از بازداشت «فاطمه دائمی خشکنودهانی» که بیش‌تر با نام «آتنا دائمی» شناخته می‌شود ۳۷۰ روز گذشت. او از مدافعان حقوق کودکان کار و خیابان در ایران است که با وجود اعتراض‌های گسترده جهانی همچنان در زندان به سر می‌برد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، «آتنا دائمی» مدافع حقوق بشر و فعال مدنی در حوزه دفاع از کودکان کار و خیابان بوده است. او در یک سال اخیر، به دلیل فشارهای عصبی در دوران طولانی حبس انفرادی، دچار بیماری‌های مختلفی شده و بارها به بهداری زندان و بیمارستان‌های خارج از زندان اعزام شده است.
نهادهای حقوق بشری بسیاری از جمله سازمان «عفو بین‌الملل»، بارها خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط این مدافع حقوق بشر شده‌اند، اما تاکنون هیچ پاسخی از مقامات قضایی و حقوق بشری در داخل ایران داده نشده است.
«آتنا دائمی» ۲۷ ساله و دارای مدرک دیپلم است و تا پیش از دستگیری در «باشگاه انقلاب» در «تهران» شاغل بود. او در ۲۹ مهرماه ۱۳۹۳، از سوی مامورین لباس شخصی در منزل پدری خود بازداشت و به «بند ۲-الف سپاه پاسداران» زندان «اوین» منتقل شد.
«آتنا دائمی» پس از تحمل ۸۶ روز بند انفرادی و بازجویی‌های پی‌درپی، در ۲۴ دی‌ماه ۱۳۹۳، به بند عمومی زنان (موسوم به بند نسوان) در «زندان اوین» منتقل شد و پس از چندین بار به تعویق افتادن جلسه دادگاه، در ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۳، در شعبه ۲۸ «دادگاه انقلاب اسلامی» به ریاست قاضی «مقیسه»، در حضور وکیلش و دیگر متهمین پرونده «امید علی‌شناس»، «ئاسو رستمی» و «علی نوری» محاکمه شد. او در ۲۲ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۴، به تحمل ۱۴ سال حبس تعزیری محکوم شد.
اتهامات این مدافع حقوق بشر و فعال حقوق کودکان کار و خیابان، «اجتماع و تبانی برای بر هم زدن امنیت کشور برای تجمع در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در تهران در دفاع و حمایت از کودکان کوبانی و شنگال و حضور در تجمعاتی علیه اعدام مانند تجمع اعتراضی در مقابل زندان رجایی شهر کرج در اعتراض به اعدام ریحانه جباری، حضور در مقابل زندان اوین در حمایت از امید علی‌شناس و آرش صادقی و اعتراض به بازداشت آنها، ارتباط با مادران عزادار پارک لاله، حضور در مراسمات و اغتشاشات، تشکیل دستجات غیرقانونی جهت برهم زدن امنیت با برگزاری جلسات به منظور تصمیم‌گیری در جهت اعتراض به احکام قضایی صادره در خصوص زندانیان سیاسی و متهمان جنبش سبز و ملاقات با خانواده کشته‌شدگان سال ۸۸، شعارنویسی و توزیع در حمایت و دفاع از زندانی محکوم به اعدام ارژنگ داودی، ارتباط و ارسال اطلاعات به خبرگزاری‌های ضد انقلاب و معاند، ارتباط با محمد نوری‌زاد، نرگس محمدی، خانواده ستار بهشتی و فعالیت در جهت حمایت از زندانیان سیاسی جنبش سبز، هواداری از مجاهدین خلق، ارسال اخبار به سرپل نفاق، اهانت به بنیانگذار جمهوری اسلامی، اهانت و افترا به رهبر و اهانت به رییس‌جمهوری و…» (ماده ۶١٠)، «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، «توهین به رهبری و مقدسات به دلیل گوش دادن به آهنگ‌های شاهین نجفی» (ماده ۵١۴)، «مخالفت با حجاب اجباری» و «مخالفت با اعدام»، «اختفای ادله جرم برای رهایی متهم علی نوری» (ماده ۵۵۴) عنوان شده است.
