امین بیات
نمایندگان مجلس ده درصدی سید علی بالاخره پس از ده سال کش و قوس مجبور شدند در بیست و جهارم آذرماه، با تصویب ماده شش لایحه “طرح رتبه بندی” فرهنگیان را سرهم بندی کنند، و بخیال خود افزایش حقوق و مزایای معلمان را تعیین، کنند.
فرهنگیان در سراسر کشور در روزهای 21 و22 آذر اعتراضات گسترده خود را به اجرای “طرح رتبه بندی ” در خیابان به نمایش افکار عمومی با قدرت هر چه بیشتر ،گذاشتند.
رژیم دد منش و سرکوبگر اسلامی به تجمع معلمان در تهران و شهرستانها وحشیانه حمله ور شدند و نیروی مزدور امنیتی تعدادی بیشمار از معلمین را بازداشت کرده از جمله معلم شریف رسول بداقی.
“شورای هماهنگی تشکلهای فرهنگیان ایران” تا روز سه شنبه بیست و سوم آذر طی انتشار بیانیه ای خطاب به نمایندگان مجلس اخطار کردند که “طرح رتبه بندی” واقعی را در دستور کار مجدد مجلس قرار بدهند و در ضمن معلمان دستگیر شده را بدون قید و شرط آزاد کنند، و در صورت ندادن جواب درست ، معلمان مجبور میشوند که در سی آذر مجددا به خیابان بیایند و به اعتراضات خود ادامه، دهند.
البته اعتراضات سرتاسری فرهنگیان از زن و مرد- بازنشستگان همچون کارگران درحالی صورت میگیرد که تمامیت جمهوری اسلامی چه در داخل و چه درخارج با بن بست اقتصادی ومشگلات ناشی ازآن به دلیل تحریم های اقتصادی ناشی از فعالیت های هسته ای دست بگریبان میباشند و دولت با کسری بودجه هم روبروست و باسر هم بندی کردن لایحه رتبه بندی همچون گذشته ها کار بجائی نخواهد برد و معلمان چیزی بدست نخواهند آورد ، زیرا خزانه دولت خالی و دولت ورشکسته است و معلمان را بدنبال نخود سیاه ببازی، گرفته اند.
بحران تورم اجناس خوراکی در ایران به 83% رسیده است.
بدنبال مسئله معلمان قرار است در نشست ” شورای عالی کار” کمیته دستمزد کار دولت با حضور “نمایندگان کارگران” و کارفرمایان دروزارت کار برگزار شود، کارگران هنوز نمیدانند که چرا وزارت کار در این شرایط بحرانی مسئله دستمزدها را دردستور کار قرار داده است، روشن است رژیم به وحشت افتاده و مجبور به عقب نشینی شده است ،کارگران ، فرهنگیان زحمتکش میدانند که با این رژم و نمایندگان ضد مردمیش نمیتوانند در هیچ نشستی مطالبات خود را بدست، بیاورند.
مردم ایران با توسل به فهم و ادراک بالا ی خود، درآخرین انتخابات 1400 با حضور نیافتن در پای صندوقهای رای آخرین فرصت را در انتخابات فرمایشی را به رژم دادند، و با بکار گیری سیاست نه به جمهوری اسلامی در حقیقت توپ را در میدان نظام بگردش انداختند و شایسته ترین ضربه ممکن را بر پیکر فرتوت آخوندها زدند و می بینیم که پس از این نمایش مسخره انتخابات، و با یکدست شدن رژیم اوضاع روز به روز بدتر از قبل شده است و رژم در بن بست چه کنم دچارشده است و وقیحانه فکر میکند با سرکوب میتواند آرامش قبل از طوفان را حفظ کند.
بحران کمبود آب ، برق، فرونشست زمین،گرانی و تورم، تبدیل به بحران نزاع در دعواهای خیابانی شد بین مردم و دستگاه سرکوبگر رژیم ، و بطور چشمگیری کلیت رژیم مشروعیت خود را از دست داده است.
