روز ۷ آبان که گروهی از آن به عنوان «روز کوروش» یاد می کنند، جمعی از اجتماع کنندگان در پاسارگاد در مقابل آرامگاه کوروش همراه با شعارهایی از جمله «کوروش آریایی تولدت مبارک»، «کوروش پدر ماست، ایران وطن ماست»، شعارهای نژادپرستانه ای مثل «ما آریایی هستیم عرب نمی پرستیم» و «همش میگن دست خداست، هر چه بلاست ازعرباست» سر دادند. طرح چنین شعارهایی در این تجمع نگرانی از خطر رشد گرایش های نژادپرستانه در ایران را تشدید کرده است.
در واکنش به شعارهای نژادپرستانه ی تجمع روز ۷ آبان، برخی از گروها و نهادهای آزادی خواه با انتشار اعلامیه از مردم، احزاب و سازمانهای ایرانی خواسته اند که در مقابل این اقدام غیرانسانی و نژادپرستانه سکوت نکنند و با چنین جریاناتی که در چند سال اخیر پاسارگاد را به کانون تبلیغات خود تبدیل کرده اند، پیگیر مبارزه کنند.
«کانون مبارزه با نژادپرستی در ایران» در بیانیه ی شماره ٣٣ خود در این مورد نوشته است:
«روز جمعه ۲٨/۱۰/۲۰۱۶ شاهد تحرک گروه هایی بودیم که به بهانه روز کورش در پاسارگاد جمع شده بودند. با بررسی شعارهای این تجمع می توان پی برد که سردمداران آن، سلطنت طلبان، پان ایرانیست ها و باستانگرایان هستند که محور مشترک شان دشمنی با عرب هاست.
البته این گردهمایی، به رغم سردادن شعارهایی به سود رضا پهلوی، نمی توانست بدون رضایت جناحی از حاکمیت انجام گیرد، وگرنه چگونه است که تجمع همه ساله محدود کانون نویسندگان بر مزار احمد شاملو یا گردهمایی هویت طلبانه مردم آذربایجان در قلعه بابک را در دهه هشتاد شمسی بر نمی تابند و با خشونت با آنها برخورد می کنند.
شعارهایی مانند “کورش آریایی، تولدت مبارک”، “ما آریایی هستیم عرب نمی پرستیم”، “کورش پدر ماست، ایران وطن ماست” و “همش میگن دست خداست، هر چه بلاست ازعرباست” نشان می دهد که این، یک گردهمایی نفرت افکن، نکبت آمیز و نژادپرستانه است، حتی اگر در ظاهر در مخالفت با رژیم اسلامی ایران باشد. این پدیده را پیشتر در سلام هیتلری تماشاگران مسابقه تیم های ایران و آلمان در سیزده آبان ۹۲ در ورزشگاه آزادی، و در توهین های به ملیت های عرب و ترک در همین ورزشگاه و دیگر ورزشگاه های ایران دیده ایم.
فعالیت های حزب های سومکا و پان ایرانیست در دهه سی شمسی نیز در ظاهر در مخالفت با رژیم شاه بود اما سیرحوادث نشان داد که همان رژیم، بیشترین بهره را از آن شعارها و فعالیت ها گرفت.
فاشیسم آریایی در جامعه ایران رو به رشد دارد و عرب ها، هدف بلاواسطه آن هستند. این جریان گرچه در حدی نیست که بتواند همچون فاشیسم هیتلری، دنیایی را به خاک و خون بکشد اما خطرش را برای ایران و منطقه نباید دست کم گرفت.
حرکت روز جمعه در پاسارگاد باعث شادمانی نه تنها راسیست های وطنی بلکه بخشی از اپوزیسیون خارج از کشور نیز شد، گرچه اغلب شخصیت ها و سازمان های آزادیخواه و عدالت طلب نسبت به این مساله سکوت اختیار کردند که احتمالا نشانگر رضایت آنها نیست. اما انتظار می رود اینان لایه سکوت بشکنند و در برابر این پدیده شوم موضع بگیرند، زیراهدف های بعدی فاشیسم رو به گسترش آریایی هستند. این فاشیسم می کوشد جایگزین استبداد دینی – شووینیستی شود و یا با آن در قدرت و ثروت سهیم گردد. بی گمان دومی به اولی نیاز دارد تا هم در داخل فرآیند سرکوب را پیش ببرد و هم در خارج به سیاست های امپریالیستی اش جامه ملی بپوشاند.
کانون مبارزه با نژاد پرستی در ایران که طی شش سال گذشته مبارزه مستمری را با پدیده زشت عرب ستیزی انجام داده است، با نکوهش شعارهای نژاد گرایانه و ضد عربی تجمع روز جمعه، از همه نیروهای ضد فاشیست می خواهد در برابر این پدیده خطرناک موضع بگیرند.»