یک منبع مطلع از وضعیت پرونده متهمان این پرونده به کمپین گفته: “مستندات این اتهامات، اجتماع ١٠ نفره آتنا و دوستانش در مقابل سازمان ملل برای محکوم کردن حملات وحشیانه داعش در کوبانی، و نقدهای آتنا به اختلاس‌های میلیاردی در نظام اسلامی در صفحه فیس‌بوک شخصی خود و همین‌طور شهادت متهم علی نوری بر علیه او می‌باشد.»
این منبع همچنین درباره محاکمه «آتنا دائمی» گفته: “در این دادگاه که نهایتا چند دقیقه برگزار شد اجازه دفاع به آتنا و وکیلش داده نشد و همچنین با تودیع وثیقه برای آزدی موقت او موافقت نشد. سپس بعد از اعتراض آتنا و وکیلش، پرونده برای تجدیدنظر خواهی به شعبه ٣۶ ارسال شد و از آن زمان تاکنون وقت دادرسی مشخص نشده و آتنا به مدت یک سال است که در بازداشت موقت در زندان اوین به سر می‌برد.”
«آتنا دائمی» هم‌اکنون در سیزدهمین ماه بازداشت موقت، در بند زنان زندان اوین، منتظر اعلام حکم دادگاه تجدید نظر خود است. پرونده این فعال مدنی، جهت رسیدگی مجدد به دادگاه تجدیدنظر ارسال شده است. دیگربار پرونده او روز سه‌شنبه ۶ مردادماه ۱۳۹۴، پس از تعیین شعبه، به شعبه ٣۶ به ریاست «قاضی زرگر» جهت بررسی مجدد ارسال شده است.
«آتنا دائمی» سابقه بیماری قلبی دارد. او در دوران حبس انفرادی، به علت نگهداری طولانی‌مدت در سلول انفرادی و شرایط بد بهداشتی بازداشتگاه و عدم دسترسی به هواخوری و نور آفتاب، دچار ناراحتی پوستی و همچنین ضعف شدید بینایی شده بود.
اکنون وضعیت جسمی «آتنا دائمی» وخیم است. شرایط جسمی و روانی او دستخوش بحران شده است. «سردردهای مداوم»، «دو بینی»، «ضعف چشم»، «ضعف استخوان»، «ضعف شنوایی»، «افسردگی» و «فراموشی» علایم بیماری‌های این مدافع حقوق بشر زندانی هستند.
این فعال حقوق کودکان کار و خیابان، پس از انتقالش از درمانگاه «صادقیه» به زندان اوین، در شنبه شب ۱۳ تیرماه ۱۳۹۴، پس از تحمل فشارهای عصبی وارده در طول روز از سوی مامور انتقال زندان، در بند زنان اوین دچار حمله قلبی شد و به بهداری این زندان منتقل شد. او پس از یک معاینه سرپایی با همان وضعیت جسمی، به داخل بند زنان بازگردانده شد.
یک فعال حقوق بشر که نخواست نامش فاش شود درباره حکم صادره دادگاه انقلاب درباره «آتنا دائمی» به کمپبن گفته: “یک نکته‌ای که در این پرونده وجود دارد که قابل تامل است و اینکه اگر فرض بر آن بگیریم که آتنا مجرم باشد و با یک اجتماع ١٠ نفره بر ضد گروه داعش، قصد بر هم زدن امنیت کشور را داشته و با چندین نقد قصد بر توهین به رهبری را داشته و همین‌طور شهادت یک مجرم دیگر نیز در دادگاه اسلامی درست بوده باشد؛ با توجه به قانون مجازات اسلامی، آتنا در مجموع طبق ماده‌های قانونی ۶١٠، ۵١۴ و ۵٢۴ او می‌بایست حداکثر به ١٠ سال حبس محکوم می‌شد. قاضی مقیسه با سابقه ١۵ساله قضاوت در نظام جمهوری اسلامی، در جمع ساده این احکام دچار اشتباه فاحشی شده است.”
