در آستانه سالگرد خیزش میلیونی مردم ایران علیه “کودتای انتخاباتی” و نظام حاکم در ایران، پرسشی که ذهن همگان و از جمله جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران را به آن مشغول کرده است این است که آیا این جنبش در آستانه سالگرد آن فروکش کرده است و یا در اعماق جامعه ریشه دوانده و با برآمدی نوین روبرو است؟ فرایند این جنبش، نقاط ضعف و قدرت و چشم انداز آن و جایگاه نیروهای جمهوری خواه، دمکرات، سکولار و لائیک درآن کدام است. آیا “جنبش سبز” زائیده رفرماسیون دینی و فرایند چنبش اصلاح طلبی دینی در ایران است یا جنبشی در عمق و دامنه خود دمکراتیک و سکولار است که علیه استبداد دینی و نظام حاکم برخاسته است؟ خواست های دمکراسی و جدایی دین و دولت در کجای این جنبش حضور دارد؟ آیا این جنبش تنها می بایست بر خواست های همگانی نظیر “رای من کجا است” و حقوق شهروندی استوار باشد و یا مطالبات ویژه گروه های اجتماعی را نیز نظیر زنان، دانشجویان، کارگران و گروه های اتنیک را در بر گیرد و یا از آن فراتر برچیدن کل نظام را هدف خود قرار دهد؟ آیا این جنبش از بافتی انقلابی برخوردار است و یا اصلاح طلبانه و یا محصول رویکرد سومی برای تحقق دمکراسی در ایران از طریق نافرمانی مدنی و جنبش تحول طلبی است؟ در این صورت شعار محوری آن چیست؟ نقش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک در آن تا کنون چه بوده است و چه گونه می توان همکاری بین نیروهای جمهوری خواه، دمکرات و خواستار جدایی دین و دولت را تقویت کرد؟ موضع ما در برابر دیگر نیروهای اپوزیسیون و همچنین اصلاح طلبان دینی چه باید باش؟ سخنرانان و همراهان در این گفتگو به طرح و بررسی پرسش های فوق می پردازند.
برگزارکننده: شورای همآهنگی جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران
یکشنبه ۳۰ ماه می ساعت ۱۹ و ۳۰ دقیقه
مکان: اتاق Middle east, iran, jomhurikhan demokrat va laik
