درود . از هر انچه که بگذریم ، از یادآوری عشقاق زندانی ؛ آرش صادقی و گلرخ ایرایی ، نمی توان گذشت . براستی حکومتی که از عشاق می ترسد ، از راستی و درستی ، وحشت دارد ، از زیبایی ، هنر ، شعر ، موسیقی ، ادبیات ، انسانیت ، پهلوانی ، مدارا ، بردباری ، خدمتگزاری ، مهر ، نوعدوستی ، عاشقی ، دانایی ، خردمندی ، توانایی ، نیکی ، دوستی ، همبستگی ، همدلی ، روشنایی ، بوسه ، آفرینش ، پرواز ، خنده ، شادی ، آزادی ، عدالت ، قانون ، حقوق بشر ، دمکراسی ، پیشرفت ، آبادانی ، بالندگی و … گریزان است ، شایسته رفتن نیست ؟ البته که هست . صدای آزادی آرش و گلرخ و دیگر فعالان دربند زندان و بیداد استبداد باشیم ....
زرتشت احمدی راغب
