این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بگذارید :

نقل است دکتر حشمت ِ جنگلی از بالکن عمارت اداره فرهنگ در با غ سبزه میدان رشت خطاب به جمعیت مشتاق، فریادبرآورد : شاااااه ه هاَه ، چه لفظ کثیفی
درجدال با مرده ریگ خواران وپرستندگان «شاهِ شاهان» در گورستان پاسارگاد

حسن حسام

بر این فلاتِ کهن

بارانِ مرگ

             در هر چهار فصل

مانندهی تگرگ

میبارد

*

از کورش و انوشروان

تا وارثِ امام زمان

با تاجها

        و عمامهها

                    و دشنهها و تفنگها

در دریای خونو جنون

                            میرقصند

چشم

      میکَنند

لب

    میدوزند

زبان

     میبُرند

گردن

      میزنند

پوست

        میدرند

نشاء میکنند مردمان را

                             هزار

                                  هزار*

بر این خاکِ بیبهار

دهان به آواز باز کنی

گلویت را

با طنابِ بافته از دُمِ اسبان       

                               یا الیاف گیاهان

                                                 یا کابل برق

                                                              یا سیم تلفن

چنان میفشرند،

که آواز قناری

در حنجرهی نازکت

                       خاموشی گیرد

جرمت این است

                   آوازخوان!

در زمستانِ بلندِ این دیار

نشسته بر شاخساری بیبار

چهچهه میزنی

                  به شوقِ شکفتنِ گل

*                                          در انتظارِِ بهار

شگفتا!

چه جانِ سختی داری

آوازخوان!

هنوز

      زندهای!

26/10/2016

پاریس

از مجموعه شعر زیر چاپ : این جا برقص

گویند ، تا انوشیروان ِ « دادگر؟؟!!» نسل مزدکی ها را بر اندازد ، هفتاد هزار مزدکی را در گچ ِ مذاب نشا کرد ، تا زنده بگور شوند!

مطالب مرتبط با این موضوع :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Layer-17-copy

تمامی حقوق این وبسایت در اختیار مجموعه رنگین کمان بوده و استفاده از محتوای آن تنها با درج منبع امکان پذیر می باشد.