اعتراض به طرح کارورزی و مهارت آموزی وظیفه ای همگانی (کارگران،معلمان،پرستاران،کارمندان،دانشجویان،فارغ التحصیلان دانشگاه ها،دانش آموزان ،جوانان متقاضی کارو….) است
اعتراض به اجرای طرح کارورزی دفاع ازدستاوردهای کارگران، حقوق خود ونسل های آینده است
دومین سالروز جان باختن محمدعلی میرزایی کارگرمعترض شرکت معدنی معدنجو زرند با اعتصاب وتجمع خانوادگی کارگران معدن زغال سنگ پابدانای جنوبی (تونل۶)درجاده،همراه شد.
اخباروگزارشات کارگری:یورش نیروی انتطامی به تجمع کارگران بیکارشده شرکت معدنجو وجان باختن یک کارگر معترض در۲۶خردادماه۱۳۹۶
حدود ۶۰ نفر از کارگران شرکت معدنی معدنجو از ساعت ۶ صبح روز ۲۶ خردادماه۱۳۹۴ در اعتراض به توقف فعالیت این معدن و بیکاری بیش از ۳۵۰ کارگر با تجمع در ابتدای جاده پابدانا، اقدام به بستن جاده کردند.
مامورین انتظامی به قصد متفرق کردن کارگران و باز شدن جاده برای عبور کامیون‌ها از گاز اشک‌آور استفاده کرده و در همین هنگام محمدعلی میرزایی که از ناحیه چشم آسیب دیده بود و دید خوبی نداشت، ناگهان با تریلر حامل زغال که قصد عبور از بین تجمع کنندگان را داشت برخورد کرد و کشته شد.
محمد علی میرزایی ۴۰ ساله و دارای دو فرزند بود که صبح روز۲۶خردادماه۱۳۹۴ به همراه سایر کارگران شرکت معدنجو در اعتراض به ۳ ماه بلاتکلیفی پس از تعطیلی معدن در ابتدای جاده پابدانا حضور یافته بود.
زنده باد یاد محمد علی میرزایی کارگرمعترض جان باخته شرکت معدنی معدنجو زرند
– ادامه اعتصاب وتجمع خانوادگی کارگران معدن زغال سنگ پابدانای جنوبی (تونل۶)درجاده!
– همبستگی کارگران معدن کوشک بافق با همکارجان باخته!
– اعتصاب پانصد کارگر روزمزد در شرکت نیشکر هفته تپه
– به‌مناسبت یکصد و ششمین کنفرانس سالانه‌ی ILO
– بدهی ۲میلیاردو۶۰۰ میلیون تومانی کارخانه آساک دوچرخ قوچان به ۳۹کارگربیکارشده!
– عدم پرداخت۹ماه مطالبات پرستاران شهرکرد!
– تجمع اعتراضی اهالی اناردرشهرداری!
– اعتراض شبانه دانشجویان دختر خوابگاه دانشگاه چمران اهواز(عکس وفیلم)!
– جان باختن ۲نفراز کارکنان توزیع برق درحین ماموریت براثرتصادف!
– مرگ یک کارگردربابل بدنبال ریزش آوار
– جان باختن یک کارگرمقنی براثرریزش چاه در آذرشهر!
– مرگ یک کولبردرتوابع سردشت براثرتیراندازی نیروهای انتظامی!
ادامه اعتصاب وتجمع خانوادگی کارگران معدن زغال سنگ پابدانای جنوبی (تونل۶)درجاده!
اخباروگزارشات کارگری:صبح امروز۲۵خرداد،کارگران معدن پابدانای جنوبی تونل۶ زغال سنگ کوهبنان درادامه اعتراضات روزهای گذشته، به همراه همسر و فرزندان خود مسیر زرند به استانهای خراسان و یزد را مسدود کرده اند و تا تعیین تکلیف، قصد باز کردن این مسیر را ندارند.
این کارگران بدلیل عدم دریافت حقوق (از بهمن ماه گذشته) ، از اول هفته در محل کار خود (محیط معدن) اعتصاب کرده بودند و بعد از آنکه جوابی دریافت نکردند؛ روز سه شنبه مسیر زرند و کوهبنان را مسدود کردند و امروز هم این مسیر را مسدود نموده اند.
خواسته کارگران، پرداخت کامل حقوق های معوقه و برکناری پیمانکار این معدن است.
به گزارش منابع خبری محلی، کارگران معدن پابدانای جنوبی تونل۶ زغال سنگ به همراه همسر و فرزندان از صبح امروز مسیر دوراهی مسجد ابوالفضل زرند (دشتخاک)را مسدود کرده اند.
این کارگران بدلیل عدم دریافت حقوق (از بهمن ماه گذشته) ، از اول هفته در محل کار خود (محیط معدن) اعتصاب کرده بودند و بعد از آنکه جوابی دریافت نکردند؛ روز سه شنبه مسیر زرند و کوهبنان را مسدود کردند و امروز هم این مسیر را مسدود نموده اند.
تا ظهر امروزچند مسئول از شهرستانهای زرند و کوهبنان با این کارگران صحبت نموده‌اند ولی آنها تا روشن شدن کامل وضعیتشان قصد ندارند از این اعتصاب دست بردارند.
به گفته خود کارگران، تعداد ۱۶۰ نفر از کارگران قسمت استخراج، از بهمن ماه معوقه دارند و تعداد ۹۰ نفر از نیروهای محیط بیرونی معدن از مهرماه (متاهلین) و از تیرماه (مجردها) حقوق خود را دریافت نکرده اند.
