نجمه واحدی به ۷ سال زندان و هدی عمید به ۸ سال زندان محکوم شدند. خانم عمید همچنین به مدت دو سال از اشتغال به شغل وکالت محروم شد. علاوهبراین، این دو مدافع حقوق زنان به مدت دو سال از عضویت در هر گروه و حزب سیاسی، فعالیت در رسانههای اجتماعی و مسافرت به خارج منع شدند.
رای شعبهی ۳۶ دادگاه تجدید نظر در تایید محکومیت و حکم زندان خانمها واحدی و عمید بدون حضور وکلای مدافع آنها صادر شد. وکلای آنها اجازه حضور در دادگاه و دفاع از موکلان خود را نیافتند.
با توجه به اینکه قوهی قضاییه هنوز حکم محکومیت نجمه واحدی و هدی عمید را به اجرا نگذاشته است، آنها در زمان انتشار این بیانیهی مشترک آزاد هستند، اما خطر دستگیری آنها برای گذراندن حکم زندان هر لحظه وجود دارد.
برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران رای دادگاه تجدید نظر در تایید محکومیت و حکم زندان هدی عمید و نجمه واحدی را به شدت محکوم میکنند، زیرا این محکومیت فقط به منظور تنبیه آنها به خاطر فعالیتهای بهحق حقوق بشری آنها انجام شده است. برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران از دولتمردان ایران میخواهند که به آزار قضایی این دو مدافع حقوق زنان و کلیهی مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند و کلیه اتهامهای آنها را لغو کنند.
پیش زمینه
خانم هدی عمید روز ۱ سپتامبر ۲۰۱۸ (۱۰ شهریور ۱۳۹۷) و خانم نجمه واحدی نیز چند ساعت بعد در همان روز در خانهشان در تهران دستگیر شدند. این دو زن کارگاههای آموزشی دربارهی شروط عقد ازدواج، حقوق زنان و وضعیت حقوقی زنان در ایران برگزار میکردند و در گذشته نیز در کمپینهای مختلف دفاع از حقوق زنان در ایران فعال بودهاند. آنها در مدت بازداشت در بند ۲ الف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در زندان اوین در انزوای کامل به سر میبردند. خانم واحدی ۱۰ روز نخست را در سلول انفرادی گذراند. دولتمردان ایران اتهامهای علیه این دو را اعلام نکردند و آنها اجازهی تماس با وکیل مدافع نداشتند. خانم واحدی یک بار با مادرش ملاقات داشت، اما خانم عمید از حق ملاقات با اعضای خانواده خود محروم بود. خانم هدی عمید روز ۵ نوامبر ۲۰۱۸ (۱۴ آبان ۱۳۹۷) پس از بیش از دو ماه حبس به قید وثیقه آزاد شد. خانم واحدی نیز روز ۶ نوامبر (۱۵ آبان) به قید وثیقه آزاد شد.
برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر (The Observatory (FIDH-OMCT)) در سال ۱۹۹۷ به صورت برنامهی مشترک فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه ایجاد شد. هدف این برنامه مداخله در موارد سرکوب مدافعان حقوق بشر، جلوگیری از این سرکوب و چاره جویی در باره آن است. سازمان جهانی مبارزه با شکنجه و فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر هر دو از اعضای ProtectDefenders.eu هستند که سازوکار مدافعان حقوق بشر در اتحادیهی اروپاست و جامعهی مدنی بینالمللی آن را برپا کرده است.
جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI)، در پی بسته شدن جمعیت ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر (تاسیس ۱۳۵۶) در ایران در سال ۱۳۶۰ و تبعید رهبران آن به خارج، در فروردین ۱۳۶۲ در پاریس تاسیس شد. جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران پیگیرانه نقض حقوق بشر در ایران را افشا و علیه آن مبارزه کرده است. کانون این فعالیتها بهویژه الغای مجازات اعدام در ایران، حقوق زنان، زندانیان سیاسی و عقیدتی و اقلیتهای قومی و دینی، آزادی بیان،گردهمایی و تشکل و موضوعهای دیگر، بوده است. جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران در سال ۱۹۸۶ به عضویت فدراسیون بین المللی جامعههای حقوق بشر در آمد.