رحیم کاظمی سرشت
کنشگر سیاسی جمهوری‌خواه
عضو حزب جمهوری‌خواهان سوسیال دموکرات و لائیک ایران
ژوئیه ۲۰۲۵
ایران، یک قدم تا لب پرتگاه
ایران امروز با یکی از خطرناک‌ترین لحظات تاریخ معاصر خود روبه‌رو است.
از یک‌سو، انسداد سیاسی، ناکارآمدی ساختاری، سرکوب داخلی و انزوای بین‌المللی، کشور را در شرایطی شکننده قرار داده؛
و از سوی دیگر، برنامه‌ریزی‌های نظامی آشکار اسرائیل برای حملات هوایی پی‌درپی و فشار بر آمریکا و ناتو برای همراهی با این حملات، کشور را در آستانه یک جنگ ویرانگر قرار داده است.
اخباری که از محافل امنیتی اسرائیل به بیرون درز کرده، نشان‌دهنده‌ی آن است که هدف نه صرفاً برنامه هسته‌ای ایران، بلکه بی‌ثبات‌سازی ساختاری و حتی تجزیه‌ی احتمالی کشور است—سناریویی شبیه آنچه بر سر لبنان، عراق و سوریه آمد.
نیت این است: فلج کردن مقاومت ملی، در هم کوبیدن زیرساخت‌های کشور، و تحمیل یک ساختار وابسته و فروپاشیده.
و اگر جمهوری‌خواهان، وطن‌دوستان و نیروهای مستقل دموکراسی‌خواه در برابر این پروژه نایستند، آیندگان از ما خواهند پرسید: در لحظه‌ی بحران، کجا بودید؟
نه به جمهوری اسلامی، نه به جنگ و مداخله خارجی
در چنین شرایطی، مردم ایران گرفتار دو آتش شده‌اند:
از یک‌سو سرکوب، فساد و انسداد جمهوری اسلامی؛ و از سوی دیگر تهدید جنگ، تحریم، حملات نظامی و سناریوهای خارجی برای تجزیه یا فروپاشی کشور.
ما، جمهوری‌خواهان دموکرات ولائیک و همه روشنفکران، امروز وظیفه‌ای تاریخی بر دوش داریم:
نه تنها باید با استبداد داخلی مقابله کنیم، بلکه باید در برابر خطر جنگ و نابودی نیز قد علم کنیم.
باید با صدایی رسا اعلام کنیم:
•نه به جمهوری اسلامی؛
•نه به جنگ، حمله نظامی و مداخله خارجی؛
•آری به یک ایران دموکراتیک، مستقل، متحد و صلح‌طلب.
منشوری برای نجات در سطح کشور برای همبستگی ملی که به اقدام بپردازد نه به شعار!
وقت آن رسیده است که جمهوری‌خواهان، سوسیال دموکرات‌ها، لائیک‌ها، ملی‌گرایان و کنشگران مستقل، گرد هم آیند و برای تدوین این منشور که ملی و مردمی و میهنی باشد اقدام کنند.
این منشور نباید گرفتار کلی‌گویی یا اختلافات فرساینده شود، بلکه باید:
•بر پنج اصل کلیدی تأکید کند: جمهوری، استقلال، دموکراسی، لائیسیته، تمامیت ارضی؛
•مخاطبش ملت ایران باشد، نه دولت‌های خارجی؛
•و مسیرش از دل اتحاد نیروهای مسئول و وطن‌دوست عبور کند، نه بازی‌های رسانه‌ای یا درگیری‌های ایدئولوژیک.
فراخوان به اقدام، نه فقط هشدار
ما به اقدام نیاز داریم. و اولین گام، بسیار روشن است:
برگزاری تجمعات گسترده ایرانیان در خارج کشور
تحت شعارهایی شفاف و وحدت‌بخش:
•“نه به جمهوری اسلامی، نه به جنگ”
•“نه به دخالت خارجی، نه به تجزیه ایران”
•“آری به صلح، آزادی و دموکراسی برای ایران”
این فراخوان‌ها می‌توانند در شهرهای بزرگ اروپا، آمریکا و کانادا شکل بگیرند؛
به ابتکار جمعی جمهوری‌خواهان وطن‌دوست، و با هدف رساندن صدای ملت ایران به جهانیان:
که ما قربانیان این دوگانه‌ی مرگبار را نمی‌پذیریم.
ثبت در تاریخ
این نوشته برای اقدام مشترک و یک هشدار ملی و برای ثبت در تاریخ است.
برای آنکه فردا، در میانه‌ی ویرانه‌ها، کسی نگوید:
«جمهوری‌خواهان کجا بودند؟ چرا سکوت کردند؟»
من امروز این سؤال را پاسخ می‌دهم:
ما هشدار دادیم، صدای وحدت را بلند کردیم، و دعوت به اقدام جمعی کردیم—نه برای قدرت، بلکه برای نجات کشور عزیزمان ایران.