پاسداران وحکومت ملاها بهیچ وجه داوطلبانه حاضر به عقب نشینی درمقابل خواستهای بحق مردم نیستند و برای رهائی خود متوسل به سرکوب و کشتار مردم میشوند، تا بحرانها را لاپوشانی کنند و بجای رسیدگی به مسائل داخلی تنش های خارجی را دامن میزنند، و بحرانهای آب، برق، نان و کار و غیره را کم اهمیت جلوه، میدهند.
از هفته گذشته بزرگترین و سراسری ترین تظاهرات مردمی علیه جمهوری اسلامی توسط فرهنگیان کشور بر گزار شد،این تظاهرات درادامه اعتراضات کشاورزاناصفهان وهمچنین اعتصاب کارگران، نشانه بارز نارضایتی عمومی و
اتحاد سراسری علیه کلیت سیستم ضد ایرانی، است.
امروز یک جبهه وسیع و سراسری از کلیه اقشار جامعه از معلم، مال باخته ، کارگر و دانشجو شکل گرفته و در مقابل امنیتیها و بسیج و پاسدار ها ایستاده اند و از سرکوب وبازداشت و هم اباهی ندارند و در اکثر درگیریها شعار ها تبدیل به سیاسی شده و مرگ بر خامنه ای سر میدهند، مردم فریاد میزنند که ما این رژیم را نمیخواهیم، جنبش های مردمی از ظلم و ستم جمهوری اسلامی خسته شده اند و مبارزات مسالمت آمیزهم کاررا بجائی نرساند، می روند
تا شیوه مبارزه را تغییر دهند و جواب گلوله را با گلوله پاسخ گویند، و در این ارتباط هستند نیروها و افرادی که از در مماشات وارد میشوند و حکم به مسالمت آمیز بودن مبارزه میدهند و خاک به چشم مردم می پاشند و این عمل تفاوتی با گلوله های ساچمه ای، ندارد.
درست است که معلمان ، کشاورزان ، کارگران در اعتراضات خود تحمل زیاد کردند و مسئله را تا بدانجا که ممکن بود صنفی بیان کردند و لی همه آنها و همه مردم می دانند که ریشه در مشگلات و نابسامانیها و گرفتاریهای لاینحل مردم ریشه ی معیشتی، فرهنگی ، اجتماعی و در کل سیاسی دارد، حکومت اسلامی توانسته با روشهای غیر انسانی آقتصاد،فرهنگ واخلاق،اموزش و پرورش ، کارخانه و خانواده را در چنگال خونین مذهب به گروگان بگیرد ، پس اعتراضات سیاسی هستند و تا زمانیکه قدرت در دستان خونین پاسداران و آخوند ها هست هیچ راه حل معقولی به ثمر نخواهد رسید و رژیم در کلیتش سد را پیشرفت و زندگی عادی مردم است، باید بر چیده شود.
فرهنگیان در ایران بدرستی طرح رتبه بندی که مجلس تصویب یا سرهم بندی کرد را مورد ارزیابی قراردادند و رسما اعلان کردند که این طرح تصویب شده مورد توافقشان نیست و همانطور که قبلا هم گفته بودند ، به اعتراضات ادامه خواهند داد، تصویب طرح با شیوه شیادی مجلسیان روبرو بود،که ما بین فرهنگیان نفاق و اختلاب بیندازند که با درایت وهوشمندی معلم که سازنده نسلهای بعدی جامعه است روبرو، شدند
درحقیقت دولت واپسگرای اسلامی باطبقه ای روبروست که بسادگی قادر به انحراف کشاندن آنها نیست زیراازمانیکه یک معلم نتواند معیشت زندگی خود و خانواده اش را تامین کند یعنی حقوق او کفاف مخارج سرسام آور مواد غذائی را ندهد، و با داشتن شغل ارزشمند و شرافتمندانه چطور سکوت اختیار کند، معروفست که میگویند شکم گرسنه که دین و ایمان نمی شناسد،صبر و بردباری که در معلم برای تربیت محصلین که کاری بسیار مشگل است که بعهده این طیف زحمتکش گذاشته شده دیگر قابل کنترل نیست، زیرا گرسنه است.
