۴٢ سال پیش مردم ایران براى یک زندگى بهتر، برخوردارى از آزادى و رهائى از سلطه‌‌ی استبداد خاندان پهلوى به خیابان‌ها آمدند و کارنامه‌ی نظام ستم شاهى را در هم پیچیدند، به این امید که با غلبه بر استبداد داخلى و قطع نفوذ سیاست‌های بیگانه، راه را براى استقرار آزادى، عدالت اجتماعى و یک نظام مردم سالارانه باز کرده و زمینه‌ی برداشتن گام هاى بزرک را براى پیشرفت و ترقى هموار سازند. ولى با سقوط نظام پادشاهی در ایران، نظام جمهوری اسلامى یعنى سلطه و حاکمیت استبدادى، انحصارى و خودکامه‌ی روحانیونِ واپسگرا مستقر شد. و بزودى آشکار شد که هنوز یک نیروى تاریخى، پرقدرت و با نفوذِ دیگر، در شکل دین‌سالاری، سر راه مردم ایران جهت تحقق آرمان‌هاى تاریخى‌اش قرار دارد.
از همان فردای انقلاب با اعدام‌های خودسرانه و انتقام‌جویانه سران نظام پیشین، یکی از فاسدی ترین و جنایت کارترین حکومت‌ها در تاریخ ایران مستقر و بتدریج زمینه‌ی اشاعه فساد، دزدى، رانت‌خوارى، گسترش بیکارى، گرانى و ترویج اعتیاد فراهم شد.
کارنامه ۴۲ سال حکومت جمهوری اسلامی مملو از اعدام، شکنجه، ترور، سرکوب و دخالت‌گریِ قدرت‌طلبانه و نظامی در منطقه است. اعدام‌های اوایل دهه شصت، کشتار زندانیان سیاسی سال ۶۷، قتل‌های زنجیره‌ای، ترورهای برون مرزی، سرکوب خیزش‌های سال ۸۸، دی ماه ۹۶، مرداد ۹۷ و آبان ۹۹ چهره پلید این نظام ضد انسانی را برهمه آشکار ساخته و اکثریت بزرگ مردم هیچ توهمی نسبت به آن ندارند و از هر فرصتی برای اعتراض و مقابله با حکومت اسلامی استفاده می‌کنند. مبارزه و مقاومت اقشار گوناگون مردم، از دانشجویان، زنان، کارگران اقوام زیر ستم تا خانواده‌هاى زندانیان سیاسى خواب خوش را از این نظام ربوده است.
امروز درشرایطى قدم به سالگرد انقلاب ١٣۵٧ می‌گذاریم که نه تنها ایران بلکه جهان در تشنجی کم سابقه به سر می‌برد. اگرچه اپیدمی جهانگیر کوید-١٩ و تاثیرات اقتصادى-اجتماعى آن در سراسر جهان، به‌ویژه ایران، فرایند مبارزات و اعتراضات اجتماعى را کندتر کرده است، اما هر روز شاهد اعتراضات وسیع اقشار مختلف جامعه، از جمله زحمتکشان، معلمان، بازنشستگان، زنان و دانشجویان هستیم که با شهامتى بى‌همتا خشم و نفرت خود را از جمهوری اسلامى نشان می‌دهند.
حکومت اسلامى ایران به تغییر سیاست دولت جدید آمریکا نسبت به ایران امید بسته با این تصور که با پایان گرفتن تحریم‌ها، مذاکره و نیز فعال شدن قرارداد برجام بتواند شرایط را به نفع خود و بقاى حکومت‌اش رقم زند. نیت و قصد حکومت برقرارى شرایطی درجامعه است که از طریق آن بتواند مردم را با وعده وعیدهاى پوچ و تکرارى یکبار دیگر به پای صندوق‌های رای‌گیری مضحکه انتخاباتی ١۴٠٠ بکشاند.
پیامد فساد ساختارى افسار گسیخته در چهار دهه استبداد حکومت دینی، فقدان آزادى‌هاى اجتماعى، سرکوب تشکل‌هاى مدنی مختلف اجتماعى، فرهنگى، عقیدتى و صنفی، بى شک زمینه ساز اعتراضات گسترده‌تر مردمی درشهرهاى مختلف در آینده خواهد بود.
یقین داریم که تنها نیروى منسجم جنبش‌های مردمى توان برچیدن حکومت استبدادى اسلامى ایران را خواهد داشت و این نیز از راه مبارزات و اعتراضات پایدار و مستمر مردمی در جهت برپایی جمهورى، دموکراسى و جدایى دین و دولت میسر خواهد بود.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران، به مناسبت سالروز انقلاب ۵۷، بار دیگر بر تعهد همه جانبه‌ی خود در دفاع و پشتیبانی از مبارزات مردم و جنبش‌های مدنی آنان علیه نظام تمامیت‌خواه جمهوری اسلامی تاکید ورزیده و تلاش می‌کند صدای آنان در خارج از کشور باشد.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران
۱۰ فوریه ۲۰۲۱ – ۲۲ بهمن ۱۳۹۹
