طی هفته های اخیر مقامات امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی موج جدیدی از سرکوب بهائیان را آغاز کرده‌اند. نیروهای متشکل ار ماموران انتظامی و یگان ویژه از اول صبح سه‌شنبه ۱۱مرداد ۱۴۰۱ به روستای روشنکوه از توابع مازندران حمله برده و به همراه نیروهای حراست اداره جهاد کشاورزی به چندین منزل مسکونی روستاییان بهایی حمله و آنها را تخریب کردند.
نیروهای امنیتی تنها در هفته گذشته به منزل ۳۹ تن از بهائیان در ۹ شهر یورش برده و بسیاری از آنها را بازداشت کردند. این اقدامات در حالی روی می دهند که دولت مرکزی در برابر اعتراضات مراجع حقوق بشری بین المللی ادعا می کند که این اعمال از سوی مردم عادی مذهبی انجام می گیرد و ربطی به نیروهای رسمی حکومتی ندارد. در برابر این دروغ و بر اساس بیانیه‌ای که جامعه بهاییان در این ارتباط منتشر کرده جامعه بین‌المللی بهایی BIC از محتوای سند مخفیانه‌ای که نشان از دستور برای نقض سیستماتیک حقوق بهاییان برای مثال در شهرستان ساری دارد، ابراز نگرانی کرده است. این دستورالعمل محرمانه که تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۹ را دارد، از جمله به فرمانده سپاه و بسیج ساری، رئیس اطلاعات شهر ساری و فرمانده نیروی انتظامی ساری ابلاغ شده و به تایید فرمانداری شهرستان ساری نیز رسیده است.
اذیت و آزار بهائیان در ایران توسط افراطیون مذهبی سابقه طولانی داشته و از زمان شکل گیری بهائیت، اعضای این اقلیت مذهبی در ایران مورد آزار و اذیت، دستگیری و زندان و قتل و کشتار قرار گرفته‌اند.
این رفتار شنیع پس از انقلاب شدت یافته و مبارزه با بهائیت تبدیل به سیاست حکومتی شده است. تعطیل مغازه و کسب و کار بهاییان، جلوگیری از تحصیل در دانشگاه‌ها، مصادره و تخریب منازل آنان و بازداشت و محکومیت‌های بلند مدت، از جمله فشارهای مداوم دستگاه حکومتی بر بهائیان بوده که هم چنان ادامه دارد.
از جمله اتهاماتی که به طور معمول برای دستگیری شهروندان بهایی ذکر می شود “جاسوسی برای اسراییل” است. پرسش اینست که روستاییان روشنکوه و صفرآباد چه جاسوسی می‌توانند برای کشوری بکنند که مأمورانش بغل گوش زمامداران رژیم نشسته‌اند و در روز روشن اسناد هسته ای آنرا از قلب پایتخت به تل‌آویو می‌برند؟!
محرومیت نظام مند بهاییان از حقوق اولیه مدنی در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین یا اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
لازم است یادآوری شودکه با اینکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ادیان مسیحی و یهودی و زرتشتی به عنوان ادیان کتابی به رسمیت شناخته شده‌اند، اما همه راه‌ها برای حضور پیروان این ادیان در ساختار سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشور باز نیست و با این دسته ازهم وطنان به عنوان شهروندان درجه دو و سه رفتار می شود. لکن، بهاییان در موقعیت خطیرتری قرار دارند، زیرا موجودیت آنها اصلا به رسمیت شناخته نمی‌شود و نظام جمهوری اسلامی در واقع حق حیات برای این دسته ازهم میهنان قایل نیست
ما اقدامات خشونت آمیز، تخریب منازل، مصادره اموال، تبعیض، دستگیری و اذیت و آزار بهائیان توسط رژیم جمهوری اسلامی را قویا محکوم می کنیم و خواستار آزادی زندانیان بهائی و همه زندانیان عقیدتی و سیاسی در ایران هستیم.
جبهه ملی ایران- اروپا (سامان ششم)
۱۷ مرداد ۱۳۴۱ برابر با ۹ اوت ۲۰۲۲