خواسته کارگران، پرداخت کامل حقوق های معوقه و برکناری پیمانکار این معدن است.
این مسیر، محل تردد کامیون های بین‌المللی می‌باشد که به استانهای خراسان بزرگ و یزد متصل می‌گردد.
اکنون دهها خودرو و کامیون پشت این اعتصاب صف کشیده اند و امکان تردد ندارند.
برپایه آخرین گزارش منتشره درعصرامروز، بدنبال این اعتصاب که در حقیقت مربوط به معادن شهرستان کوهبنان بود و در محدوده جغرافیایی شهرستان زرند انجام شده بود، اعضای شورای تامین دو شهرستان به همراه رییس دادگستری زرند در محل حاضر شدند و طی جلسه ای مشترک تصمیماتی پیرامون این مشکل مصوب شد.
یکی از مصوبات شورای تامین مشترک امروز این بود که قرار شد یک گروه کارشناسی از اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سازمان تامین اجتماعی و اداره صنعت و معدن از مرکز استان تعیین شود تا یک گزارش کلی از روند فعالیت این معدن تهیه و به شورای تامین شهرستان های زرند و کوهبنان ارائه دهند تا تصمیمات لازم در مورد این معدن گرفته شود.
از دیگر مصوبات این جلسه این بود که باید تکلیف مدیر این معدن مشخص شود زیرا متاسفانه ایشان نه به مسئولین و نه به کارگران پاسخگو نیست و پیشنهاد شده است که طبق قوانین و آیین نامه های اداره صنعت و معدن مدیریت این معدن از ایشان خلع ید شود و به کسی که صلاحیت لازم را دارد واگذار شود.
همچنین مسئولین شرکت زغال سنگ نیز قول دادند طی ۱۰ روز آینده با پرداخت بدهی که به این معدن دارند بتوانند یک ماه از حقوق معوقه کارگران این معدن را پرداخت کنند.
مهندس فلاح مدیرعامل شرکت زغال سنگ کرمان داشتیم ایشان قول دادند مبلغ ۳۰۰ میلیون تومانی که به این معدن بدهکار هستند را به حساب ایشان واریز کنند که با این مبلغ می توانند یک ماه از حقوق معوقه این کارگران را پرداخت نمایند.
همچنین قرار شد که یک جلسه مشترک دیگر توسط شوراهای تامین شهرستان های زرند و کوهبنان پیرامون مشکلات این معدن تا دوازدهم ماه آینده (۱۲/۰۴/۱۳۹۶) در محل این معدن برگزار شود و مشکلات و نتایج حاصله مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.
درهمین رابطه:
اعتصاب وتجمع اعتراضی کارگران معدن پابدانا جنوبی درجاده برای دومین روز متوالی!
ازصبح روزگذشته(۲۳خرداد)،حدود ۳۰۰ نفر از کارگران معدن پابدانان جنوبی زرند کرمان در اعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق وحق بیمه وبرای بازگشت بکار همکاران اخراجیشان دست از کارکشیده ودر دو راهی جاده زرند به کرمان تجمع کردند.
کارگرانی که در این اجتماع اعتراضی حضور دارند درگفتگوبا ایلنا حجم معوقات مزدی پرداخت نشده را ۶ تا ۸ ماه عنوان کرده و افزودند: دلایل اصلی اعتراضمان بی توجه‌ای کارفرمای معدنی پابدانای جنوبی به پرداخت مطالباتمان است که در نتیجه آن دیروز و امروز به اتفاق شماری از همکارانمان در محدوده محل کارمان ( اطراف مسیر دو راهی جاده زرند به کرمان) تجمع کرده‌ایم.
به گفته آنها ، شماری از همکارنشان از شهریور ماه سال ۹۵ تاکنون مطالبات مزدی خود را به طور کامل دریافت نکرده اند و در این میان گروه دیگری هستند که مطالبات مزدی فروردین ماه سال جاری هنوز پرداخت نشده و در عین حال کارفرما این واحد معدنی از اسفند ماه سال ۹۵ تاکنون بابت حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است.
همچنین به نقل از این کارگران گفته می شود از دیگر از دلایل اعتراض دو روزه آنها عدم بازگشت به کار حدود ۳۰ نفر از کارگران اخراجی این واحد معدنی است که در اواخر پایان سال ۹۵ پس از اتمام قرار داد اخراج اما به دلیل مشکلات بیمه‌ای هنوز موفق به دریافت بیمه بیکاری نشده‌اند.
کارگران معترض در این باره گفتند: در کنار پیگیری برای دریافت معوقات مزدی، خواستار بازگشت به‌کار همکاران اخراج شده خود نیز هستیم.
همبستگی کارگران معدن کوشک بافق با همکارجان باخته!
وقتی به معدن می رسم با ده ها نفر از کارگرانی مواجه می شوم که عصبانی و خشمگین به احترام خون همکارشان کار را تعطیل کرده اند.
مرگ یک کارگر ۲۶ ساله در معدن سرب و روی کوشک بافق بر اثر اصابت سنگ در حین کار زنگ خطر ایمنی معادن استان یزد را به صدا در آورده است .
این سومین مورد از مرگ کارگران در این معدن شهرستان بافق و اولین مورد پس از حادثه دلخراش مرگ ۳۵ کارگر معدن زمستان یورت گلستان در استان یزد است .
یک روز پس از حادثه ، برای پیگیری علت حادثه راهی معدن سرب و روی کوشک بافق می شوم . شهرستان بافق در ۱۲۶ کیلومتری شهر یزد قرار گرفته و ۶ هزار کارگر در ۱۹ معدن فعال این شهرستان مشغول به کارند. معدن کوشک با تولید سالانه ۲.۵ میلیون تن سرب در فاصله ۴۶ کیلومتری بافق و ۱۵۶ کیلومتری یزد قرار گرفته است.
