محمد علی مهرآسا
به یاد ندارم کدام فیلسوف یا جامعه شناسی این دیدگاه را بیان کرده است:
«…وقتی می خواهید کشور و دولتی را از میان بردارید، لازم نیست با آنان در جنگ مسلحانه و کلاسیک درگیر شوید. بل کافی است زمام امور تمام مسئولیّتهای کشور را بر عهده ی ابلهان و در دست نادانان و احمقهای کشور بسپارید تا پس از مدت زمانی این ابلهان چنان ریشه ملک و ملت را از بیخ برکنند، که هیچ جنگ متعارف و مسلحانه به جایش نتوانست نشست…»
در ایران کنونی از زمانی که دولت موقت زنده نام مهندس بازرگان به سبب حمله ی چماقداران نابخرد به سفارت امریکا و گروگانگیری دیپلماتها، مجبور به استعفا شد، به ویژه پس از زمان راندن آقای بنی صدر از ریاست جمهوری، زمام دولت و ملک ایران به دست ابلهانی افتاده است که تنها هنرشان بلاهت جبلی است و جز برای دزدی بیت المال ملت، هیچ گونه استعداد و اندیشه ای در مغز پوکشان جای ندارد. مقداری زیاد از این بلاهت را از خلال سخنان و گفته هایشان که به هر منظور دهان باز کرده و لیچار می بافند، باید جستجو کرد؛ و مقداری بیشتر را در کارکرد و اجرای مسئولیّتی که برعهده می گیرند می توان یافت.
کشور پیشرفته ایران که امروز در چنین والزاریاتی گرفتار آمده است، در سال 1357 کشوری قابل قبول و تأمل بود و تنها نقص و عیبش وجود استبداد سیاسی مطلق بود که شاه سیاست کشور را قبضه کرده بود. و در دیگر موارد آزادی به حد وفور وجود داشت. کشور نیز از نظر ثروت و بودجه، هم ثروتمند بود و به دیگر کشورهای فقیر کمک مالی می کرد و وام می داد، و هم مردم از آزادی های اجتماعی به حد قابل توجهی برخوردار بودند؛ و تولید درآمد روزانه و ماهانه تقریباً برای همه میسر بود. نه حجاب مطرح بود و نه خوردن الکل ممنوع؛ و نه ایرادی به چگونه رخت پوشیدن و لباس تن و نوع خوراک و خوردن و چگونه رفتار کردن وجود داشت.
اما مشکل بزرگ همین بود که نمی توانستید از کارکرد شاه و دولت ایراد بگیرید که جرمی شدید بود و گاه دادستانهای نظامی برایش پاداش اعدام پیشنهاد می کردند. باید اقرار کرد که تعدادی نیز در این راه رهسپار گورستان شدند. اما تعداد کشته شدگان و اعدامیان در حکومت اسلامی کنونی، مطلقاً با اعدامهای آن زمان قابلس قیاس نیست و شاید آن اعدامها به یکدهم کشتار این مسلمانان نماز خوان نیز نرسد!
در میان سردمداران و کار به دستان حکومت کنونی بزرگترین و مهمترین عیب و ایراد و نقص اجتماع کشور، عدم خرد و اندیشه وری و عقلانیّت در درون جمجمه انسان نماهائی است که زمام و مهار دولت را در هر رشته و پیوندی در دست دارند و تمام امور کشور را یا نظارت گرند و یا اجرا کننده.
سخنانی که این ابلهانه به مناسبتهای گوناگون برزبان می آورند و ادا می کنند، نشانی کامل از نبود خرد و فقدان شعور در آن کاسه سر؛ و انباشتنش با بلاهت و حماقت و رذالت است. حتا رهبر یک دست و نا منظم که این همه وقت اضافی برای مطالعه و کتاب خواندن دارد، دو سه کتاب خوب و با محتوای ارزشمند نمی خواند که چیزی به معلوماتش بیفزاید و در آن جممجه آهکی اندکی شعور فرو رود. سخنانش گاه چنان بی مایه و بی پایه است که آدمی حیرت می کند که این آخوند اندک مایه از روی چه صفاتی رهبر کشور شده است؟ البته جانشین بودن خمینی با آن درایت و اوصافی که از خمینی دیدیم، جامه ای است که بر قامت خامنه ای درست دوخته شده است.
معاون فرهنگی نیروهای مسلح که درجه سرتیپی سپاه پاسداران را مزین سردوشهایش کرده است و چون شغلش را فرهنگی تعیین کرده اند باید با درایت و با شعور باشد، در یک سخنرانی و یا جمله پرانی فرموده است:
«در مقابل امریکا حرف از دفاع نمی زنیم. بلکه خرخره امریکا را می فشاریم تا خفه شود و جهان از دستش نجات یابد. این رسالت و مسئولیّت ماست!!!»
