بزرگداشت على درويشيان در پاريس

راست میگه این فریبرز خان بالام جان این ادبیات دوره ی قجری ست و بسیار هم خوب است اما می رماند مردم را. انگاری از اصحاف کهف کسی ظهور کرده. خوب است یک بشاشیتی یک نوع زندگی و طراوتی و نشاطی در کار باشد. من وقتی این آقای منوچهر برومند را نگاه می کنم انگاری کسی مرا به دوران ناصرالدین شاه قاجار یا نادرشاه افشار می برد. شما در انگلیس هستی یک پیراهنی کرواتی یه لباسی چرا اینقدر تاریک پوشی برادر چرا غمناک و غمگینی!! ایران سراسر در التهاب و جوانی و عصیان است. من که دلم بسیار گرفت. ما که در زندانهای حکومت اسلام ناب هستیم زنده دل تریم. واقعا باید اسم و رسم و رنگ و ریتم و صدا و نگاه را عوض کرد. چند روز پیش یک زندانی تازه از زیر شکنجه های طاقت فرسا چه روحی و چه جسمی بیرون آمده بود و ما رفتیم و دیدیمش! عجب سرزندهگی و نشاطی داشت. ما میتوانیم دراماتیکترین ها را با لحنی زنده و پر نیرو مطرح کنیم. این برنامه ی شما اگر چه با نیتی بس ارجمند ساخته شده ولی برای فراری دادن پیر و جوان و زن و مرد بسیار مفید است. از سر مسئولیت نوشتم و گر نه من نه آقای برومند را می شناسم و نه این سایت را می شناختم کسی بخ من گفت تا مطلبی بخوانم و در سایت پرسه زدم و رسیدم به اینجا. شاد باشید