این شغل دارای محسنات بسیار پسندیده است اما سختیها و مشگلات خود را دارد،امروز گرانی،فشاراجتماعی ،حقوق نا مکفی برای یک زندگی معمولی به این مسائل تازه بعد ازاعتراض سالم مورد اهانت وضرب وشتم هم قرارمیگیرند.
یکی از مهمترین وظایف یک معلم حفظ تعلیم و تربیت دانش آموزان درآرامش بخشیدن در کلاس درس است که حالا خودشان بخاطر ظلمی که به آنها میشود ، این آرامش را اجبارا در کلاس جامعه از دست میدهند بخصوص وقتی به آنها توهین واهانت و حتا مورد اذیت و آزار مشتی دست پرورده دولت مرتجع اسلامی میگردند، دروسی که به دانش آموزان داده بودند فرموششان بالجبار میشود و دست بفریاد ،میزنند.
معلمی که با فکر و اندیشه وذهن محصلین سرو کاردارد امروز درخیابان با افکار و اندیشه وفکر سایر اقشار جامعه نیز درگیرشده و مجبوراست چه بخواهد وچه نخواهد باید دست همکاری و دوستی بسوی دیگران درگیراین معضلات که خود دچارش شده با اقشار دیگرجامعه ازجمله کارگران همسو و یار و غمخوارهم باشند و دست مودت و همکاری بهم ،بدهند.
در سالهای پیش که رژیم ددمنش آخوندی سرگرم سرکوب سازمانهای سیاسی و شکنجه واعدام آنها بود بخشهای دیگر سکوت کرده بودند وحتی بپای صندوقهای مکرو حیله و شیادی آخوندها میرفتند امروز نوبت خود آنها رسیده و سکوت را شکسته اند و بخیابانها سرازیر شده اند و به این نتیجه رسیده اند که حق گرفتنی، است.
هیئت حاکمه جمهوری اسلامی ، برای بقای خود به سیاست گزاری ضد مردمی پافشاری میکند ، بحرانهای متعدد اقتصادی- اجتماعی در جامعه ایجاد میکند، زندگی و روند آسایش مردم را مختل و آنرا بسوی از هم گسیختگی سوق میدهد، ازجمله طیف آسیب دیده و امروز بیشتر آسیب پذیرتر معلمان و کارگران و به اعتراف اقشار گوناگون جامعه رشد نا رضایتی هرروز افزون میآبد، این نا رضایتی به عناوین مختلف خود را نشان میدهد که در میان این دو طیف به اوج خود رسیده، است.
سربار این همه گرفتاریها برای معلم ، دست و پنجه زدن با مشکلات مالی، خانوادگی و کمبود مایحتاج زندگی روبرو شده است، و با این وضعیت باید بر حسب وظیفه شغلی آرامش خود را که بشاگردانش آموزشش میداد فراموش کند ، چطور میتواند در خیابان در مقابل زور و تعدی شاگردان ناخلف دیروزش سکوت اختیار کند و مبلغ آرامش باشد و آنرا حفظ کند، کار بجائی کشیده شده که معلمین مجبورند برای تامین مخارج کمر شکن زندگی شغل دوم اختیار کنند و حتا در تعطیلات تابستان هم مجبورند کار کنند، وقتی معلمی در صف تظاهرات با حمل پلاکادری از شاگران خود معذرت خواهی میکند که بخش زیادی از متون درسی در مدارس امروز تحت تاثیر و به زور وارد کتابها ی درسی شده اند دروغ است چه میشود کرد جز ادامه مبارزه تا رسیدن به هدف و بیرون آوردن آنها از درون کتابهای درسی.
معلم، محصل، دانشجو، مال باخته، بازنشسته، کارگر، کشاورز ، کارمند و زنان از همه اقشار در ایران با حاکمیت جمهوری اسلامی وبودن آخوند ها درراس قدرت هیچ شانسی ندارند ، تنها راه برای دستیابی به آزادی و یک زندگی معمولی ، اتحاد و همبستگی ملی سراسری برای سرنگونی رژیم آخوندها است و بس، بهم پیوستن رهبری جریانات مختلف و تشکیل یک مرکزیت ثابت جهت ادامه مبارزه امروز ضرورت خود را بیش از پیش طلب میکند .
18.12.2021