خوب دوستان و خوانندگان! من از امریکا دفاع نمی کنم گرچه بیش از بیست و پنج سال است مرا در کشورش پذیرفته و همه نوع رفاه مادی و معنوی را برایم فراهم کرده است. اما مگر امریکا جزایر قشم و هرمز در خلیج فارس است که سردار پاسدار بتواند خرخره او را بفشارد و او را به این وسیله نابود سازد و مسئولیّتش را به انجام رساند؟
این احمق نادان و دیگر ابلهانی که پایه گذار حکومت اسلامی ایرانند، آیا می دانند که کشور ایالات متحد امریکا چه اندازه قوی و تواناست؟ آیا از میزان و نوع سلاحهای تهاجمی و دفاعی این کشور پهناور که اختلاف ساعت شرق و غرب سرزمینش چهار ساعت است، هیچ آگاهند؟
اگر آگاه نیستند و این سخنان را از جنبه نادانی بر زبان می رانند، همان صفت ابله درحدشان نیز ناکافی است. اگر به قدرت ارتش و نیروهای مسلح این کشور آگاهند و علیرغم آن چنین واق واق هائی می فرمایند، صفت ابله کافی نیست و تنها واژه «خریّت» – هرچند واژه غلط و عربی از خر است – می تواند این دیوانگان را توصیف کند!
آقای سردار فرهنگی! شما چگونه و با چه گونه نیروئی می خواهید و می توانید گلوی امریکا را بفشارید و او را خفه کنید؟ این گلو فشار دادن یا باید مادی باشد و امریکا را در حصر اقتصادی قرار دهید، و یا از جنبه نظامی باشد و با ابرقدرت جهان بجنگید. کدام یک از این دو راه منظورِ نظر بلاهت گونه ی شماست؟
حضرت همین امریکا که 25% مواد خوراکی جهان را تولید می کند، همین الان با تحریم نفتی تان، شما را در همانجا خفه کرده است آنگونه که خوراک برای رفع گرسنگی ملت بدبخت ایران یافت نمی شود. لازم نیست امریکا گلوی شما را بفشارد، زیرا وقتی خوراکی برای فرو دادن از این گلو یافت نمی شود، چرا فاعل زحمت بیهوده کشد و گلو بفشارد؟ گلوی ایرانی بدبخت به سبب بلاهت زمامدارانی نظیر شما، از بی غذائی در حال مرگ و خفقان است.
آخر تا کی می خواهید رجز خوان باشید و یاوه سر دهید؟ آن ابله دیگری که اکنون مقام ریاست و فرماندهی سپاه پایداران را با خود حمل می کند و چند روز پیش رهبر این مقام را در دامنش نهاد، از این هم بدتر گفته است و ادعا کرده است که امریکا را در ظرف حد اکثر یک ماه از روی نقشه پاک خواهند کرد! این یاوه گوئی ها حتی به عنوان خوراک برای ملت درون کشور نیز نمی تواند جالب باشد. زیرا آنها بهتر از ما می دانند و آگاهند که حکومت در چه منجلابی دست و پای بی حاصل می زند.
در کشوری که نرخ دلار یک باره از چند صد تومان به 15 هزار تومان رسید و ارزش پول رایج کشور به چنین حدی نزول کرده است که بهای یک کیلو گوجه سبز طبق نوشته روزنامه های تهران به 180 هزار تومان رسیده است، با چه توانی می خواهید ابر قدرت یگانه جهان را خفه و نابود کنید؟ شما اگر بتوانید خوراک برای مردم خویش تهیه کنید، تا آحاد ملت از رنج گرسنگی رهسپار دیار قیامت نشوند، امریکا را بیشتر ناخوشنود خواهید کرد و درست مثل این است که گلوی ایالات متحد امریکا را فشرده اید!
در کشوری که بهای یک کیلو پیاز به سی هزار تومان رسیده است و یعنی نرخ یک کیلو پیاز بیشتر از دو دلار است، با کدام ثروت و اقتدار می خواهید گلوی ابر قدرت جهان را بفشارید؟! در همین امریکا که حقوق کارگر معمولی حد اقل به 12 دلار در ساعت رسیده است، قیمت یک کیلو پیاز کمتر از یک دلار است. جدا از بلوف زنی های همیشگی تان، شما از کشوری که حدود بیست هزار کیلومتر از امریکا دور است، رجز می خوانید و می خواهید گلوی این غول کلان سرمایه دار و ثروتمند را چگونه بفشارید که از نفس کشیدن باز ماند و به زعم شما از صحنه جغرافیای جهان محو شود؟
به حقیقت کشور ایران را ابلهان می گردانند و از این روی تا این وضع برقرار است، هیچ امیدی به بهبود اوضاع نیست!
کالیفرنیا دکتر محمد علی مهرآسا 29/4/2019