وقتی به معدن می رسم با ده ها نفر از کارگرانی مواجه می شوم که عصبانی و خشمگین به احترام خون همکارشان کار را تعطیل کرده اند. آن ها اما با دیدن خبرنگاری، امید تازه ای می یابند تا درد دل هایشان را بیان کنند.
یکی از کارگران می گوید این جا رفتن کارگران به معدن با خودشان است اما برگشتنشان با خداست. از زمانی که آتش باری می شود باید ۷۲ ساعت بگذرد تا ریزش ها کامل و لکه گیری انجام شود و نهایتا کارگر برای کار وارد معدن شود اما این موارد برای کارگر مقتول اتفاق نیفتاد.
از یکی از کارگران می پرسم پس چرا کارگر معدن قبل از زمان ۷۲ ساعت به محل کار ارسال شده بود به من جواب می دهد کارگران مجبور به اطاعت از دستورات مافوق خود هستند و در غیر این صورت اخراج می شوند . برای هر یک از کارگران قرارداد یک ماهه تنظیم شده و اگر رضایت کارفرما نباشد کارمان را از دست می دهیم .
یک کارگر دیگر می گوید لوازم کار در این معدن خیلی قدیمی است و بسیاری از تجهیزات غیراستاندارد هستند این موضوع جان ما را تهدید می کند .
کارگر دیگری به من گفت این معدن تا وقتی دولتی بود ۷۰۰ کارگر داشت اما وقتی که به بخش خصوصی سپرده شد کارگران به ۳۰۰ نفر تقلیل یافتند .
یک جوان دیگر که آثار زحمتکشی از چهره اش پیداست می گوید ما این جا در عمق دویست متری کار می کنیم و با جان خود بازی می کنیم اما فقط بین یک میلیون و دویست تا یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان دریافت می کنیم و از کمترین امکانات و حقوق کار برخورداریم.
دو روز از حادثه می گذرد.حالا یک خانواده بی سرپرست شده و شش هزار کارگر دیگر معادن این شهرستان هم در بیم آنند که مبادا کم کاری ها سایه پدر را از سر خانواده آن ها بگیرد.
اگر چه طبق روال مرسوم ، همیشه از بین مثلث دولت ، کارفرما و کارگر مسئول حوادث کارگران معرفی می شوند اما اگر نیم نگاهی به وجدان و انصاف هم داشته باشیم نباید نقش دولت و کارفرمایان را در ایمنی کارگران معادن دست کم بگیریم .
اگر کارفرما وظیفه آموزش به کارگر و حفظ ایمنی کار را بر عهده دارد باید مشخص شود که اولویت آموزش ایمنی در مقایسه با تولید در معادن کجاست؟
اگر مشکل از لوازم کار غیراستاندارد است چرا نباید کارفرمایان موظف به نوسازی تجهیزات خود شوند و بالاخره نقش دولت در نظارت بر معادن کشور کجاست ؟
از حادثه گذر می کنم و دل خوش می کنم به این که شاید مرگ رضا گنجی کارگر ۲۶ ساله معدن کوشک بافق فارغ از این که مقصر کیست بتواند تکانی به همه ما بدهد تا جدی تر به کارگران بیندیشیم.
اعتصاب پانصد کارگر روزمزد در شرکت نیشکر هفته تپه
اتحادیه آزاد کارگران ایران: صبح امروز پانصد نفر از کارگران روزمزد شرکت نیشکر هفت تپه در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهایشان دست از کار کشیده و اقدام به تجمع در محل کارخانه کردند.
بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، در پی این اعتصاب و تجمع، مدیر کارخانه با حضور جمع کارگران اعلام کرد طی تماسی که با رئیس هیات مدیره کارخانه داشته، مقرر شده است حداکثر تا روز یکشنبه هفته آینده دستمزد فروردین ماه کارگران پرداخت شود.
کارگران روز مرد نیشکر هفت تپه مزایای آذر و دی ماه سال ۹۴ ، حقوق بهمن و اسفند ماه سال ۹۴، هشت ماه بن سال ۹۵ و حقوق ماههای فروردین و اردیبهشت ماه سالجاری را از کارفرما طلب دارند.
بنا به گفته کارگران نیشکر هفت تپه، از زمان واگذاری این شرکت به بخش خصوصی و استقرار هیات مدیره جدید از سال ۱۳۹۵، کارگران این کارخانه فقط با تجمع و اعتصاب موفق به دریافت یک یا دوماه از دستمزدهای معوقه خود شده اند و هیچگاه کارفرما بدون اعتراض کارگران و به میل خود اقدام به پرداخت دستمزدهای آنان نکرده است. کشمکش دائمی کارگران با کارفرما بر سر دریافت مزد در حالی بطور مداوم وجود دارد که کارفرمای این شرکت در روزهای بارانی که بناچار کار تعطیل میشود مزدی به کارگران روز مزد پرداخت نمیکند.
