هر دو نیاز جوامع هستند. هم سلامت و هم دموکراسی. اما تعداد انگشت شماری از صاحبان ثروت و  قدرت هر دو را مال خود کرده‌اند: ۱- به نام

رحیم شریفی لطف‌آبادی متولد لطف آباد، شهرستان درگز، سرزمین دلاور خیز و دانش‌پرور خاوران بود که در پنجم ماه می سال ۱۳۰۵ متولد شد و در ۲۱ دسامبر

ما به انسانیت باور داریم Dignité humaine شرافت انسانی و ستایش بزرگواری انسانی را در مرکز ثقل کشورداری قرار می‌دهیم. «ما در  ساختار و راهکارها و تدابیر راهبردی

رفتار رژیم با زندانیان سیاسی هر روز خشن تر و غیر انسانی تر می شود. مخالفان را در زندانها می کشند و شکنجه می کنند و حقوقشان را

خاورمیانه در آتش جنگ می سوزد. اسرائیل، جمهوری اسلامی، و آمریکا در این ماجرا مقصرند: بنیامین نتانیاهو دنباله رو همان سیاست داوید بنگوریون است که در ۱۹۴۷ قبل

روشنگری در سخنی کوتاه: چرا نه به همه با هم ؟ و چرا آری به همسازی؟ در رسیدن به هر هدف گرایش نیروهای همگرا که دارای هویت، شفافیت

منشور جهانشمول لائیسیته در قرن بیست و یکم در طول تاریخ، جوامع انسانی همواره از سه عامل ضربه دیده‌اند این سه عامل عبارتند از فقر و استبداد و

عده‌ای کوشش می کنند سکولاریسم و لائیسیته را به عنوان یک مفهوم سیاسی در ادبیات سیاسی و اجتماعی ایران جا بیاندازند که بی تردید اگر از روی ناآگاهی

بتاز، بتاز چارنعل، تندتر از تُندر بر خرابه‌های «دورودان» بسوز ، بسوز چون رعد، جانت را، گوئی فرا گرفته، کشنده خشمی از انتقام، از آرمان. پیکانم، نشانه رفته

از کشتار ماه مه ۱۸۸۶ شیکاگو، تا سرکوب اعتصابات توسط پلیس و بدار آویختن آلبرت پارسون؛ از مبارزات لوسی پارسون، تا زنان «مووگه» فروش خیابان های پاریس؛ از

گفتی، منم، تنومند درخت، با شاخه‌های سرکش، ایستاده، استوار، در برابر این روزهای لعنتی. گفتم آری، درختی که کاشتم دیروز، با شکوفایی خود، مرگ را سیلی میزند امروز،

متاسفانه سرنوشت ملت بزرگ ایران، در دهه های اخیر در دست یکی از نادان‌ترین، مستبدترین، غیر انسانی‌ترین و خشک مغز ترین قشرهای جوامع بشری قرار گرفته است. بی‌تردید