🔸و کمیساریای محترم حقوق بشر سازمان ملل متحد
🔹با سلام و احترام
🔸از زمان نگارش اعلامیه جهانی حقوق بشر تاکنون نسل‌های بی‌شمار، راه‌های بسیار آزموده‌اند. امروزه اندیشمندان و تلاشگران بر این باورند که تحقق حقوق بشر مستلزم تحقق جامعه مدنی است و در این راه به‌طور جدی به گسترش و تعمیق آن می‌پردازند، اما قدرتمندان مستبد و غیردموکراتیک نیز بیکار ننشسته و با پی بردن به این اصل مهم در پی سرکوب آن بوده و از هر امکانی بهره می‌گیرند تا مانع تحقق جامعه مدنی واقعی گردند.
🔸جامعه مدنی شکل گرفته در سرزمین ما ایران، از جمله جوامع در معرض سرکوب خشونت‌آمیز حکومت است، هر چند فعالان جامعه با رفتار مدنی مسالمت‌آمیز در برابر این سرکوب ایستاده‌اند. من عضو کوچکی از این جامعه مدنی هستم که طی پنج سال اخیر به تحمل ۲۲ سال زندان محکوم شده‌ام که ۱۶ سال آن لازم‌الاجرا است و اکنون در حال سپری کردن دوران محکومیت خود در زندان اوین می‌باشم و از سال ۱۳۷۱ حداقل در ده نهاد مدنی مستقل به‌عنوان مؤسس یا عضو فعالیت نموده‌ام که متأسفانه در موج سرکوب جامعه مدنی، همه آنها قلع و قمع شده‌اند.
🔹طی سال‌های اخیر نهادهای مدنی مستقل و احزاب شناخته شده‌ای چون انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، کانون مدافعان حقوق بشر، انجمن دفاع از حقوق زندانیان، شورای ملی صلح، کانون نویسندگان، جبهه مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب، نهضت آزادی ایران، ائتلاف ملی- مذهبی، کانون صنفی معلمان، سندیکای کارگران، دفتر تحکیم وحدت (دانشجویان)، سازمان ادوار تحکیم وحدت (فارغ التحصیلان)، کانون فرهنگی زنان، کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین زنان و …. علی‌رغم استقبال گسترده مردم تحت فشار طاقت‌فرسای حکومت قرار گرفته و هزینه‌های سنگین پرداخت نموده‌اند و حکومت با راه‌های امنیتی و غیر قانونی مانع تداوم فعالیتشان شده است.
🔸در شرایطی که کشورهای منطقه با تحرک پر شتاب افراطیون و تروریست‌ها در کام جنگ و خشونت فرو رفته و راه حل‌های نظامی به بن‌بست رسیده است، باید توجه داشت که جنگ و تحریم‌هایی که مردم را هدف قرار دهد حقوق بشر را تهدید می‌کند چون جامعه مدنی را ضعیف می‌کند.
🔹شاید شما نیز چون ما بر این باور باشید که راه مصون ماندن جوامع از این آفت‌های ضدبشری، تحقق جامعه مدنی به مثابه بسترساز تحقق حقوق بشر و دموکراسی است.
🔸نظارت نهادهای بین المللی بر لزوم رعایت حقوق بشر در ایران امری ضروری و لازم است که می‌بایست تداوم یابد اما نباید غافل شد که در کنار آن، وجود رویکرد تضمین حقوق بشر از طریق نهادینه شدن نهادهای مشارکت‌پذیر و مستقل مردمی در جامعه امری بسیار حیاتی است.
🔹هم اکنون در زندانی به‌سر می‌برم که ۳۲ زن در مجموع محکوم به تحمل ۲۳۲ سال زندان شده‌ایم و حداقل ۱۶۹ ماه در سلول‌های بندهای امنیت (اطلاعات، سپاه) در بازداشت بوده‌ایم و آنچه در این نامه مختصراً عرض کردم نمونه‌ای کوچک از نهادهای سرکوب شده و فعالان زندانی است.
🔸به این ترتیب از شما همکاران عزیز و فعالان حقوق بشری بین‌المللی از جمله عفو بین الملل، سازمان دیدبان حقوق بشر، سازمان گزارش‌گران بدون مرز، انجمن جهانی قلم، مؤسسه زنان نوبلیست و همچنین کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد تقاضا دارم تا به بررسی وضعیت نهادهای مدنی در ایران بپرداخته و جامعه مدنی ایران را یاری کنید و از دولت‌های کشورهای خود و نهادهای بین‌المللی بخواهید که نسبت به سرکوب نهادهای مدنی در ایران و بازداشت و شکنجه فعالان این عرصه سکوت ننمایند و از حکومت ایران بخواهند تا به سرکوب فشار بر نهادهای جامعه مدنی در ایران پایان دهند و قانون اساسی کشور خود را رعایت کنند.
در پایان از تلاش‌ها و محبت‌های بشردوستانه تک تک شما عزیزان که پیگیر وضعیت این جانب بوده‌اید صمیمانه سپاسگزارم و همراهی‌تان با مطالبات دموکراتیک مردم سرزمینم را ارج می‌نهم و دست‌های گرم و پر مهرتان را می‌فشارم.
🍀نرگس محمدی
نائب رییس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر
زندان اوین
آذر ماه ۱۳۹۵
