اخیراً در فستیوال سینمایی کن جوایزی را به سینمای دولتی رژیم اسلامی اعطاء کرده اند. یک خانم محجبه و یک مرد ریشو, که از دست دادن با نامحرم خود داری میکردند, برندگان جوائزی شدند. این افتخارآوران رژیم اسلامی بعد از کسب افتخارات و جوایز جهانی معولاً به بارگاه رهبر برده می شوند تا یکبار دیگر با ادبیاتی ملا پسند وفاداری خود را به نظام و بدعت خود را با رهبرنظام ثابت کنند.
رژیم اسلامی برای چنین نمایشاتی مستثنا نیست، رژیم های توتالیتراز زمان هیتلر تا خاندان کیم جونگ و لذا رژیم هنرستیز اسلامی از تمام ظرفیت های ورزشی، هنری، فرهنگی در اماکن بین المللی سوهٔ استفاده تبلیغاتی میکنند. اما تأسف از ایرانیانی ناراضی در داخل و تبعید است که تبلیغات رژیم را برای بزک کردن چهره کریه به فال نیک می گیرند و خوشبینانه آنرا افتخاری برای کشور و فرهنگ خود تلقی می کنند.
رژیم اسلامی موفق شده بخش وسیعی را از مردم ایران مسخ کرده و آنان را به حداقل مطالبات و حداقل آرزوهای خود قانع کند(Minimalism). رژیمی که با آتش زدن سینما و سوزاندن ۴۰۰ تماشاگر فیلم گوزن ها در سینما رکس آبادان، فاحشه خواندن هنرپیشه زن و خلاصه اسلامی کردن سینما… امروزه قرار است جوایزی بابت این پیشینه هنرستیتزی خود دریافت کند، شکی نیست که یک هنرمند مردمی و با شرف را به کن نمیفرستد. کسی که به نام ایرانی به کن فرستاده میشود، آنجا میرود تا افتخاری برای سینمای دولتی رژیم ضد ایرانی کسب کند.
تا کنون کسی این سئوال را کرده چگونه است که فستیوال های سینمای غرب که پیشتاز آزادی های زنان( Emancipation) بوده اینک این جوایز را به سینمای تفکیک جنسیتی رژیم آپارتاید جنسی اسلامی اعطاء میکند و این جایزه گیران همه نام، پیشینه، ظاهر و ادبیاتی اسلامی دارند ؟ چرا این فستیول ها سینمای آپارتاید آفریقای جنوبی را در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی تحریم کردند ولی به سینمای اپارتاید جنسی رژیم اسلامی با زنان محجبه و مردان ریشو جایزه اعطاء میکنند؟ چه نقشی لابی رژیم در خارج و بده -بستان های رژیم با غرب در اعطای این جوائز بازی میکند؟ چرا برخی ایرانیان این سؤال های ساده را از خود نمیکنند و باز هم مانند سناریوهای انتصابات فریب ترفندهای تبلیغاتی رژیم و جبهه طویل و عریض آن را در خارج می خورند؟
به گمان من این دیدگاه که هر هنرمند یا ورزش کار باید یک فرد آگاه و انقلابی باشد یک توهم است: مشابه این دگم را چپ سنتی به “پرولتاریا” نسبت میدهد؛ لذا اگر یک کارگر با آنان موافق نباشد، توسط امثال رفیق ژوزف سزایش تصفیه انقلابی است! دوستان آریا پرست هم اصالت ایرانی را به فرزندان کورش نسبت می دهند و اکثریت مطلق مردم ایران را که از تبار کورش یا نژاد پاک آریائی نیستند به نحوی ایرانی اصیل محسوب نمی کنند. کماکان و خیلی برجسته تر, این بینش مبتنی بر تبعیض را اسلام گرایان با اسلامی بودن هر ایرانی و مزیت مسلمان بر مجوسان، کفار و نامسلمانان در قوانین خود نوشته و بدان عمل می کنند. ولی برجسته ترین تبعیض حکومت اسلامی علیه زنان عمل می شود تا جایی که حجاب اسلامی سمبل یک آپارتاید جنسی شده. امروز در فستیوال های سینمایی غرب از حجاب اسلامی, یا صلیب شکسته اسلام سیاسی و سمبل یک آپارتاید جنسی, استقبال و حتی به هنرپیشه محجبه جایزه داده می شود! آیا دست اندرکاراین فستیوال از حجاب اجباری در ایران و مبارزه زنان ایرانی علیه ان بی خبرند؟ یا خود را به خریت میزنند تا مانند رژیم آپارتاید این رژیم سخاوتمند ملاها را از خود ناراضی نکنند؟
طبیعی است در تمام رژیم های توتالیتر اتاق های فکری رژیم رشد آگاهی سیاسی و قطب بندی اجتماعی را مانع می شوند تا بسیاری از این ستارگان خود به سوء استفاده رژیم از انان پی نبرند و علیه آن طغیان نکنند. برخی از این ستارگان هم کم و ببیش ممکن است آنرا بدانند ولی همکاری خود را با رژیم بنحوی توجیه میکنند و یا درعمل به منافع خود اولویت بیشتری از ارزش های لگد مال شده ملی میدهند. اگر ایرانیان در تبعید حداقل در کنار رسانه ای کردن این اخبار به وجدان این هنر پیشگان تلنگری زنند شاید ورزشکاران و هنرمندان زیر بار این خفت نروند. کافی است با صدای بلندی تلنگر را تکرار و تکرار کرد تا شاید وجدان کم رمق آنان تکان سفتی خورد و جهت اولویت را بسوی مردم و ارزش های لگد مال شده ملی تغییر دهند. و اگر توان طغیان ندارند, حد اقل افتخارات خود را در یک کشور دیگر با نام ایرانی به ایران و به مردم آزادی خواه ایران هدیه کنند.
جهانشاه رشیدیان
