.jpg)
ده‌ها هزار زن انقلابی، مبارز و آزادیخواه هم‌زمان با «8 مارس، روز جهانی مبارزه‌ی زنان» چندین روز متوالی در مخالفت با فرمان حجاب اجباری به خیابان‌ها ریختند و مبارزه‌ای ماندگار در تاریخ مبارزات زنان علیه حجاب اجباری، را رقم زدند و این‌چنین نطفه‌های جنبش نوین زنان را پایه‌ریزی کردند. از آن زمان تاکنون زنان به شکل جمعی و فردی، آگاهانه یا خودبه‌خودی و با افت‌وخیز در مقابل جنگ رژیم علیه زنان ایستاده‌گی کرده‌اند. زنان نه تنها علیه حجاب اجباری مبارزه و مقاومت کرده‌اند، بلکه در سایر عرصه‌های ستم بر زن همچون حق طلاق و حضانت، حق تحصیل و کار، حق انتخاب در ازدواج، حق انتخاب شریک هم‌جنس و… مبارزه‌ی بی‌امانی را پیش برده‌اند
*****
هم زمان با 40 امین سالگرد خیزش پنج روزه ی زنان علیه حجاب اجباری در 8 مارس 1357، کارزار مبارزه با خشونت در تدارک سه روز راهپیمایی در هامبورگ (آلمان)، دن هاگ ( هلند) و بروکسل (بلژیک) در روزهای 6، 7 و 8 مارس هستند.
زنان با 40 سال مبارزه و مقاومت در برابر حجاب اجباری به‌شکل واقعی نشان داده‌اند که مصمم‌اند در صف مقدم مبارزه علیه رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی بایستند.
زنان بر بستر شرایط عینی و خیزش پرشور اخیر کارگران، زحمتکشان و سایر اقشار و طبقات محروم، علیه فقر، بی‌حقوقی، گرانی، فساد، بی‌کاری، کارتن‌خوابی، گورخوابی، تن‌فروشی، اعتیاد، بی‌آینده‌گی، ستم جنسیتی، ستم ملی، ستم طبقاتی و … با برداشتن حجاب اجباری مبارزه و چالش مهمی را علیه یکی از دیرک‌های اصلی سیاسی- ایدئولوژیک جمهوری اسلامی کلید زدند.
زنان یکی از اصول ساختاری سلسله اعصاب جمهوری اسلامی را آگاهانه به چالش گرفته‌اند و مقاومت چهل ساله علیه حجاب اجباری را تبدیل به مبارزه‌ای تعرضی و علنی کرده‌اند.
رژیم جمهوری اسلامی اولین یورش خود را برای ارعاب و کنترل جامعه سه هفته بعد از قدرت‌یابی، با فرمان «حجاب اجباری» علیه زنان انجام داد. یورش بنیادگرایان اسلامی تازه به قدرت رسیده به زنان اتفاقی نبود. حجاب اجباری پرچم ایدئولوژیک و ابزار کنترل دولتی بر بدن و اراده و سرنوشت زنان است و در پی تحمیل حجاب اجباری بود که کلیه‌ی قوانین نابرابر و مجازات‌های اسلامی علیه زنان به تصویب رسید؛ اما زنان اولین نیرویی بودند که صدای پای بنیادگرایی اسلامی تازه به قدرت رسیده را شنیدند.
ده‌ها هزار زن انقلابی، مبارز و آزادیخواه هم‌زمان با «8 مارس، روز جهانی مبارزه‌ی زنان» چندین روز متوالی در مخالفت با فرمان حجاب اجباری به خیابان‌ها ریختند و مبارزه‌ای ماندگار در تاریخ مبارزات زنان علیه حجاب اجباری، را رقم زدند و این‌چنین نطفه‌های جنبش نوین زنان را پایه‌ریزی کردند. از آن زمان تاکنون زنان به شکل جمعی و فردی، آگاهانه یا خودبه‌خودی و با افت‌وخیز در مقابل جنگ رژیم علیه زنان ایستاده‌گی کرده‌اند. زنان نه‌تنها علیه حجاب اجباری مبارزه و مقاومت کرده‌اند، بلکه در سایر عرصه‌های ستم بر زن همچون حق طلاق و حضانت، حق تحصیل و کار، حق انتخاب در ازدواج، حق انتخاب شریک هم‌جنس و… مبارزه‌ی بی‌امانی را پیش برده‌اند.