بنا بر آخرین گزارش رسیده به اتحادیه آزاد کارگران، اعتصاب امروز کارگران روزمزد شرکت نیشکر هفت تپه ساعت ۱۲ ظهر و با وعده مدیر کارخانه برای پرداخت مزد فروردین ماه در اوایل هفته آینده خاتمه یافت و کارگران اعلام کردند در صورت خلف وعده از سوی کارفرما بار دیگر دست به اعتصاب خواهند زد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۶
به‌مناسبت یکصد و ششمین کنفرانس سالانه‌ی ILO
ضرورت وجودی سازمان بین‌المللی کار به‌طور جدی در پایان جنگ جهانی اول و طی کنفرانس صلحی که ابتدا در پاریس و سپس در کاخ ورسای برگزار شد مطرح گردید و سرانجام در آوریل ۱۹۱۹ تشکیل سازمان بین‌المللی کار (ILO) توسط کنفرانس صلح تصویب شد. توازن نیروهای سیاسی و قوای طبقاتی در سطح بین‌المللی در آن مقطع حساس و آن دوره‌ی تاریخی این ضرورت را اجتناب‌ناپذیر کرده بود. از یک سو اولین انقلاب پرولتری در یک کشور پهناور و بزرگ – هر چند در مقایسه با برخی کشورهای دیگرِ درگیر در جنگ عقب مانده – به ثمر رسیده و حکومت شوراها برقرار شده بود و بیم آن می رفت به مثابه الگویی عملی مورد توجه دیگر جوامع و جنبش ها قرار گیرد. از سوی دیگر شرایط زندگی جمعیتِ هر لحظه رو‌به‌رشد کارگران که نتیجه‌ی توسعه‌ی صنعتی کشورها بود به شدت مشقت‌بار و غیرعادلانه بود؛ این شرایط در کنار و تحت‌تأثیر واقعیت پیشین، رشد و اعتلای جنبش جهانی کارگران را ناگزیر می‌کرد. این موضوع و هراس ناشی از آن در مقدمه‌ی نظام‌نامه‌ی تاسیس ILO به روشنی بیان شده است. در آنجا گفته شده: «شرایط فعلی کارگران دربردارنده‌ی بی‌عدالتی و مشقت بی‌اندازه‌ای است که به بخش بزرگی از انسان‌ها اعمال میشود و بی‌توجهی به بهبود شرایط زندگی کارگران می‌تواند سبب ایجاد آشوب در جامعه و حتا باعث انقلاب شود»، در جایی دیگر می‌افزاید: «بی‌عدالتی موجب آشوبی بزرگ میشود که در ادامه صلح جهانی را به خطر می‌اندازد» و در جای دیگر این مقدمه نیز آمده است : «شکست هر ملتی در تصویب شرایط انسانی کارگران، مانعی در راه سایر مللی است که می‌خواهند شرایط کشور خود را بهبود ببخشند».
سرانجام و به‌ناگزیر این ایده در همان آغاز تاسیس ILO مطرح و مورد توافق قرار گرفت که «صلح پایدار و همیشگی فقط در صورت وجود عدالت اجتماعی می‌تواند شکل بگیرد» و در این شرایط بود که اساس‌نامه‌ی ILO در فاصله زمانی ژانویه تا آوریل ۱۹۱۹ توسط کمیسون کارگری کنفرانس صلح تدوین شد. کمیسونی که از نمایندگان ۹ کشور شامل بلژیک، کوبا، چکسلواکی، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، لهستان، آمریکا و انگلستان و به سرپرستی Samuel Grompers رئیس فدراسیون کارگری آمریکا تشکیل شده بود.
حاصل کار منجر به تشکیل سازمان سه‌جانبه‌ای شد که نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران بدنه‌ی اجرایی آن را تشکیل می‌دادند و اساس‌نامه‌ی این سازمان بخش سیزدهم ( XIII ) معاهده‌ی ورسای گردید. در اکتبر ۱۹۱۹ اولین کنفرانس بین‌المللی کار با شرکت دو نماینده از هر دولت عضو، یک نماینده از کارفرمایان و یک نماینده از کارگران آن کشور در واشنگتن برگزار شد. ترکیب اعضای هیات مدیره ی سازمان که توسط شورای اجرایی حاضر در کنفرانس برگزیده شدند چنین بود : نیمی از اعضای هیات مدیره، نمایندگان دولتی، یک چهارم نمایندگان کارفرمایان و یک چهارم دیگر نمایندگان کارگران. این کنفرانس ۶ کنوانسیون بین‌المللی درباره‌ی ساعات کار در کارخانه، بیکاری، حمایت از مادران، شب کاری زنان و حداقل سن و شب‌کاری جوانان را به تصویب رساند.
در ماه می ۱۹۴۰ شرایط جنگی حاکم بر جهان و بخصوص اروپا دبیرکل را وادار کرد مقر اصلی سازمان را از سوئیس به مونترال کانادا انتقال دهد. مدتی بعد در شرایط و توازن قوای روزهای پایانی جنگ جهانی دوم و متاثر از رشد و اوج‌گیری جنبش‌های کارگری در سراسر جهان و بیم ناشی از صدور انقلاب سوسیالیستی، و بر بستر نیاز جامعه جهانی به وجود و حضور انبوه کارگران در صحنه‌های جنگ و بازسازی خرابه‌های ناشی از آن بود که بیست و هشتمین (کنفرانس کار) همایش سازمان بین‌المللی کار در ۱۰ می ۱۹۴۴ در فیلادلفیا برگزار شد. این همایش آماج و اهداف سازمان را طی بیانیه‌ی مهمی که بیانیه‌ی فیلادلفیا معروف شد اعلام کرد. این بیانیه اصول اساسی زیر را که در واقع منشور اهداف ILO است به مثابه‌ی «اصول ناظر برخط مشی اعضای سازمان بین‌المللی کار» تصویب کرد:
الف) کار کالا نیست؛
ب) آزادی بیان و اجتماعات شرط ضروری توسعۀ پایدار است؛
ج ) فقر موجود خطری جدی برای پیشرفت همگانی است؛
د) مبارزه با فقر باید بر یک تلاش خستگی‌ناپذیر در مقیاس ملی و تلاش مداوم و همگانی بین‌المللی و تشریک مساعی کارگران و کارفرمایان و تعامل هم‌پای آنان با نمایندگان دولت در بحث‌های آزاد برای اتخاذ تصمیم‌های دموکراتیک با هدف پیشبرد منافع همگانی متکی باشد.
