهدی ناظر
مجید دارابیگی
علی دماوندی
منوچهر رادین
شهرزاد ییلاقی
ابراهیم دینخواه
داوود نوائیان
رضا رئیس دانا
محمد تقی سید احمدی
علی رسولی
مینا رسولی
نجف روحی
پیروز زورچنگ
بیژن سعیدپور
مریم اسکویی
محمدرضا شالگونی
بهروز عارفی
رضا درگاهی
رضا سپیدرودی
فرج آلیاری
صادق افروز
ابوالحسن عظیمی
حمزه عظیمی
هما جوادی
پتی محمد
عسکر شیرین بلاغی
حسن راهی
هدایت غلامی
بهروز فراهانی
نصرالله قاضی
فرهنگ طاولی
مریم عظیمی
سروش قازاریان
پرویز قلیچ‌خانی
مژده ارسی
همایون ایوانی
فرخ قهرمانی
سیرانوش مرادیان
فریدا سهرابیان
روبن مارکاریان
رزا دیار
حشمت محسنی
مریم محسنی
نگار محسنی
احمد والی
عمر محمدی
حمید موسوی پور اصل
نوید مومنی
ناصر مهاجر
اردشیر مهرداد
سیاوش میرزائی
یاسمین میظر
جهانگیر برجیان
جلال نادری
جمیله ندائی
اردشیر نظری
بهروز نظری
مجتبی نظری
فیروزه راد
مسعود پیوندی
مهرداد نمازی
عیدی نعمتی
حسین سعدی شیرازی
حسین فردوسی
حسین نقی‌پور
حمیلا نیسگیلی
مازیار واحدی
ویدا هوشیار
نادر احمدی فعال سیاسی
نادر ثانی ، فعال سیاسی
رضا بی شتاب ، شاعر
محمود خادمی ، فعال سیاسی
حمید زنگنه ، استاد اقتصاد
دکتر جواد قدسی
دکتر سیاوش عبقری ، فعال حقوق بشر و استاد دانشگاه
دکتر شهلا عبقری ، فعال حقوق بشر و استاد دانشگاه
علی آزاد ، فعال سیاسی
نادر فولادی
کیوان یاری
عرفان یاری
پرویز میرمکری ، شاعر
پرویز داورپناه، فعال سیاسی
بهرام رحمانی ، تحلیلگر سیاسی
رخشنده حسین پور رودسری
عبدالستار دوشوکی ، فعال سیاسی ایرانی و رئیس مرکز مطالعات بلوچستان در لندن
باریش نصیریان ، تحلیلگر و روزنامه نگار نروژ
فرهنگ قاسمی؛رئیس کمیسیون حقوق بشر فدراسیون مدارس عالی و دانشگاه های اروپا
سیروس بینا ، استاد دانشگاه
اسماعیل فتاحی ، کنشگر حقوق انسانی
بیژن هدایت
احمد رضا موید محسنی ، هنرمند و فعال سیاسی- گوتنبرگ (سوئد)
مینو همیلی ، فعال پناهندگی و زندانی سیاسی سابق
مهناز قزلو ، فعال جنبش زنان و زندانی سیاسی سابق
دکتر حمید رحیمی – طنز پرداز
محمد خسروی
خسرو رحیمی
میلا مسافر
سهیلا لیندهورست
شهلا مسافر
حمید نوذری
حمید رضا شجاع زیبا
حسن پویا
عصمت طالعی
محسن ضیایی
علیا ضیایی
سیاوش محمودی
سارا صالحی
فرامرز رفیعی
محمد اعظمی
روزبه زاده
مونیکا وکیلی
منظر معانی
شکوفه وکیلی
بابک حمیدی
عبدل اوستاد حسینی
فرزاد شبستری
فرزاد روحانی
ه. رئیسی
هوشنگ رئوفی
هنریک م. میرزا بیگ
منصور امین زاده
لاله ایروانی
لی لیک هاکوپیان
رضا علیزاده
سعید رحیمی
عزیز عارفی
نیکی میرزایی شاعر
نهادها و تشکل ها:
اتحاد چپ سوسیالیستی ایرانیان
کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسى دهه شصت در ایران- مونترال، کانادا
کمیته دفاع از زندانیان سیاسی در ایران- برلین
کانون پناهندگان سیاسی ایران – برلین
کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ (سوئد)
نهاد همبستگی با جنبش کارگری ایران- غرب آلمان
بنیاد اسماعیل خویی
بنیاد هنر و ادبیات – گوتنبرگ
کانون اندیشه – کپنهاگ
کانون پوینده – کپنهاک
کانون زندانیان سیاسی ایران در دانمارک
مرکز فرهنگی – اجتماعی اندیشه – گتنبرگ (سوئد)
کانون پژوهش و فرهنگ ایران – گوتنبرگ (سوئد)
کانون فرهنگی و پژوهشی بامداد – استکهلم
کانون زندانیان سیاسی ایران در دانمارک
بنیاد آزادی اندیشه و بیان
کانون خاوران – کانادا
انجمن فرهنگی کوشا – گوتنبرگ
انجمن مهرگان – گوتنبرگ
انجمن دوستی و پژوهشی آذربایجان – گوتنبرگ
انجمن رسانه ای پیام – گوتنبرگ
سازمان ها
سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر )
سازمان راه کارگر
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
سایت ها و وبلاگ ها و رسانه ها :
سایت ها
سایت مرکزپژوهش – گوتنبرگ و اروپا
وبلاگ ها و سایت های فردی
رسانه ها
رادیو آوا بخش فارسی رادیو فلورا در هانوفر
امضاء ها ادامه دارد….