در شرایط حساس کنونی تقویت صفوف کارزار مبارزه با خشونت در سازماندهی سه روزه ی راهپیمایی و شرکت در آن می تواند به گسترش هر چه بیشتر صدای زنان رادیکال در پیوند با سایر جنبش های اجتماعی در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی یاری رساند.
از همه فعالین سیاسی , اجتماعی، رسانه ها و احزاب و سازمان ها و نهاد های مدافع حقوق زنان انتظار می رود با امضای خود از کارزار مبارزه با خشونت و راهپیمایی سه روزه ی آن دفاع نمایند.
14.02.2019
گزارشگران
آدرس برای ارسال پشتیبانی و پیام ها
آدرس سایت کارزار جهت ملاحظه اطلاعیه ها
ادامه دارد
*****
اسامی:
اخگر فرزانه – فعال جنبش زنان
آمنه کاکه باوه فعال حقوق زنان و نماینده حزب چپ در پارلمان سوئد
اکبر دیلمی – کارگر کارخانه
آینده آزاد – فعال حقوق زنان
اردشیر نصراله بیگی – فعال کارگری و چپ و کمونیست
آیدا ساجد – فعال جنبش زنان
آمادور نویدی – فعال سیاسی و مترجم
امین بیات – فعال سیاسی
آرش کمانگر – فعال سیاسی و رسانه ای
اردوان زیبرم – زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی
احسان ثابت – فعال اتحادیه کارگری
اسماعیل مولودی – فعال سیاسی وبلاگنویس و زندانی سیاسی سابق
انور میر ستاری – فعال حقوق بشر
امین مرادی – فعال سیاسی
آزاده دراه – فعال سیاسی
باقر ابراهیم زاده – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
بهرام رحمانی – نویسنده و فعال سیاسی
بهروز فراهانی – فعال کارگری
بهنام چنگائی – فعال سیاسی
بهمن یوسفی – فعال سیاسی
بهرام سلطانی – فعال حقوق بشر
بهروز سورن – فعال رسانه ای و زندانی سیاسی سابق
پروین اشرفی – فعال جنبش چپ و زنان
پروین ریاحی – فعال جنبش زنان
پری رستگار – فعال جنبش زنان
پرویز میرمکری – شاعر
پیروز زورچنگ – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
توفیق محمدی – فعال سیاسی اجتماعی و مدافع حقوق پناهندگی و علیه نژادپرستی – گوتنبرگ
تقی روزبه – تحلیلگر سیاسی
ثریا فتاحی – فعال جنبش زنان
جعفر حسین زاده – فعال سیاسی
حسن حسام – فعال سیاسی و شاعر
حسن نایب هاشم – فعال حقوق بشر
ح ریاحی – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
حسین نقی پور – فعال سیاسی و رسانه ای
حسین مقدم – مدافع جنبش رادیکال کارگری
حبیب مقنیان – پناهنده سیاسی
دریا سلیمی – مشاور اجتماعی
رخشنده بلوری – فعال سیاسی
رضا بی شتاب – شاعر
روناک شوانی نویسنده و فعال حقوق زنان
زمان مسعودی – فعال جنبش زنان
ژاله سهند – فعال سیاسی
سروی درخشان – فعال جنبش زنان
سیاوش عبقری، استاد دانشگاه و تلاشگر سیاسی
سونیا شکری – فعال کارزار
سوسن شهبازی – فعال کارگری
سمیرا باستانی – فعال جنبش زنان
سیامک جهانبخش – فعال سیاسی
سحر ناجی – فعال جنبش زنان
سیاوش کارساز – فعال حقوق بشر
سعید بهبهانی – فعال سیاسی و رسانه ای
سید جمال حسینی – پناهنده سیاسی
سوفی ف. – فعال جنبش زنان
سیروس بینا – استاد اقتصاد و پژوهشگر سیاسى – اجتماعى
سیامک مویدزاده – فعال کارگری
سعید محمدی – فعال سیاسی
شهره تهرانی – فعال جنبش زنان
شاهدخت درخشان – فعال کارزار
شیوا محبوبی سخنگوی کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
شهلا سعیدی فعال عرصه زنان و کودکان
صنم طوسی – مدافع حقوق زنان
صدیقه محمدی – فعال حقوق زنان
صدیق جهانی – فعال کارگری
صمد شمس – فعال سیاسی
علی پیچگاه – فعال کارگری
علی مبارکی – فعال کارگری
علی آزاد – فعال سیاسی
علی دماوندی – فعال سیاسی و رسانه ای
علی شریعتی – مدافع حقوق زنان
غلام عسگری بختیاری – فعال کارگری
فریبا امیرخیزی – فعال جنبش زنان
فاطمه حق پناه – فعال جنبش زنان
فریماه روشن – فعال جنبش زنان