پس از آن این سازمان در کنفرانس بین‌المللی کار در سال ۱۹۴۸ کنوانسیون شماره ۸۷ را، در ارتباط با آزادی انجمن‌ها و حق تشکل، تصویب و به مقاوله‌نامه‌های بنیادین ILO اضافه کرد؛ مقاوله‌نامه‌هایی که پیوستن به آن و رعایت مفاد آنها به مثابه قوانین داخلی هر کشور برای تمامی کشورهای عضو الزامی است و دولت جمهوری اسلامی ایران پس از گذشت ۶۹ سال از تصویب این کنوانسیون و با وجود این که در سه دوره‌ی متوالی عضو هیات مدیره و حتا یک دوره رییس هیات مدیره ی ILO نیز بوده است بازهم از پیوستن به آن سرباز می زند و به کمک فصل هشتم قانون کار مانع از اجرای مفاد آن میشود.
می‌بینیم که شکل‌گیری ILO و تصویب کنوانسیون های آن همگی بر آیند عقلانیت سیستم سرمایه‌داری در راستای حفظ و استمرار نظام سود و انباشت سرمایه از یک سو و از سوی دیگر اوج گیری تعارض های طبقاتی، رشد و اعتلای جنبش کارگری و نزدیک شدن خطر بر آمدهای اجتماعی و احیاناً– در نتیجه – شکاف برداشتن ساختار نظام و قدرت سرمایه‌داری است. در واقع کم یا زیاد فقط بخشی‌هایی خاص از مجموعه‌ی مطالبات و حقوق صنفی طبقه‌ی کارگر که نظام سرمایه‌داری با مصلحت‌گرایی در شرایطی خاص و حد معینی از توازن قوای طبقاتی، با عقب‌نشینی‌های تاکتیکی مجبور به پذیرش و به‌رسمیت شناختن آنها شده است در قالب کنوانسیون‌ها به تصویب سازمان بین‌المللی کار می‌رسد. به این اعتبار کنوانسیون‌ها دست‌آوردهای مبارزه‌ی جهانی طبقه‌ی کارگر به‌شمار می‌آیند. دست‌آوردهایی که نظام و دولت‌های سرمایه‌داری این‌جا و آنجا هر گاه توازن قوا به آنها اجازه دهد با ترفندهای مختلف از اجرای آنها سر باز زده به بازپس‌گیری آنها اقدام می‌کنند.
به هر حال وجود ILO وکنفرانس‌های سالیانه‌ی آن امکان و فرصتی است که می‌تواند برای طرح و پیگیری برخی مطالبات طبقه‌ی کارگر مورد استفاده قرار گیرد. همان‌طور که در بالا هم گفته شد ILO سازمان سه‌جانبه‌ای است که ضمن این که دولت‌ها در هیات‌مدیره‌ی آن دست بالا را دارند نمایندگان کارفرمایان نیز با حقوق برابر (به لحاظ اداری و نه قدرت نفوذ) با نمایندگان کارگری در رده‌ی دوم مدیریت این سازمان حضور دارند. کنوانسیون‌های تصویب‌شده و مطالباتی که در کنفرانس‌ها مطرح میشود اصولاً کف مطالبات طبقه‌ی کارگر به‌شمار می‌آیند که می‌توانند در این شرایط با این حد از امکانات مطرح شوند. باید توجه داشت که شرکت نمایندگان کارگری در این کنفرانس‌ها و استفاده از این فرصت‌ها توصیه و نسخه‌ی همیشگی نیست. این گفته به این معناست که در رابطه با مطالبات اساسی و امکان تحقق آنها توسط این نهاد، نباید دچار توهم بود. با این وصف در برخی کشورها و جوامع گوناگون، به اندازه‌های متفاوت، وجود امکانات، میزان فشار بر کارگران و سازمان‌های کارگری و پایمال کردن حقوق و منافع طبقه‌ی کارگر توسط دولت‌ها و کارفرمایان، و بطور کلی سطح سازمان‌یافتگی و بهره‌مندی از حقوق و منافع طبقاتیِ طبقه‌ی کارگر به قدری پایین است که توسل به کنوانسیون‌های این سازمان و حضور در کنفرانس‌های آن می‌تواند سطح آگاهی و میزان قدرت و سازمان‌یافتگی کارگران را بهبود و افزایش دهد؛ نباید در استفاده از چنین امکانی تردید کرد.
اما چگونه می‌توان از چنین امکاناتی استفاده کرد. چگونه می‌توان در کنار دیگر نمایندگان کارگری از دیگر نقاط جهان و بدون توجه به رنگ پوست و زبان و نژاد و قومیت و ملیت در این همایش یا کنفرانس‌های بین‌المللی شرکت کرد و با استفاده از فرصت‌ها و برقراری ارتباط متقابل کسب و تبادل تجربه کرد و مشکلات و موانع موجود در مسیر بهبود وضعیت کارگران را بازگو کرد و برای از میان برداشتن آنها راه‌گشایی کرد و یاری طلبید؟ بطور حتم هیچ‌کس صرفاً به اعتبار کارگر یا مدافع منافع کارگری بودن شایسته‌ی انجام چنین مأموریتی نیست!
