تبدیل انتخابات به رفراندم ملی: امیر رضا صیاد

2 پاسخ

1. دوباره این خانم شیرن عبادی حرف زده. حیف از آن جایزه ی نوبل که این خانم درش حلوا ریخت! این خانم با آن پشتوانه ی عظیم می توانست منشاء اثری بی مانند باشد. اما بیهود بر باد رفت. خانم اروپایی شد. آنهایی که به نحوست کمک کردند و از میان گردان و دلاوران زن ایرانی این خانم را پیشنهاد کردند باید از خودشان خجالت بکشند.

   پاسخ

2. واقعا این استاد از تهران درست نوشته. این خانم شیرین عبادی در جایزه اش ر..ید. ایشون برعکس تمامی ادعاهایش فقط دلش میخواست جایزه بکیره. همین! البته تمامی گناهان به گردن دوست عزیزش جناب حاج عبدالکریم لایهیج است که این زن را با پاترتی بازی صاحب جایزه نوبل کرد. واقعیتش این است که مادر بزرگ من خیلی بیشتر از این خانوم سزاوار جایزه نوبل بود. شما فقط فکرش را بکنید که یک زن سزاوار این جایزه را گرفته بود. آنوقت به ایران بر گشته بود و اصلا تبدیل به یک رهبر اپوزیسیون شده بود. ما یک سکنیه بگم داشتیم که از قم به خانه پدر بزرگ من آمده بوده و حالا هم هنوز هست یک ماه پیش وقتی یکی از تلویزیون های ماهواره ای شیرین عبادی را نشون میداد حتا این زن بیسواد می گفت بابا جون هزار حیف که این جایزه را به تو دادند. اگه به منوم میدادند بهتر از تو عمل می کردم. دیدم واقعا درست میگه. خب زن حسابی تو با جایزه مصونیت داشتی میخواستی برگردی بیایی ایران کی جرات داشته به تو دست بزنه. خوب ما حتما اگر اماممون خمینی باشه٬ دکترمونم شریعتی باشه٬ ماه تابانمونم مریم رجوی باشه خب البته که جایزه نوبلمونم باید شیرین بگوم باشه. آریه تو اون جایزه ر..یدی خانم شیرین عبادی. شاید هم بی تربیتی باشه اما این بی تربیتی و بی نزاکتی و بی ترتیبی تو این بی ادبی رو هم تقاضا می کنه. عاقبتت به خیر شد

   پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.