فریده بازیافتی – فعال جنبش زنان
فاطمه رضائی – فعال حقوق بشر
فریده رضائی – فعال جنبش زنان
فریدا فراز – از فعالین سازمان زنان هشت مارس ایران – افغانستان و از فعالین کارزار
فروغ صادق پور – معلم
کیمیا مرادی – فعال جنبش زنان
کامبیز گیلانی – شاعر
ک. الوند – فعال سیاسی
گیتا رضایی زنیلانی – فعال جنبش زنان
لیلا پرنیان – فعال جنبش زنان
مریم ناجی – فعال جنبش زنان
مهرنوش معظمی – فعال حقوق زنان
محمد محبی – زندانی سیاسی سابق
مهسا روژان – فعال جنبش زنان
مسعود فروزش راد – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
محسن رضوانی – فعال سیاسی
مهرداد آهنگر – فعال سیاسی
محمد رضا هادی پور – پناهنده سیاسی و مدافع حقوق پناهندگی
محمدرضا غلامی – پناهنده سیاسی
مجید فلاح – پناهنده سیاسی
نجیبه محمود ، خبرنگار و فعال حقوق زنان
نسرین احمدی – فعال اتحادیه پرستاران
ندا روشن – فعال جنبش زنان
ناتاشا ف. – فعال جنبش زنان
نادر ثانی – تحلیلگر سیاسی
نرگس جلالی – پناهجو
ندا نوآور – فعال حقوق بشر
ونوس درخشان – فعال جنبش زنان
هاجر جاهدی فر – پناهنده سیاسی
نهادها :
سازمان زنان هشت مارس ( ایران ) افغانستان
تشکیلات خارج کشور حزب کمونیست ایران
جمعیت مبارزه برای آزادی زنان ایران
مجموعه عصر آنارشیسم
جنبش کارگری چگوارا
کانون همبستگی با جنبش کارگری در ایران ، فرانکفورت
انجمن پناهندگان ایرانی – گوتنبرگ
کمیته حمایت از زنان کرد
بنیاد اسماعیل خوئی
حامیان مادران پارک لاله ایران – دورتموند
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
فدراسیون اروپرس
کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران در دانمارک
کانون پوینده کپنهاک
رسانه ها:
سایت کارزار مبارزه با خشونت دولتی, اجتماعی و خانگی بر زنان
سایت سازمان زنان هشت مارس
سایت مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان- ایران)
رادیو پیام کانادا
میهن تی وی
سایت لجور
سایت اطلاعات نت
سایت اتحاد کارگری
سایت اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
سایت عصر آنارشیسم
سایت رضا بی شتاب
وبلاگ اسماعیل مولودی
سایت اشتراک وورد پری
بازآفرینی واقعیت ها
البرز ما
وبلاگ اخگر
سایت گزارشگران
*****
در این رسانه ها منتشر شد
پیام ها:
اطلاعیه کمیته خارج از کشور حزب کمونیست ایران
در حمایت از راهپیمائی سه روزه کارزار مبارزه با خشونت علیه زنان
*****
در همبستگی با ” کارزار مبارزه با خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان”
رفقا و دوستان گرامی و مبارز
طوفان دریا، گاه رسوبات ته نشین شده در کف را بر می دارد و بر روی می نشاند. چهل سال پیش در جریان طوفان انقلاب مردم ایران، لجن های باز مانده از قرون سپری شده به روی آمدند و در شکل و هیبت رژیم اسلامی در قدرت سیاسی تجسم یافتند. در طول این 40 سال، زن ستیزی از خصلت های بارز این رژیم بوده است، و تلاش برای تحمیل بی حقوقی مطلق بر زنان و سرکوب مستمر، بی رحمانه و جنایت کارانه ازنان با توسل به احکام شنیع سنگسار، شلاق، اعدام، زندان و شکنجه، در بسیاری موارد پیش درامد و مقدمه ای بوده برای تشدید اختناق بر کل جامعه ایران. ازمنظر حکومت اسلامی، زن وسیله ای برای ارضای نیازهای جنسی و مادی مردان و ماشینی است برای تولید مثل. از این منظر جایگاه زن نه در اجتماع که در کنج خانه و وظیفه اساسی او کار خانگی و تربیت فرزندان است. نابرابری زنان نه تنها قانونی اعلام شده بلکه بی شرمانه تر اینکه در این قوانین، زن، نیم انسان نیز شناخته نمی شود. گسترش کودک همسری و جلوگیری از شرکت آزادانه و برابر زنان در فعالیت اجتماعی یکی از نتایج فاجعه بار سیاست های زن ستیز جمهوری اسلامی بوده است.