از همان آغاز عضویت ایران در این سازمان، همه‌ساله (بجز چند نمونه‌ی استثنایی در گذشته‌های دور) کسانی به عنوان نمایندگان کارگران ایران به این کنفرانس‌ها راه یافته‌اند که نه در یک ساز و کار دموکراتیک به این منظور برگزیده شده‌اند و نه تشکل‌ها و سازمان‌های متبوع آنها (خانه‌ی کارگر جمهوری اسلامی ایران، کانون عالی شوراهای اسلامی کار، کانون عالی انجمن‌های صنفی و مجمع عالی نمایندگان کارگری) تشکل‌های مستقلی هستند که بدون دخالت کارفرمایان و دولت‌ها تشکیل شده و فعالیت بکنند- البته نظیر این مشکل و وضعیت در پاره‌ای از کشورها با حکومت‌های غیرمردمی نیز دیده میشود.
برای استفاده از چنین فرصتی بیش و پیش از هرچیز باید تشکل یا نهاد (تشکل‌ها و نهادها) واقعا کارگری که آزادانه توسط خود کارگران ایجاد شده است حضور داشته باشند. البته باید واقعیت و موانع قانونی و غیر قانونیِ تحمیلی را که در شرایط موجود در مسیر سازمان‌یابی کارگران رخ می‌نماید مد نظر داشت ولی به هر حال تشکل یا نهادهای واقعا کارگری و مستقل(هر چند کوچک) باید وجود داشته باشند و نماینده یا نمایندگانی را به همین منظور در ساز و کاری دموکراتیک از میان خود بر گزینند؛ تحقق این امر در شرایط امنیتی و سختگیری موجود در ایران هرچند بسیار سخت، اما به هر حال امکان پذیر و شدنی است. نمایندگانی که به این منظور برگزیده می شوند اضافه بر تعهد، باید از دانش و توانایی های لازم برای تصدی این وظیفه ی مهم نیز برخوردار باشند. شرط دیگر استفاده از چنین فرصتی شناسایی شدن و دعوت از تشکل مورد نظر توسط برگزارکنندگان کنفرانس است. یکی از راه‌های تحقق این امر برقراری تماس و ارتباط با تشکل‌های کارگری مشابهی است که عضو فعال و شناخته شده ی سازمان بین‌المللی کار هستند.
با خشنودی بسیار با خبر شدیم که نمایندگان «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران» برای شرکت در یکصد و ششمین (۲۰۱۷) کنفرانس این سازمان دعوت شده اند. این بی‌تردید فرصت مغتنمی به شمار می‌آید.کوشش و تلاش سندیکاهای کارگریِ هم‌سو و تمامی فعالان عرصه کارگری که این فرصت را تحقق بخشیدند جای تقدیر و ستایش دارد. برای نمایندگان اعزامی نیز در راستای رساندن پیام و انتقال مسایل و مشکلات پیش روی کارگران ایران آرزوی پیروزی داریم. در پایان فشرده‌ای از مسایل و مشکلات کارگران ایران که قابل طرح و پیگیری در این کنفرانس است را فهرست‌وار اعلام می‌کنیم:
۱-معیشت: پایین بودن بیش از حد دستمزدها به ویژه حداقل دستمزد رسمی؛ به‌طوری که حتا نیمی از هزینه‌ی یک زندگی حداقلی(خط فقر) را پوشش نمی‌دهد.
۲-نبود امنیت شغلی برای کارگران شاغل در سایه‌ی وجود قراردادهای موقتِ کارِ دو ماهه و یک ماهه و حتا سفید امضا.
۳-تبعیض: وجود تبعیض آشکار میان کارگران و برقراری شرایط سخت و غیر انسانی در شرایط و مکآن‌های مختلف و از جمله درمناطق آزاد تجاری و ویژه ی اقتصادی.
۴-بیکاری: وجود بیش از ۵ میلیون بیکارِ جوینده ی کار که عامل مهمی در سرکوب دستمزدها هستند
۵-شرایط حقوقی: به‌کارگماری اجباری و بدون مزد جویندگان کار و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در قالب طرح‌هایی چون کارورزی و استاد شاگردی.
۶- ایمنی و بهداشت کار: نبود ایمنی و بهداشت در محیط های کار و افزایش شمار حوادث شغلی منجر به مرگ
۷-بازدارندگی: نبود آزادی (به‌رسمیت شناخته‌نشدن حق) اعتصاب‌های کارگری و سرکوب منظم تشکل‌ها.
۸- و مهم‌تر از همه: وجود موانع قانونی (فصل ششم قانون کار) و غیرقانونی در مسیر ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری
نشر کارگری «ما»
خردادماه ۱۳۹۶
nashr.ma@gmail.com
http://ma-nashr.blogspot.com
بدهی ۲میلیاردو۶۰۰ میلیون تومانی کارخانه آساک دوچرخ قوچان به ۳۹کارگربیکارشده!
رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهرستان قوچان از صدور رأی قطعی حقوق و مزایای حین کار و پایان کار ۳۹ نفر از کارگران مجتمع صنعتی آساک دوچرخ قوچان به میزان ۲ میلیارد و ۶۹۰ میلیون تومان خبر داد.
