فردا ۲۲بهمن است سالروز انقلابی است که می توانست نیکی آورد اما رشتی آورد. انقلابی که می توانست صلح و امنیت نصیب ملت کند اما زاینده جنگ و فقر شد. انقلابی که می توانست آرامش و دوستی را توسعه دهد اما خشونت و دشمنی را افزایش داد.
ملت ایران در سال ۱۳۵۷ برای آزادی، انتخابات آزاد و رسیدن به آزادی و دموکراسی انقلاب کرد، حاکمیت شاهی را انداخت، اما افسوس که این انقلاب نه تنها به دموکراسی دست نیافت بلکه یک نظام دینی، تحت عنوان جمهوری اسلامی، به رهبری آخوندها را بر ایران حاکم کرد.
در یک کلام، بد رفت جایش را بدتر گرفت.
چرا؟ برای اینکه یک چیزی جلو فکر کردن مردم را گرفت، برای اینکه به دنبال انقلاب، بخش بزرگی از ملت، با افتادن در دام دین و مذهب، از دخالت در سرنوشت خود کنار گذارده شدند.
برای اینکه خشونت جانشین گفتگو شد،
برای اینکه استبداد و تبعیض و در نتیجه آن فقر و فساد و چپاولگری بر جامعه تسلط یافت،
برای اینکه حکومت استبداد دینی نمایندگان واقعی ملت را از میدان بدر کرد و کشت و زندان و تبعید کرد، و آنگاه برای خالی نبودن عریضه، یک مجلس شورای اسلامی، با نمایندگان فرمایشی و انتصابی ایجاد کرد تا ادعا کند که مانند دیگر کشور های جهان، در جمهوری اسلامی نیز پارلمان و حاکمیتی مشروع وجود دارد،
و بلاخره برای اینکه دولت های جهان برای منافع خود این ترفند را پذیرفتند.
انقلاب ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ که تمامی آرمان‌های انسانی هزران هزار از زنان و مردان ایران را به هدر داد، امروز بی تردید به عنوان انقلابی شکست خورده در تاریخ ایران ثبت شده است. فرهنگ قاسمی
سخن روز: دموکراسی و سلامت صنعتی
هر دو نیاز جوامع هستند. هم سلامت و هم دموکراسی. اما تعداد انگشت شماری از صاحبان ثروت و قدرت هر دو را مال خود کرده‌اند:
یک پاسخ
مطالب مفید و آگاه کننده.با آرزوی موفقیت در اهدافی که در آینده در پیش رو دارید،وبا اتحاد هر چه بیشتر.
بقول نویسنده و مبارز نستوده ایران عزیزمان،آقای ابولفضل قاسمی
مورچگان را چو بود اتحاد
شیر ژیان را بدرانندپوست