پیش‌تر سازمان «عفو بین‌الملل» خواستار آزادی «آتنا دائمی» شده بود. این سازمان مدافع حقوق بشر، همچنین از ایران خواسته «مراقبت‌های پزشکی ضروری برای این فعال مدنی را فراهم کند و با احترام به کنوانسیون بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی که ایران نیز از امضا کنندگان آن است، حق آزادی اندیشه و بیان را به رسمیت بشناسد.»
در سال گذشته خانواده و وکیل «آتنا دائمی»، بارها برای موافقت با مرخصی او تلاش کرده‌اند، اما قاضی «مقیسه» هر بار درخواست آزادی او را رد کرده است.
در حال حاضر «آتنا دائمی» همچنان در بند عمومی زنان «اوین» مشهور به «بند نسوان»، در حال گذراندن سیزدهمین ماه از مجازات ۱۴ سال حبس خود است.
«معصومه نعمتی» مادر «آتنا دائمی» نامه‌ای را به مناسبت گذشت یک سال از بازداشت فرزندش نوشته و در صفحه رسمی «آتنا دائمی را آزاد کنید» منتشر کرده است که در پی می‌خوانید.
“آنها نمی‌دانستند که تو پس از شکنجه‌ها، به تندیس زیبای آزادی و رهایی تبدیل شدی”
یک سال بدون تو گذشت، یک سال تکه‌ای از قلبم جدا شده، یک سال قلبم درد دارد. یک سال است با تیک تاک قلبم می‌جنگم که مبادا بایستد تا زمانی که تکه قلبم برگردد به سینه و نمی‌دانم چند روز دیگر تاب می‌آورد.
از آخرین روز با هم بودنمان ٣۶۵ روز گذشت. از نبودنت به اندازه ١٠ سال پیر شده‌ام، معنی دل‌خون شدن را تازه فهمیدم. ٢٩ مهرماه ۱۳۹۳، روزی که تو را به بهانه چند سوال به دروغ بردند و پس از ٩٠ روز بازجویی و انفرادی در بند ٢ الف به صداقت و هدف والای تو پی بردند، برای خاموش کردنت به ١۴ سال حبس محکومت کردند به خیال واهی شکست دادنت، آنها نمی‌دانستند که تو بعد از این ضربه‌ها و شکنجه‌ها به تندیس زیبای آزادی و رهایی تبدیل شدی.
قسم دروغ مامورین باعث شد آن روز یک دل سیر نبوسیدمت و در بغلم نگرفتمت و تا قبل از اولین ملاقاتمان بارها جگرم از یادآوریش سوخت که نکند دیگر صورت قشنگت را نبینم.
هرگز روزهای سال ٩٣ را فراموش نمی‌کنم، هرگز صورت رنگ‌پریده و تن لرزانت را در روز بازداشت فراموش نمی‌کنم. هرگز سه‌شنبه‌های پاییز ٩٣ را فراموش نمی‌کنم که ساعت‌ها در کنار تلفن می‌نشستیم در انتظار یک تماس دو دقیقه‌ای و خدای نمی‌کرد که یک هفته همان تماس را هم از ما دریغ می‌کردند و آن زمان بود که تا صبح فردایش می‌مردم و و زنده می‌شدم تا به دادسرای اوین می‌رسیدم، تمام روزهای هفته از شنبه تا پنج‌شنبه در طول مدت سه ماه انفرادی، ساعت‌ها در دادسرا می‌نشستیم تا بازپرس خورشیدی جواب بدهد و بگوید هنوز تحقیقات تمام نشده است. هرگز ظلمی که در حق تو کردند را فراموش نمی‌کنم.
آتنای عزیزم، بهترینم، شیرین‌تر از جانم؛ در بند بودن یک ساله‌ات به اندازه چندین سال گذشت، اما فراموش‌شدنی نیست که آرمان تو به بزرگی تاریخ آزادی این سرزمین آریایی است. به امید آزادیت.
معصومه نعمتی
۲۹ مهرماه ۱۳۹۴
