کمتر ایرانی فرهنگ دوستی است که نداند جمهوری اسلامی علاوه بر همه ی بلاهایی که بر سر مردمان آورده، و علاوه بر ویرانی آب و خاک و درخت و کلا محیط زیست ایران، کمر به نابودی میراث فرهنگی و تاریخی غیر شیعی ما نیز بسته است.
تقریبا در هر شهری که هموطنان غیرشیعی بیشتر هستند، این ویرانی ها به طور عمدی زیادتر انجام شده است. این ویرانی ها دو نوع است، یکی ویران کردن به بهانه «توسعه عمران و آبادانی» و یکی ویران کردن با سپردن عمدی آن به دست باد و باران و حفاران غیرمجاز.
در این سال های تلخ یزد یکی از استان هایی است که در ارتباط با میراث فرهنگی، چه فیزیکی وچه غیرفیزیکی بیشترین رنج را متحمل شده است. جمهوری اسلامی بیشترین مسجد، تکیه، و اماکن مذهبی خاص شیعیان را در یزد ساخته، بیشترین نوسازی ها را در امامزاده ها انجام داده و اماکنی را به نام «امامزاده جدید» مثلا شناسایی کرده و برایشان گنبد و بارگاه ساخته؛ اما در عوض مستقیم و یا غیرمستقیم بیشترین آثار تاریخی، و فرهنگی در این استان را به ویرانی و نابودی کشانده است. تنها در ده سال گذشته تخریب بافت های تاریخی برای توسعه امام زاده جعفر(1)، تخریب منظر آثار تاریخی با دفن پیکرهایی ناشناس به عنوان «شهدا»(2)، تخریب آتشکده ها و نیایشگاه های کهن زرتشتی (3)، جلوگیری از جهانی شدن بافت تاریخی (4)، غارت سنگ نگاره های تاریخی (5) و بلاهای دیگری که به طور مرتب بر سر میراث تاریخی و فرهنگی این استان آمده همه نتیجه دشمنی این حکومت با میراث فرهنگی و تاریخی غیر مذهبی ما است. (می توانید لیست بلندی از این ویرانی ها را در سایت «بنیاد میراث پاسارگاد» ببنید)
و اما تازه ترین خبر، گزارشی ست در سایت «ایسنا» و درباره ویرانی کامل روستای خرانق، یا «زادگاه خورشید» و قلعه ی چندهزار ساله ای که در این روستا قرار دارد.:
این قلعه بیش از 4000 سال عمر دارد و با بیش از یک هکتار وسعت، یک مجتمع مسکونی بر فراز تپه‌ای است که بر تمام مناطق اطراف اشراف دارد. قلعه تاریخی زادگاه خورشید، یکی از معدود قلعه‌های جهان هست که در آن خانه‌های دو و سه طبقه وجود دارد.
این قلعه ی خشت و گلی، تا قبل از انقلاب، و حتی تا سال هایی پس از انقلاب محل سکونت اهالی خرانق بودو بعد به حال خود رها شد. عده ای سودجو و مردمانی ناآشنا به اهمیت میراث فرهنگی در مقابل چشمان سازمان میراث فرهنگی در اطراف قلعه ساخت و سازهای غیرقانونی انجام دادند تا جایی که تبدیل به ویرانه ای شد.
به این ترتیب یک اثر با اهمیت تاریخی دیگر، و این بار یک روستای تاریخی ایرانزمین، به دست بی کفایت جمهوری اسلامی در حال از دست رفتن کامل است.
