خانم محمدی روز ۱۹ ژانویه ۲۰۲۲ (۲۹ دی ۱۴۰۰) از حبس خودسرانه‌ی انفرادی در زندان اوین به مدت ۶۴ روز پس از دستگیری در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱ (۲۵ آبان ۱۴۰۰) به زندان قرچک در جنوب تهران منتقل شد.
خانم محمدی روز ۲۴ ژانویه ۲۰۲۲ (۴ بهمن ۱۴۰۰) در نامه‌ای اعلام کرد که دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسد، درخواست تجدیدنظر نخواهد کرد و به حکم گردن نخواهد نهاد.
خانم نرگس محمدی، روزنامه‌نگار و سخن‌گوی سازمان غیردولتی کانون مدافعان حقوق بشر است. او در راه الغای مجازات اعدام در ایران مبارزه کرده و در سال ۲۰۱۱ جایزه‌ی پر آنگر دولت سوئد را به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری دریافت کرده است.
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران محکومیت تازه‌ی خانم محمدی و آزار بی‌وقفه‌ی قضایی او را که به قصد به‌سکوت‌کشاندن و مجازات او به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری انجام می‌شود، به‌شدت محکوم می‌کنند. برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران با توجه به سابقه‌ی مقام‌های دولت ایران در محروم کردن خانم محمدی و کلیه‌ی مدافعان حقوق بشر در ایران از مراقبت پزشکی، نگرانی خود را از احتمال تهاجم به او و خطر وخامت حال او ابراز می‌کنند.
برنامه‌ی نظارت و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران از مقام‌های دولت ایران می‌خواهند امنیت و سلامتی جسمی و روانی خانم محمدی را در هر شرایطی تضمین کنند، کلیه‌ی اتهام‌های او را لغو و فوری و بی‌قیدوشرط او و کلیه‌ی مدافعان حقوق بشر در حبس خودسرانه در ایران را آزاد سازند.
اطلاعات پیشینه:
روز ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱ (۲۵ آبان ۱۴۰۰)، نیروهای امنیتی نرگس محمدی را هنگام حضور در مراسم یادبود یکی از قربانیان کشتار خیابانی معترضان آبان ۱۳۹۸ با خشونت دستگیر کردند و به زندان اوین بردند. خانم محمدی در زندان مطلع شد که او را برای اجرای حکم ۳۰ ماه زندان، دو مورد جریمه و ۸۰ ضربه شلاق صادر شده در اردیبهشت ۱۴۰۰ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» (ماده‌ی ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی) دستگیر کرده‌اند. او در اوایل مهر ۱۴۰۰ برای گذراندن حکم احضار شده، اما از رفتن به زندان سر باز زده بود.
خانم محمدی پیش‌تر بیش از پنج سال در زندان زنجان در حبس خودسرانه به سر برده و طی آن وضع سلامتی او رو به وخامت رفته بود و او در معرض آزار جنسی و تهاجم جسمانی قرار گرفته بود. او در تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۲۰ (۱۷ مهر ۱۳۹۹) پس از کاهش حکم قبلی آزاد شد.
.
****
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر (The Observatory (FIDH-OMCT)) در سال ۱۹۹۷ به صورت برنامه‌ی مشترک فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه ایجاد شد. هدف این برنامه مداخله در موارد سرکوب مدافعان حقوق بشر، جلوگیری از این سرکوب و چاره جویی در باره آن است. سازمان جهانی مبارزه با شکنجه و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر هر دو از اعضای ProtectDefenders.eu هستند که سازو‌کار مدافعان حقوق بشر در اتحادیه‌ی اروپاست و جامعه‌ی مدنی بین‌المللی آن را برپا کرده است.
جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI)، در پی بسته شدن جمعیت ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر (تاسیس ۱۳۵۶) در ایران در سال ۱۳۶۰ و تبعید رهبران آن به خارج، در فروردین ۱۳۶۲ در پاریس تاسیس شد. جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران پیگیرانه نقض حقوق بشر در ایران را افشا و علیه آن مبارزه کرده است. کانون این فعالیت‌ها به‌ویژه الغای مجازات اعدام در ایران، حقوق زنان، زندانیان سیاسی و عقیدتی و اقلیت‌های قومی و دینی، آزادی بیان،گردهمایی و تشکل و موضوع‌های دیگر، بوده است. جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران در سال ۱۹۸۶ به عضویت فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر در آمد.
