گزارشگران بدون مرز
در حالی که تعدادی از روشنفکران تبعیدی از سوی نهادهای امنیتی تهدید شده‌اند. از روز ۵ اسفند میرحسین موسوی صاحب امتیاز روزنامه توقیف شده کلمه سبز و همسرش زهرا رهنورد روشنفکر و نویسنده، مهدی کروبی صاحب امتیاز روزنامه توقیف شده اعتماد ملی و همسرش فاطمه کروبی فعال مدنی، بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شده‌اند. تا تاریخ انتشار این اطلاعیه محل بازداشت آنها رسما از سوی مقامات اعلام نشده است.
در تاریخ ٩ اسفند غلام‌حسین محسنی اژه‌ای دادستان کل کشور در مصاحبه‌ای مطبوعاتی، با اعلام " در در قدم اول ارتباطات آنها اعم از رفت و آمد و ارتباطات تلفنی و غیرتلفنی آنان مسدود شده (…)و اکنون آنها در محدودیت به سر می برند." بازداشت‌خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی را تائید کرد، اما دلایل حقوقی و محل بازداشت آنها را اعلام نکرد.
گزارشگران بدون مرز از مقامات ایران می‌خواهد محل بازداشت میرحسین موسوی و مهدی کروبی و همسران‌شان را به فوریت و رسما اعلام کند. بنا بر اصل ٣٢ قانون اساسی ایران "موضوع اتهام با ذکر دلایل باید " به متهم ابلاغ و تفهیم شود… و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضایی ارسال و مقدمات محاکمه در اسرع وقت فراهم گردد"
بازداشت های خود سرانه و مخفی نگاه داشتن محل بازداشت زندانیان سیاسی نقض قوانین بین‌المللی است این روش مصداق "ناپدید" کردن اجباری است که از سوی مسوولان حکومت ایران معمولا مورد استفاده قرار می‌گیرد .
گزارشگران بدون مرز بار دیگر شورای حقوق بشر سازمان ملل را فرا می‌خوانند تا در اجلاس اینده خود در ماه مارس ٢٠١١ ایران را برای نقض فاحش حقوق بشر محکوم و گزارشگر ویژه‌ای را برای بررسی و گزارش از وضعیت حقوق بشر در ایران تعیین کند.
از سوی دیگر تعدادی از روزنامه‌نگاران و روشنفکران ایرانی در تبعید از سوی "افراد ناشناس" با ارسال پیامک، ای میل و یا از طریق تلفن، با مضامینی چون " به اقدام علیه نظام جمهوری اسلامی پایان دهید! عذاب عظیم در انتظار شماست"، " این آخرین اخطار است برای این کارها هزینه سنگینی خواهید پرداخت"، تهدید شده اند. در طی یک سال گذشته گزارشگران بدون مرز مواردی از تهدید، اخطار، تلفن‌های "ناشناس" و یا مستقیما از سوی بازجویان و ماموران وزارت اطلاعات نسبت به روزنامه‌نگاران و روشنفکران در داخل و خارج کشور را گردآوری و ثبت کرده است. که اغلب آنها برای حفظ امنیت خود خواهان علنی کردن نام‌های خود نشده‌اند. در بسیاری از کشورهای اروپایی برخی از روشنفکران و روزنامه‌نگاران تبعیدی تحت حفاظت پلیس قرار دارند.
از فردای انقلاب اسلامی تا امروز بیش از ٢٠٠ نفر از مخالفان جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور ترور شده‌اند. اکثریت کشته‌شدگان در کشورهای اروپایی به قتل رسیده‌اند. در اغلب موارد قاتلان با اقدامات چون گروگان‌گیری و شانتاژ مقامات حکومتی ایران از اجرای عدالت گریخته‌اند.
از جمله این موارد رضا مظلومان روزنامه‌نگار و روشنفکر ایرانی که در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۷۵ در منزل خود در حومه شهر پاریس به قتل رسید. قاتل اصلی هیچگاه دستگیر نشد. اما فردی که مضنون به همکاری با وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران بود، به جرم شراکت در قتل بازداشت و از سوی دادگاه کیفری پاریس به ١٧ سال زندان محکوم شد.
اصل سی و دو قانون اساسی ایران : هیچ‌کس را نمی‌توان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین می‌کند. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضایی ارسال و مقدمات محاکمه، در اسرع وقت فراهم گردد. مختلف از این اصل طبق قانون مجازات می‌شود.
جامعه رنگین کمان