نرخ اشتغال زنان در ایران در همان سطح سال 1347 یعنی بین 13 تا 16 درصد درجا زده است. این از پائین ترین نرخ اشتغال زنان در آسیا و کشورهای خاورمیانه است. در سیستم سرمایه داری تحت حاکمیت این رژیم ضد انسانی، زنان شاغل در بسیاری از رشته های شغلی بویژه در بنگاه های کوچک تولیدی و خدماتی در برابر کار یکسان، دستمزدی به مراتب کمتر از مردان دریافت می کنند. افزون بر این، بخش های بزرگی از کارگران زن مجبورند با دستمزدی کمتر از همان حداقل دستمزد بسیار ناچیز مصوب شورای عالی کار، به کار بپردازند.
زنان در ایران اما هیچگاه قربانیان خاموش سرکوب گیری های افسارگسیخته رژیم نبوده اند. اعتراض و تظاهرات گسترده زنان علیه حجاب اجباری در 8 مارس 1357، یعنی کمتر از یک ماه بعد از به قدرت رسیدن ارتجاع حاکم، نشان داد که زنان مبارز و برابری طلب ایران حاضر نیستند به خفت، حقارت و بی حقوقی مطلقی که رژیم در پی اعمال آن بوده است تن در دهند. مبارزه علیه حجاب اجباری، برای حق تحصیل، حق اشتغال، حق حضانت از فرزندان، حق دستمزد برابر و علیه همه نماد های سرکوب جنیستی، و در یک کلام برای آزادی و برابری به اشکال گوناگون در تمام طول حیات رژیم ادامه داشته است. مبارزه زنان در این 40 سال، سرفصل های درخشان تاریخ مبارزه آزادی خواهی و برابری طلبی در ایران را رقم زده است.
برای آن دسته از نسل جوان ایران که از تاریخ مبارزه زنان برای برابری، شناخت کاملی ندارند، شاید مقایسه رژیم جمهوری اسلامی با داعش و طالبان ابتدا به ساکن مبالغه امیز به نظر رسد. حقیقت اما این است که دیدگاه ها و نظرات رژیم اسلامی در مورد زنان و بی حقوقی آنان تفاوتی با دیدگاه ها و نظرات داعش و طالبان نداشت و ندارد. رژیم اسلامی اگر نتوانسته است به رغم سنگسار و اسید پاشی و هزار جنایت دیگر الگوی مورد نظر خود در مورد زنان را در ایران تحمیل کند نه به دلیل تعاریف و برداشت معتدل تر از اسلام بلکه به دلیل مقاومت و مبارزه خستگی ناپذیر و شجاعانه زنان ایران و نیروهای و جریانات مترقی برای رسیدن به برابری و آزادی بوده است. مبارزه ای که از حجاب برافکنی طاهره قره العین در دوران ناصر الدین شاه تا برامد نخستین تشکل های زنان در انقلاب مشروطیت و نیز از تظاهرات علیه حجاب اجباری در سال 57 تا دختران خیابان انقلاب به اشکال مختلف اما بدون وقفه تداوم یافته است .
مبارزه زنان برای رهایی برای برابری واقعی در کلیه عرصه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، بخش جدایی ناپذیر از مبارزه طبقه کارگر برای رهایی از نظام سرمایه داری است. این نظام با هزار رشته به مرد سالاری و ستم جنسیتی گره خورده است و مدام بازتولید اش می کند. طبقه کارگر نمی تواند خود را رها سازد زمانی که زنان در اسارت و تبعیض بسر می برند.
