با درگذشت احمد احرار نویسنده و روزنامه نگار برجسته ، من دوست آزاده ای را از دست دادم که در چهل سال اقامت در غربت ،افتخار آشنایی و دوستی با او را داشتم .
زنده یاد احمد احرار افزون بر پیش کسوتی اش در روزنامه نگاری ، نویسنده برجسته‌ای هم بود .
کتاب های به یاد ماندنی همچون «توفان در ایران » ، « افسانه شجاعان » و « مردی از جنگل » از آثار اوست .
من همه کتابهای او را جالب و خواندنی یافتم. ولی بیش از همه
« مردی از جنگل » برایم جالب بود
سرگذشت گیله مردی از خطه گیلان که عاشق صادق ایران بود و برای نجات میهن از فقر و عقب ماندگی دلاورانه وارد پیکار شد و جان باخت .
میرزا کوچک خان رهبر نهضت جنگل که به لنین و فرستاده انگلیس که برای دیدنش به جنگل رفته بود پاسخ نه داد.
احرار بمن گفت عدم انتشار کتاب
« مردی از جنگل » بخاطر مخالفت ساواک بود.
چه خوب بود که احرار زنده می‌ماند تا نجات میهنی را که عاشقانه به آن عشق می ورزید از دست ضحاک زمان مشاهده می کرد.
نبود احرار آنهم در زمانی که شیر زنان ایران زمین و جوانان دلاور ما به پای خاسته و تاریخ ایران را می سازند که نوید دهنده دوران سربلندی و سرافرازی ایران آینده است ، غمی است سنگین برای دوستان و دوستدارانش.
روانش شاد و یادش ماندگار و پایدار.
هوشنگ کردستانی.
چهارم دیماه یکهزار وچهارصدو یک خورشیدی
