با کمال تاسف خبر درگذشت دکتر امیر پیشداد را به اطلاع هم‌میهنان عزیز می رسانم.
دکتر پیشداد از مبارزان نهضت ملی و از همکاران خلیل ملکی وفادار بود که فعالیت خود را در جامعه سوسیالیست‌ها نیروی سوم شروع کرد. وی از نوجوانی از طرفداران مصدق بود. پس از ۲۸کودتای مرداد ۱۳۳۲ تحت تعقیب حکومت نظامی کودتا قرار گرفت و ایران را ترک کرد. در پاریس کوشش های سیاسی خود را علیه دیکتاتوری و برای استقلال و آزادی و سوسیالیسم در ایران ادامه داد.
با امیر پیشداد در همان روزهای نخست که وارد فرانسه شدم همکاری های سیاسی و حقوق بشری را شروع کردم. از نظر سنی تقریباً بیست سال از من بزرگتر بود و من او را با احترام زیاد به استادی خود قبول داشتم.
دکتر پیشداد پزشکی حاذق بود و بسیاری از ایرانیان که دچار مشکلات سلامتی بودند را کمک، راهنمایی و معالجه می کرد.
در اصول و عقاید سیاسی خود مردی پابرجا و استوار بود و هرگز بر اصول خود عدول نکرد.
دراخلاق دوستی و رفاقت و رعایت اداب ایرانی می توانم به جرأت بگویم که جزء نادر کسانی بود که با او معاشرت داشته ام.
با هم در جامعه دفاع از حقوق بشر و پیشبرد آن در ایران که در زمان شاه در پاریس تشکیل شده همکاری می‌کردیم.
او در کمک به بسیاری از ایرانیان که بعد از انقلاب وارد فرانسه شدند هرگز کوتاهی نکرد.
در محل کارش که در بیمارستان Saint-Cloud بود هم جلسات سیاسی و حقوق بشری برقرار می کردیم و هم او کسانی را که دچار بیماری بودند مداوا و راهنمایی میکرد.
او از سنین جوانی یکی از مدیران مجله علم جامعه بود که وقتی به اروپا آمد به انتشار این مجله ادامه داد. بدون اغراق او یکی از سرمایه‌های تاریخ زنده نهضت ملی ایران به شمار می رفت که در این زمینه ی مقالات و جزوات و کتاب هایی به تحریر درآورده است.
همینطور، با هم در جناح پیشروی جبهه ملی ایران در اوایل سال های شصت همکاری داشتیم و در روزنامه پیشرو که مسئولیت آن را به عهده داشتم مقاله می‌نوشت.
در سال های اخیر دچار بیماری آرتروز شدید بود و خانه نشین شده بود. اغلب تماس تلفنی داشتیم و گاهی به دیدارش می رفتم همیشه با علاقه فراوان خودش قهوه مارک Grande Mère درست می کرد و از تاریخ ایران و مبارزات و شکست های مبارزات مردم ایران سخن می‌گفتیم.
یادش به نیکی در تاریخ خواهد ماند.
فرهنگ قاسمی
۸ فوریه ۲۰۱۹ پاریس