رفقا و دوستان گرامی
شما از همان آغاز شکل دهی کارزار های خود، نقش بسیار ارزنده در مبارزات زنان ایران برای آزادی و برابری و نفی همه ستمگری ها جنسیتی ایفا کرده اید. در تمام این دوران، صدای شما، صدای اعتراض علیه بنیاد ها و نمود های تبیعض جنسیتی بوده است. در حالی که گرایش های راست در جنبش زنان، رسیدن زنان به حقوق خود را به قرائت ملایم تر از اسلام توسط چند مرجع تقلید مرتجع و به قدرت رسیدن اصلاح طلبان حکومتی و یا به تلاش در راه کسب آزادیهای محدود لیبرالی در هماهنگی و همکاری با نهاد ها و دولت های غربی گره می زدند و همچنان به آن مشغولند ، شما مبارزه برای تغییر رادیکال و بنیادی در مناسبت قدرت را در دستور کار قرار دادید و تا کنون پیگیرانه به پیش برده اید. ما از “کارزار مبارزه با خشنوت دولتی ، اجتماعی و خانگی بر زنان ” که شما به مناسب تظاهرات زنان علیه حجاب اجباری در سال1357 سامان داده اید، پشتیبانی می کنیم و در این کارزار خود را در کنار شما می دانیم .
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۷ فوریه ۲۰۱۹
etehadbinalmelali.com/ak
www.workers-iran.org
*****
صمد شمس
در شرایط حساس کنونی تقویت صفوف کارزار مبارزه با خشونت دولتی و … در سازماندهی سه روزه ی راهپیمایی و شرکت در آن می تواند به گسترش هر چه بیشتر صدای زنان در پیوند با سایر جنبش های اجتماعی در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی یاری رساند.
من نیز به نوبه خود بعنوان یکی از فعالین سیاسی و مبارزین راه آزادی و رهایی مردم ایران از بند ضحاکان زمان و استبداد لجام گسیخته، به این مبارزه پیوسته و با شرکت خود در این مبارزه، سهم و مسئولیت خود را می پذیرم.
رهایی زنان از هر گونه ستم و خشونت دولتی ، اجتماعی و خانگی و حجاب اجباری به معنای رهایی جامعه از ستم، اجحاف و عقب ماندگی اجتماعی و فرهنگی است. مسیر رهایی جامعه و رسیدن به یک دموکراسی واقعی و عدالت اجتماعی، مسیری جز رهایی زنان از هر گونه خشونت جنسیتی و سرکوب نخواهد داشت.
قبل از آنکه بیگانگان برای ما تصمیم گیری کنند، ما خود به فکر اتحاد و شعله ورکردن مبارزه باشیم. این با حمایت تک تک ما ایرانیان خواهان آزادی و رهایی از بند جهل و استبداد از مبارزات به حق مردم، و از جمله مبارزه بر علیه خشونت دولتی زنان ایران، منعکس می گردد. هان اینک وقت کارزار است.
25 بهمن 1397
*****
نظرات دریافتی:
زنجیره‌ی خشونت علیه زنان را چنان پاره کنیم که هیچ نیرویی یارای بافتن دوباره‌ی آن را نیابد!
در چهلمین سالگرد خیزش زنان 57
در کنار هم علیه تمام استبداد و خشونت ج ا فریاد خواهیم زد ….
فریماه روشن
*****
غلام عسگری
درمقابل مادران بشریت که من زاده شده از بطن مادری دلسوزوزحمتکش همچون صدها میلیون مادردیگرکه نیمی ازجمعیت جهان راازبدوپیدایش انسان تاکنون تشکیل داده ومیدهند وخواهند داد برخلاف حاکمان ضدزن داعشی حکومت آخوندی کلاه ازسربرمیدارم وعرض ادب واحترام دارم.
حرکت انساندوستانه آنها درفصل سرما جهت حمایت اززنان دربند واسارت رژیم متحجران اخوندی جای بسی سپاس وقدردانی دارد.
دستهای پرازمهرشان رامی بوسم وقلبا با همه درد ورنجی که ازگزمه های شاه وشیخ بردل وتن دارم خودراهمراه ودرکنارشان احساس میکنم.