وی به خبرنگاری گفت: به دلیل بی انگیزه‌ای و پای کار نبودن مدیر کارخانه آساک دوچرخ ونبود اراده‌ای برای راه اندازی این واحد بزرگ صنعتی در ۱۵ اسفند ۹۵ به طور رسمی مدیر عامل این واحد صنعتی طی یک نامه به ادارات مربوط تعطیلی این کارخانه را اعلام کرد. وی ادامه داد: با اعلام به کارگران از آنها درخواست شد تا دادخواست خود را برای مطالبات به ما تحویل دهند وقبل از این اقدام به دلیل این که بیمه بیکاری بیش از ۱۰نفر در یک واحد صنعتی باید در کمیته استانی مطرح شود و روند آن نسبت به کمیته شهرستان طولانی‌تر است با همکاری سازمان تأمین اجتماعی گزارشی از وضعیت کارگران آساک دوچرخ قبل صدور دادخواست کارگران به اداره کل ارسال شد و ۳۹ تن از کارگران آساک دوچرخ دادخواست خودرا تا پایان سال ۹۵ بابت حقوق و مزایای خود در این اداره به ثبت رساندند.
رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهرستان قوچان افزود: این کارگران دادخواستی نیز در نیمه دوم سال ۹۵ بابت حقوق و مزایای حین کارداشته‌اند و همچنین دادخواستی بابت حقوق و مزایای پایان کار تا ۱۵ /۱۲/۹۵ در اداره تعاون،کار و رفاه اجتماعی ثبت نموده اندو دادخواست اول مربوط به حقوق و مزایای حین کار تا ۳۰/۹/۹۵ در هیئت تشخیص و در ۱۷ فروردین ماه امسال هیئت حل اختلاف حکم قطعی این دادخواست را اعلام کرد اما مهم‌ترین دادخواست این کارگران بابت حقوق و مزایای پایان کار بوده است و پس از ثبت این درخواست درسامانه وزارتخانه مشکل ما رسیدن به پایه حقوق کارگران بود که دو سال است حقوقی به آنها پرداخت نشده و ما باید این پرونده را به کارشناسان طرح طبقه بندی مشاغل ارسال می‌کردیم که زمان بیشتری را از ما می‌گرفت و با هماهنگی با یکی از کارشناسان توانستیم ظرف ۱۰ روز با یک چهارم هزینه کارشناسی نظر خود را اعلام کنیم.
وی ادامه داد:با تعیین پایه حقوق کارگران آرا آنها مشخص و پس از اعتراض در هیئت حل اختلاف این رأی قطعی شد و در حال حاضر در جمع بندی دو رأی، حقوق و مزایای حین کار و پایان کار ۳۹ تن از کارگران آساک دوچرخ، این واحد صنعتی ۲ میلیارد و ۶۹۰ میلیون تومان بدهی دارد که با هماهنگی دادستانی و دستگاه قضا قرار است در قالب یک پرونده، اجرای حکم توقیف اموال در آینده نزدیک اجرا شود و ما توانستیم با تلاش شبانه روزی و با حمایت اداره کل و شورای تأمین با سرعت و دقت پرونده کارگران این واحد صنعتی را رسیدگی کنیم.
وی در خصوص حقوق بیمه بیکاری و بازنشستگی این کارگران نیز گفت: با وجود این که ۲۴ ماه بیمه این کارگران واحد صنعتی پرداخت نشده بود و بعضی از زمان‌ها با سازمان تأمین اجتماعی برای یک روز، بر اساس یک روز فهرست بیمه با تاریخ بیکاری کارگران مطابقت ندارد، در بیمه بیکاری به چالش برمی‌خوردیم و با پیگیری ویژه مسئولان استانی و شهرستان بیمه بیکاری ۳۹ تن از کارگران آساک دوچرخ برقرار شد که بالغ بر۹۰ درصد این کارگران در طول زمان دریافت بیمه بیکاری بازنشسته خواهند شد.
عدم پرداخت۹ماه مطالبات پرستاران شهرکرد!
رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری شهر کرد از تأخیر ۹ ماهه در پرداخت معوقات پرستاران شهر کردی خبر داد.
وی درهمین رابطه افزود:آخرین پرداختی مربوط به مهر ماه سال گذشته است که در روزهای اخیر پرداخت شد.
وی با بیان اینکه آخرین بار در اواخر سال گذشته معوقات را تا شهریور ماه تسویه کردند، گفت: البته ۵۰ درصد اضافه کار و کارانه مهر ماه پرداخت شد.
رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری شهر کرد با بیان این که پرستاران ناگزیر از ادامه کار در حرفه خود هستند، افزود: اما تأخیر در پرداخت معوقات سبب کاهش شدید انگیزه کاری در پرستاران شده است و بارها از ما خواسته اند تا این موضوع را پیگیری کنیم.
وی با بیان اینکه با به روز شدن پرداختی ها انگیزه کاری پرستاران هم افزایش می یابد، گفت: هم اکنون به علت تأخیر در پرداخت اضافه کار با وجود کمبود نیروی انسانی تمایلی به اضافه کار ندارند.
تجمع اعتراضی اهالی اناردرشهرداری!
امروزپنج شنبه ۲۵خرداد،جمعی از اهالی انار در خصوص تغییر کاربری زمین روبروی کلینیک امین با حضور در شهرداری انار همزمان با انجام مزایده این زمین اعتراض خود را به این تصمیم اعلام کردند.
یکی از معترضان به این موضوع در این تجمع اعتراضی به شهردار انار گفت: آقای شهردار شما که می خواهید بروید بدهی را بگذارید برای شهردار بعدی مانند شهردار های قبلی که بدهی جا گذاشتند و دلیلی ندارد برای تسویه حساب های شهرداری همه جا را بفروشید.
