در حالی که حکوکت «عثمانی‌گرای» ترکیه به عنوان یاور اصلی تروریسم در سوریه شناخته شده است و اسناد ارتباط غیر قابل انکار این حکومت و نیز رییس‌جمهور و فرزندان وی در دست می‌باشد ، هنوز وزارت امورخارجه‌ی جمهوری اسلامی ، روابط ایران را با ترکیه « استراتژیک » ( راهبردی ) می‌داند .
این حقیقت آشکاری است که حکوکت ترکیه و شحص رجب طیب اردوغان رییس جمهور این کشور از محل فروش نفت غارت شده از سوی سازمان تروریستی داعش ، جنگ‌افزار ، تجهیزات ، تدارکات و اطلاعات در اختیار این گروه تروریستی و دیگر گروه‌های تروریستی فعال در سوریه و عراق و حتا یمن و شمال افریقا قرار می‌دهد .
با همین جنگ‌افزارها ، تجهیزات و اطلاعات ، گروه‌های تروریستی سوریه توانستند سردار همدانی و چند سرهنگ از مستشاران نظامی ایران را به شهادت رسانند که هنوز خون‌کفن آنان خشک نشده‌است و هنوز بسیاری از مردم میهن ما سوگوار آنان می‌باشند . هر هفته در گوشه و کنار میهن ما ، پیکر شهیدان « مدافع حرم » که با جنگ افزار ، تجهیزات و اطلاعاتی که حکومت ترکیه در اختیار تروریست‌ها قرار می‌دهد ، تشییع و به خاک سپرده می‌شوند .
در چنین شرایطی پس از ناسزا‌گویی اردوغان به آقای حسن روحانی ریاست دولت یازدهم و تجاوز نظامی آشکار سربازان ترک به خاک عراق ، آقای ظریف وزیر امورخارجه‌ی دولت یازدهم در واکنش به سخنان اخیر رییس جمهوری تر کیه ضمن فراخواندن وی به خویشتن‌داری ، خاطر نشان کرد : « ما برای روابط استراتژیک با ترکیه در زمینه‌های مختلف احترام زیادی قائل هستیم » .
راستی را ، آقای ظریف برای کدام روابطو در کدام زمینه‌ها احترام قایل است ؟ برای خرید نفت ارزان ترکیه از داعش و هزینه‌ی سود سرشار آن برای تجهیز و تسلیح تروریست‌ها برای به شهادت رسانیدن ایرانیان ؟ برای هزینه‌ی پول وحمایت از اندیشه‌ی تجزیه‌طلبی در میان هم‌میهنان آذربایجانی ؟ برای حمایت مالی و اطلاعاتی از سران باکو برای یورش و کشتار شیعیان در آیین اربعین ؟ برای هم‌گامی با حکومت عربستان و اسرائیل ، برای ریختن خون مردم یمن ؟ و موارد بسیاری که برشمردن آن‌ها ، مواردی هستند شناخته شده و بیرون از حوصله‌ی این نوشتار .
راستی را باید گفت « وامصیبتا » بر حال مردم و ملتی که چنین کسانی بر کرسی‌های تصمیم‌گیری سیاست خارجی آن نشسته اند و فرق میان دوست و دشمن را نمی شناسند و دشمن « خونی » را دوست « راهبردی » می‌نامند
دوشنبه 16 آذر 1394 ( سالروز شهادت یاران هم‌اندیش در دانشگاه تهران در رویارویی با حکومت کودتا و عوامل کودتای 28 امرداد 1332) ـ هوشنگ طالع