توانتان بیش وصدایتان رساترودرپایان راهپیمایی دشمنتان یعنی رژیم جهل وجوروفساد وجنایت آخوندی سرنگون باد.
چشمهایتان به فردای آزادی ملک وملت ایران روشن باد.
*****
با درودهای گرم و سپاس فراوان از برگزارکنندگاه تظاهرات و کمپین علیه خشونت بمناسبت 8 مارس
من علی آزاد از کپنهاک دانمارک به نمایندگی دو نهاد فعال سیاسی و اجتماعی از این کمپین سراسری حمایت می کنیم و تلاش می کنیم که صدای اعتراض شما را به گوش ایرانیان در دانمارک و زنان و مردان ازاده در دانمارک انعکاس بدهید امیدوارم که فرصت و امکان آن را داشته باشید عکس و ماتریالهای فعالیت هایتان را برای ما ارسال کنید بخصوص به زبان دانمارکی . همچنین از دست اندرکاران سایت
گزارشگران نیز قدردانی می کنیم و برای همه شما آرزوی موفقیت و سربلندی داریم
aliazademil@yahoo.dk علی آزاد از دانمارک
کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران در دانمارک
کانون پوینده کپنهاک
*****
اقدامی والا و ارزشمند برای پشتیبانی از زنان در اسارت شئونات واپسگرانه اسلامی
در آستانه ۸ مارس روز جهانی زن به پیش به سوی برچیدن کل سیستم بربریت اسلامی
نه به حجاب اجباری
زنده باد برابری زن و مرد
بهمن یوسفی از استرالیا
*****
عباس منصوران: عضو حزب کمونیست ایران
حکومت اسلامی درنخستین روز به قدرت رسیدن، پایه های حکومت طبقاتی و اسلامی خویش را با سرکوب زنان بنا نهاد. از همین روی، زنان به سان نیمی از جامعه، محروم از حقوق حتا حقوق بشری- طبقاتی، به سان یک واکنش طبیعی و برای دفاع از عزت نفس و حقوق پایه ای خویش پیوسته در صف نخست مبارزه، زیرستم، شکنجه و کشتار و زندان قرار داشته اند. اگر تا کنون هزاران زن در زندان های سراسر ایران در دهه شصت تا کنون به اعدام و سگنسار و دار و شکنجه محکوم شده و جانباخته اند، ریشه در آنتاگونیسم اسلامی به پدیده ای به نام زن دارد. اگر زنان در زندان قرچک ورامین به آتش کشیده می شوند، اگر سپیده قُلیانی ها هم اکنون در دخمه ای از زندان های حکومتی به جرم دفاع از کارگران هفت تپه به شکنجه نشسته است، اگر نیلوفر بیانی ها و سپیده کاشانی ها در بیدادگاه فعالین محیط زیست، با اتهام فساد فی الارض محاکمه می شوند، اگر نیلوفر بیانی که نزدیک به یک سال «بازداشت موقت» را گذرانده در هر دو جلسه دادگاه اعلام می کند که شکنجه شده و اعترافاتش زیر شکنجه صورت گرفته و فریاد می زند: «اگر شما رو هم مثل من به آمپول زدن تهدید می‌کردند، اعتراف می‌کردید»!…
*****
Sanam Tousi
دستیابی دوباره به همه ارزشهای مقدس وگرانبهایی که در لابه لای برگهای تاریخ م شده، بر عهده خود زنان است. زیراسیستم وعقلانیت مرد هیچگاه در راستای احقاق حقوق زنان وبازگرداندن کرامت و ارزش انسانی زنان گام بر نخواهدداشت چون سرمنشآ همه مسائل ومشکلات دولت ومجریان آن است. مبارزه ای رادیکال ومستمر باسیستم است زیرا نهایتسازش در برابر نابرابریها واستعمار به معنای تسلیمیت وتداوم خشونت ورنجهای بی پایان است. زنان طلایه داران جامعهآزاد ودموکراتیک اند وقادرند باردیگر جامعه را آباد وآزاد ساخته وهمه ارزشهای معنوی واخلاقی را که به مرز نابودیرسیده است را از نو احیاء نمایند. چون سرشت زنان آزادیخواه، صلح طلب وزیباست
علمی کە توسط زن توسعە دادە شود، اولین گامی خواهد بود کە بسوی جامعەشناسی حقیقی برداشتە میشود