این شخص اظهار داشت: رئیس یکی از سازمان های مسئول به بنده گفته است که شهرداری روی تغییر کاربری و مالکیت این زمین اصرار دارد و بایستی مسالمت آمیز این موضوع را حل کرد.
علی رحیمی شهردار انار گفت: ما مزایده این زمین را امروز و همراه با مزایده دیگر زمین ها به دلیل اینکه پروسه های اداری و درج آگهی ها صورت گرفته است، انجام خواهیم داد.
وی افزود: پس از انجام مزایده یک هفته فرصت خواهیم داد و بنده نیز هفته آینده به کرمان رفته و با مدیر کل بنیاد مسکن و شهرسازی که طی‌نامه ای خواستار بررسی موضوع شده اند در این خصوص جلسه برگزار خواهم کرد و در صورت حل مشکل این زمین،پول را از برندگان مزایده اخذ و سند زمین را در اختیار آن ها قرار می دهیم و در صورت عدم رفع مشکل این زمین اقدامی صورت نمی گیرد.
رحیمی ضمن اشاره به اینکه شهرداری سند مالکیت دارد گفت:در طرح جامع انار در سال ۹۰این زمین مسکونی بوده است یعنی دو سال قبل از اینکه بنده شهردار بشوم.
ظاهرا این زمین پیشتر کاربری فضای سبز داشته اما به دلایلی که چندان روشن نیست کاربری آن تغییر داده شده است.
اعتراض شبانه دانشجویان دختر خوابگاه دانشگاه چمران اهواز(عکس وفیلم)!
دانشجویان دختر دانشگاه چمران اهواز نسبت به سیستم سرمایشی خوابگاه این دانشگاه تجمع کردند. گفتنی است دمای هوای این روزهای اهواز به بالای ۵۰ درجه سانتیگراد رسیده است.
لینک فیلم:
http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Video/۱۳۹۶/۰۳/۲۵/۱۳۹۶۰۳۲۵۰۰۱۳۲۴_۲۴۰P.mp۴
جان باختن ۲نفراز کارکنان توزیع برق درحین ماموریت براثرتصادف!
روز گذشته(۲۴خرداد)، ۲نفراز کارکنان توزیع برق درحیین ماموریت کاری براثرتصادف در محور خمین الیگودرز،جانشان را ازدست دادند.
برپایه گزارشات منتشره،بر اثر برخورد شدید دو دستگاه خودرو در محور خمین به الیگودرز، چهار نفر از سرنشینان خودرو‌ها کشته شدند.
این سانحه دلخراش ساعت ۱۶ و ۳۰ دقیقه روزچهارشنبه۲۴خرداد در کیلومتر پنج محور خمین به الیگودرز به وقوع پیوست که طی آن یک دستگاه خودروی وانت پیکان و یک دستگاه خودروی پراید از روبرو با یکدیگر برخورد کردند.
درهمین رابطه رئیس پلیس راه فرماندهی انتظامی استان مرکزی گفت:به محض اطلاع رسانی حادثه نیروهای پلیس برای بررسی موضوع و علت سانحه به محل اعزام شدند که مشخص شد متاسفانه چهار نفر از شرنشینان دو خودرو در این حادثه در دم کشته شده اند.
دو نفر از کارکنان توزیع برق در حال ماموریت اداره برق بودند دراین سانحه رانندگی جان باختند.
مرگ یک کارگردربابل بدنبال ریزش آوار
ظهرامروز۲۵خرداد،یک کارگر۴۰ساله دربابل بدنبال ریزش آوارجانش را ازدست داد.
بنابه گزارشات منتشره،امروز در ساعت ۱۳:۴۳ سقوط آوار بر روی کارگری ۴۰ ساله در کمربندی غربی شهاب نیا بین حر ۱۵ و ۱۷ به اورژانس ۱۱۵ بابل، گزارش شد.
پس از دریافت این گزارش بلافاصله تکنسین‌های پایگاه رضیاکلا به محل حادثه اعزام شدند.
در این حادثه عدم تخریب اصولی ساختمان، باعث سقوط آوار دیوار میشود و کارگر زیر آوار مانده به علت شدت جراحات و خونریزی فاقد علائم حیاتی بود.
جان باختن یک کارگرمقنی براثرریزش چاه در آذرشهر!
مسؤول روابط عمومی اورژانس استان آذربایجان‌شرقی از جان باختن یک کارگرمقنی۴۰ساله در روزگذشته (۲۴خرداد)براثرریزش چاه در روستای قاضی جهان از توابع آذرشهرخبرداد.
وحید شادی‌نیادرگفتگوباخبرنگاران افزود: در این حادثه پس از عملیات رهاسازی فرد محبوس از زیر آوار توسط عوامل آتش‌نشانی، متأسفانه کارگر حین انجام کار جان باخته بود و مرگ وی توسط اورژانس تائید شد.
مرگ یک کولبردرتوابع سردشت براثرتیراندازی نیروهای انتظامی!
روزگذشته(۲۴خرداد)،یک کولبر در منطقه بیتوش از توابع سردشت بدنبال تیراندازی نیروهای انتظامی جانش را ازدست داد.
به گزارش منابع خبری محلی،روز گذشته شماری از کولبران در منطقه بیتوش از توابع سردشت هدف شلیک مستقیم نیروهای انتظامی ایران قرار گرفتند ویکی از کولبران بنام سیروان خانه‌خلی از اهالی سردشت جانش را ازدست داد.
بیست وپنجم خردادماه۱۳۹۶
akhbarkargari۲۴۶۸@gmail.com
اخبار و گزارشات کارگری (۲۵ خرداد ۱۳۹6)
