این مصاحبه ها هم اکنون دولت استرالیا را در برابر تنگناهای سیاسی و حقوق بشری جدیدی قرار داده و چهره پلید این دولت و مسئولان پناهندگی اش را در مقابل افکار عمومی جهانیان افشا کرده است .ممنوعیت مصاحبه با پناهندگان حتی برای تقاضاهایی که از سوی سازمان ملل صورت گرفته است و مالیات پولی سنگین برای آنها, ایجاد دشواری های متعدد برای حضور روزنامه نگاران در این جزایر نشان میدهد که این رفتارها عامدا همراه با استتار خبری اوضاع این کمپ ها و با پشتوانه قانونی این دولت همراه بوده است و تلاش شده است تا با ایجاد محدودیت های متنوع و شرایط سخت زندگی برای آنان از میزان متقاضیان پناهندگی در این کشور بکاهند حال آنکه استرالیا به تعهدات بین المللی و مصوبات پناهندگی خود را متعهد دانسته است.
*****
باز هم و اینبار از سوی نهادهای بین المللی زوایای دیگری از خصومت دولت استرالیا با پناهندگان افشا شد. گفتگوهای پنهانی با برخی از پناهجویان که از سوی نهادهای حقوق بشری و حساس به وضعیت متقاضیان پناهندگی به این کشور صورت گرفته است نشاندهنده عمق جنایات این دولت علیه آنان است.
اعتراض های متوالی, خودکشی, دوختن لب ها, خود زنی و افشاگری های تاکنونی نه تنها تاثیری بر این رفتارهای خشونت آمیز دولت استرالیا نگذاشته است بلکه همچنان با عوام فریبی و لاپوشانی این موضوع اعلام می کنند که اقدامات تا کنونی آنان از سر انسان دوستی است و نمی خواهند بر تعداد غرق شدگان در ابها افزوده شود؟
پناهجویان به استرالیا و حتی آنان که پناهندگی شان مقبول افتاده است, مدتهای مدید است که در جزایر دورافتاده در اقیانوس آرام به نام نائورو و پاپوئا گینه نو تحت شرایط اسفباری اسکان داده شده اند. پناهندگان در این مکان ها بی امید به آینده, ترس و وحشت و عدم امنیت جانی و حتی از بازگشت نیز درمانده اند.
ازار و اذیت کودکان امری روزانه محسوب می شود. تنها در یکی از این کمپ ها بیش از چهارصد کودک در شرایط ناهنجار کمپ در شرایطی ناامن با محدودیت های بسیار برای رشد , آموزش و بهداشت و تفریح قرار دارند.
بازدید های سرزده و گفتگوها با پناهجویان بعنوان ناشناس از اقداماتی است که سازمان عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشرمبتکرانه بانجام رسانده اند و ماحصل آن و بتازگی در دسترس عموم قرار داده شده است و زوایای تازه ای را از وضعیت پناهجویان در جزیره نائورو که بالغ بر هزار و ودویست نفر هستند افشا کرده اند.
این مصاحبه ها هم اکنون دولت استرالیا را در برابر تنگناهای سیاسی و حقوق بشری جدیدی قرار داده و چهره پلید این دولت و مسئولان پناهندگی اش را در مقابل افکار عمومی جهانیان افشا کرده است .ممنوعیت مصاحبه با پناهندگان حتی برای تقاضاهایی که از سوی سازمان ملل صورت گرفته است و مالیات پولی سنگین برای آنها, ایجاد دشواری های متعدد برای حضور روزنامه نگاران در این جزایر نشان میدهد که این رفتارها عامدا همراه با استتار خبری اوضاع این کمپ ها و با پشتوانه قانونی این دولت همراه بوده است و تلاش شده است تا با ایجاد محدودیت های متنوع و شرایط سخت زندگی برای آنان از میزان متقاضیان پناهندگی در این کشور بکاهند حال آنکه استرالیا به تعهدات بین المللی و مصوبات پناهندگی خود را متعهد دانسته است.
این سیاست کار را به جائی کشانده است که پزشکان, پرستاران و مددکارهای اجتماعی نیز اجازه نقل اخبار و افشاگری در این موارد و از این کمپ ها را ندارند و در صورت اقدام به این عمل جریمه زندان در انتظار آنها خواهد بود. مضاف برآن هزینه صدور ویزا برای رسانه ها و حضورشان در این مکان ها نزدیک بر شش هزار دلارئ خبرنگاران نیز نیازمند تعهد سپاری برای عدم تصویربرداری و تهیه فیلم بوده اند.
به نقل از خبرگزاری ها مایکل باچینک» مشاور ارشد بخش حقوق کودکان در سازمان دیده بان حقوق بشر یکی از دو پژوهشگری بود که با ویزای قانونی اما بدون اطلاع دادن به مقامات این بازداشتگاه در خصوص قصد و نیت و یا سازمان متبوع خود از آن دیدن کرد. دهها مصاحبه نیز حاصل تلاش آنها برای افشای چهره به اصطلاح انساندوستانه دولت استرالیاست.
تداوم درازمدت شرایط سخت پناهندگان در این دو کمپ همچنین منجر به بالا بودن تشنج, خشونت و ناامیدی بی حد و مرز در میان پناهندگان شده است. مشکلات روحی, افسردگی, گرایش به خودزنی و خودکشی از عواقب چنین وضعیتی است که حمایت گسترده و جهانی از آنان میتواند در عقب نشینی دولت استرالیا در این زمینه موثر افتد. دخالت در روابط تولیدی و دستیابی به آزادی و امنیت ازجمله مهم ترین درخواست ها و آرزوهایی بوده است که این پناهندگان را با ریسک و خطر از کف دادن جان مواجه کرده وبه این سوی اقیانوس آرام کشیده است. ضمن محکوم کردن این رفتار غیر انسانی و وحشیانه دولت استرالیا از پناهندگان این دو کمپ دفاع کنیم.
بهروز سورن
05.08.2016
