حمید آصفی
روز ها در خوزستان دوباره صدای گلوله پیچیده است،و شهر های به تب آمده حرکت کرده اند،برای نسلی که از جنگ خاطره دارد این نام ها آشناست، این شهر ها یعنی شهر مقاومت شهر آتش ،شهر با دستان خالی ایستادن.روزگاری صدای گلوله در خوزستان قلب هر ایرانی وطن دوستی را میلرزاند که این تکه از وطن مورد هجوم قرار گرفته است، خوزستان، با خاطره جمعی ملی گرایان و وطن دوستان پیوند خورده است،از این رو پیچیدن صدای گلوله در این مناطق که روزی قلب ایران در آنجا می تپیده است معنایی دیگر دارد،روزگاری دلیران بسیاری برای صیانت از مملکت در این دیار به خاک افتاده اند،خوزستان نقطه ای است در خاطره جمعی ما که “ملیت”در آن متبلور میشود و ملت معنای خود را مینمایاند روزگاری همه ایران در خوزستان میرزمد و امروز جا دارد که همه ایران در کنار خوزستان بایستد،به حرمت همه زخم ها و درد هایی که از زمان جنگ بر تن خوزستان مانده است دولتمردان را اگر شرافتی و غیرتی باشد بایست برآمدن صدای گلوله را در خوزستان حرام اعلام کنند،چرا که صدای گلوله در خوزستان هنوز یادآور مردان و زنانی است که برای شرافت ما ایستادگی کردند و در خون خود غلطیدند،آن که در خوزستان شلیک میکند به خاطره جمعی برده است.
– قسمتی از یک ترانه قدیمی عامیانه است که در قسمتی از آن آمده:”لطف علی خان مرد رشید هر کس شنید آهی کشید”
