پاندمی” کووید ۱۹ ” مرز، نژاد، ملت و دولت نمی شناسد یک اپیدمی جهانی است، پس مبارزه با آن وظیفه تمامی دولت ها و ملتهای جهان می‌باشد و از بین بردن آن تنها در یک همبستگی جهانی تحقق پذیر است.
جمهوری اسلامی به این همبستگی جهانی تن نمی‌دهد و در این شرایط حساس و خطرناک، شهروندانش را به گروگان گرفته تا شاید جامعه جهانی، و در صف نخست آن آمریکا، تحریم‌ها را بردارند که او بتواند با دستیابی به منابع مالی به فعالیت های تروریستی خود ادامه دهد.
این روش غیر انسانی فقط از رژیم تروریستی و توتالیتر جمهوری اسلامی برمی‌آید که آنچنان عمل کند که هرچه بیشتر مردم ایران در اثر ویروس “کووید ۱۹ ” کشته شوند، تا در اثر آن، او بتواند از این وضعیت به نفع خود استفاده کند. بدین ترتیب جمهوری اسلامی با هزینه کردن جان شهروندانش، هم سپری برای محافظت خود بوجود می‌آورد و هم عدم کارایی‌اش را به گردن تحریم‌ها می‌اندازد.
جمهوری اسلامی، برای رسیدن به این هدف از هیچ اقدام نادرستی از جمله نپذیرفتن کمک‌های پزشکان بدون مرز کوتاهی نمی‌کند. در واقع، پزشکان بدون مرز که از ایران رانده شدند، قرار نبود غیر از محیط بیمارستان جای دیگری بروند، دلیل حضورشان فقط از روی انسانیت و همبستگی جهانی بود، بی تردید باید گفت یکی از علل اصلی نپذیرفتن آنها توسط جمهوری اسلامی، ترس از آشکار شدن ِ مخفی کاری‌هایش در جنایات و عدم کفایت در مقابله با این بیماری می‌تواند باشد.
همینطور، مشاهده می‌شود رژیم اسلامی به جای آزادی زندانیان سیاسی، از وجود آنها برای منافع سواستفاده خود می‌کند؛ گفته می‌شود که نزدیک به چهل هزار نفر در زندانهای ایران بسر میبرند، ظرفیت گنجایش زندانها و امکان پذیرش زندانیان از حد متعارف گذشته‌اند و زندان ها از امنیت بهداشتی و امکانات پزشکی لازم برخوردار نمی‌باشند. در حالیکه، سازمان جهانی بهداشت، همصدا با قریب به اتفاق دولت‌های جهان، از مردم دنیا درخواست میکنند که برای کنترل شیوع ویروس “کووید ۱۹” فاصله بین افراد را رعایت کنند رژیم جمهوری اسلامی، با بی توجهی به این تذکرات چندین تن از زندانیان سیاسی را در سلول های کوچک که فقط برای یک یا دو نفر ساخته شده‌اند، همزمان نگهداری می‌کند. ادامه این وضعیت می‌تواند به فاجعه تلف شدن و قتل ِ عمد ِ آنها توسط رژیم تبدیل شود. بدین ترتیب جمهوری اسلامی از این وضعیت استفاده می‌کند تا نسبت به مسئولیت از بین رفتن زندانیان سیاسی، شانه خالی کند. با توجه به این شواهد بی‌تردید باید گفت که شورشهای زندانیان در روزهای اخیر به جهت نجات جان خود و فرار از این وضعیت خطرناک بوده است.
از نظر ما، رژیم در مقابله با شرایط حاضر، به جای دست زدن به اقدامات معقولانه به شکلی بسیار مفتضحانه عمل کرده و کماکان به این روش ادامه میدهد:
۱– عدم توجه به توصیه های محافل علمی و پزشکان مستقل ایرانی و بین المللی در مورد انتخاب روش صحیح مبارزه با این ویروس، و به جای آن، استفاده از خرافات و عوام فریبی‌های همیشگی‌اش برای خاموش نگه داشتن مردم.
۲– عدم اعتماد مردم به حکومت و اینکه جمهوری اسلامی، در هر برابر بحرانی، با فساد و پنهانکاری‌هایش بجای کمک به مردم در مقابل آنها قرار می‌گیرد. از نظر ما در واقع هدف اصلی جمهوری اسلامی حقوق و منافع ملی ایرانیان نیست، بلکه اصل مهم برای او حفظ حاکمیت خود و گسترش ایدئولوژی اسلامی می‌باشد.
۳– عدم تصمیم‌گیری به موقع و قاطعانه در اعلان و اجرای شرائط قرنطینه. این تاخیر در تصمیم گیری، باعث بالا رفتن شمار کشته شدگان می‌گردد.
۴– گرفتن اختیار مبارزه با بیماری “کووید ۱۹ ” از متخصصین بهداشتی کشور و سپردن اختیارات تام آن به سپاه پاسداران. ما علت این اقدام را پنهانکاری و انتشار آمارهای نا‌درست از شمار واقعی بیماران و کشته شدگان قلمداد می‌کنیم.
۵– تحقیقات علمی نشان دادند‌ه‌اند، در هر جامعه‌ای که فقر و فساد و “استرس” بیشتر باشند و امکانات بهداشتی و پزشکی به اندازه کافی وجود نداشته باشند آن جامعه در برابر اپیدمی‌ها، قربانیان بیشتری می‌دهند. متاسفانه این است وضعیت جامعه امروز ایران، بنابراین میهن ما بطور به‌القوه در برابر خطر بزرگ تلفات انسانی قرار دارد.
۶ – همینطور باید اضافه کرد که بر اساس آمار و شواهد رسمی، ایران مهم‌ترین کانون کرونا در خاورمیانه است. به موازات آن در سطح جهانی نیز یکی از کشورهائی به شمار می‌آید که شمار بیماران و کشته شدگان آن در سطح بالایی قرار دارد. اگر وضعیت به همین روال ادامه پیدا کند باید منتظر فاجعه انسانی بزرگی در خاورمیانه نیز بود.
نتیجه اینکه، در اثر بی توجهی به وضعیت بهداشت و امنیت پزشکی ملی، بی‌لیاقتی در استفاده از پیشرفت‌های علمی جهان، ترس از جنبش‌های مردم و افزایش ناکارآمدی‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، به دلیل عدم توجه به نرم‌های بین‌المللی و بالاخره به واسطه و افتادن در انزوای جهانی می‌توان در انتظار افزایش بیش از پیش بیماران و کشته‌شدگان بود.
ما به عنوان جمهوری خواهان ِ آزادیخواه، لائیک، دموکرات، و طرفدار حقوق انسانی نسبت به جان مردم ایران بی‌تفاوت و/ یا تنها نظاره‌گر نیستیم، بلکه با احساس مسئولیت ملی، به افشای رژیم استبداد دینی و به مبارزه با کلیٌت آن می‌پردازیم و همواره از حقوق ملت ایران، منافع کشورمان و آزادی زندانیان سیاسی دفاع می‌کنیم.
هماهنگی ایرانیان در اروپا برای دفاع از قیام مردم ایران
۱۰ فروردین ۱۳۹۹ – ۲
