بهرام رحمانی
دارندگان جایزه صلح نوبل و دانشمندان و فیلسوفان نامدار، در پی مقاومت مردم کوبانی در برابر حملات وحشیانه نیروهای خلاف اسلامی (داعش)، روز شنبه 1 نوامبر 2014، روز جهانی کوبانی اعلام کردند. در اکثر کشورهای جهان کمیته‌هایی تشکیل و صدها راه‌پیمایی را سازمان‌دهی و برگزار کردند.
این فراخوان به ابتکار تعداد زیادی از پژوهشگران و نویسندگان رادیکال و فعالین سیاسی چپ و سوسیالیست تنظیم شده است و مورد استقبال بسیاری از نهادهای دموکراتیک، سازمانهای سیاسی چپ و کمونیست و سازمانهای ضدجنگ و غیره قرار گرفته است؛ هم‌چنان‌که از پشتیبانی قوی سازمانهای کرد فعال در مبارزات «روژئاوا» نیز برخوردار است. آدولف پرس اسکویول دارنده جایزه صلح نوبل و پروفسور نوام چامسکی فیلسوف و زبان‌شناس آمریکایی، از جمله کسانی هستند که برای روز جهانی کوبانی فراخوان داده‌اند.
در پی این فراخوان برای مبارزه بر ضد داعش و حمایت از کوبانی و انسانیت، همبستگی جهانی اعلام و کمیسیون شهروندان ترکیه در اتحادیه اروپا و ابتکارعمل،«Peace camping»میلیون‌ها نفر در سراسر قاره‌های جهان متحدانه از مقاومت کوبانی پشتیبانی کردند.
به این ترتیب کوبانی، به معنای واقعی به تاریخ پیوست و مبارزان آن نیز به چهره‌های جهانی تبدیل شدند. در این روز تاریخی و ماندگار، ده هزار انسان در همبستگی با پیکار زنان و مردان قهرمان کوبانی و در دفاع از حرمت و موجودیت انسان و آزادی، مساوات و برابری و بر علیه ستم و استثمار، جنگ و تروریسم دولتی و غیردولتی و ارتجاع اسلامی و علیه داعش و حامیان آن، به خیابان‌ها آمدند و با سر دادن شعارهایی به راه‌پیمایی دست زدند.
بنا به گزارش خبرگزاری‌ها، در روز 1 نوامبر، روز جهانی کوبانی، از پاریس گرفته تا اسلو، از هارکیف تا ورشو، دست‌کم در صد شهر اروپایی ده‌ها هزار نفر به خیابان‌ها آمده و به راه‌پیمایی دست زدند. در کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، انگلیس، دانمارک، اسپانیا، بلژیک، هلند، سوئیس، اتریش، قبرس، یونان و کشورهای اسکاندیناوی مردم آزاده جهان، به راه‌پیمایی در حمایت از مقاومت کوبانی دست زدند.
در آفریقا، آسیا، آمریکا و استرالیا هزاران نفر به فراخوان برای راه‌پیمایی حمایت از داعش پاسخ داده و به همبستگی جهانی با کوبانی پیوستند.
در کشور تونس واقع در شمال آفریقا هم اعضای فوروم اجتماعی جهانی در حمایت از کوبانی تجمعی برگزار کردند. در منطقه کابیلیه کشور الجزایر هم واقع در شهر آوکاسی، مردم آمازیگ در حمایت از کوبانی راه‌پیمایی کردند.
هم‌چنین در شهرهای ورشو، پایتخت لهستان، شهر پراگ پایتخت جمهوری چک، دنهاگ پایتخت هلند، آتن پایتخت یونان و در لیسبون پایتخت پرتغال راه‌پیمایی‌های گسترده‌ای برای کوبانی برگزار شد.
آلمان
در 18 شهر آلمان ده‌ها هزار نفر برای کوبانی به خروش درآمدند. اسامی شهرهای آلمان: اشتوتگارد، نورنبرگ، مونچن، فرانکفورت، برلین، کلن، دوسلدورف، بیلفیلد، براونسچویگ، هانوور، برمن، هامبورگ، لایپزیک، ارفورت، ساربروچکن، ماربورگ، فریبورگ و لاهری.
فرانسه
اسامی شهرهای فرانسه که برای کوبانی به پا خواستند: پاریس، مارسلیا، بوردوخ، استراسبورگ، رنس، تولوز، نانت، لیل، جیان، لیون، دوارننز، دراگیوگنان و مونپلیه. صالح مسلم، رییس مشترک حزب پ.ی.د در جمع ده‌ها هزار نفر از راه‌پیمایان پاریس سخن‌رانی کرد.
صالح مسلم، در تظاهرات پاریسی‌ها، با شعار «زنده باد مقاومت غرب کردستان» به پرداخت. مسلم در بخشی از سخن‌رانی خود گفت: «امروز در 40 کشور جهان همه برای کوبانی به پا می‌خیزند. به همه صمیمانه درود می‌فرستم. بار دیگر دیدیم که کوبانی تنها نیست. تاوقتی که این پشتیبانی‌ها از کوبانی ادامه یابد، مقاومت نیرومندانه ادامه خواهد یافت.»
وی افزود: «به مدت یک سال و نیم از ارتباط کوبانی با جهان خارج را قطع کرده‌اند. بی‌نان و آب و برق شدند. محاصره کامل اعمال کردند. اما کوبانی 67 روز است مقاومت می‌کند. بسیاری در خیال واهی سقوط کوبانی بودند. اما هزاران دختر و پسر جوان کرد چون آرین میرکان، نگذاشتند کوبانی سقوط کند.»
جمعیت حاضر با شعارهای «زنده باد کوبانی؛ کوبانی سقوط نمی‌کند و زنده باد مقاومت کوبانی» از سخنان مسلم پشتیبانی کردند.
ایتالیا
دست‌کم در 19 شهر ایتالیا، شهرهای بولوگنا، برسیکا، کاگلیاری، کتانیا، فیرنز، لایس، مسینا، میلانو، ناپولی، پادووا، پالرمو، راگوسا، رگیو کالابریا، رم، روویگو، تورینو، اودینه و وینز، به پا خاسته و حمایت خود از کانتون‌های دموکراتیک غرب کردستان را اعلام داشتند.
یونان
در آتن، پایتخت یونان در روز جهانی همبستگی با کردهای کوبانی، به خیابان‌ها آمدند و پلاکاردهایی با عنوان داعش = ترکیه سر دادند. تظاهرکنندگان حامیان مالی و تسلیحاتی گروه تروریستی داعش را شریک جرم این گروه جنایت‌کار قلمداد کردند و از حکومت های غربی و عربی حامی این گروه تروریستی، خواستار توقف و خاتمه دادن به حمایت‌های مالی، تسلیحاتی و آموزش جنگی به این گروه شدند.
بریتانیا
راه‌پیمایی مرکز لندن بزرگ‌ترین تظاهرات در نوع خود بود که در انگلیس برگزار شد و توسط مجمع مردم کرد و سازمانهای جامعه کرد سازمان‌دهی شده بود.
در بیانیه سازمان‌دهندگان این راه‌پیمایی، آمده است: هدف اصلی برگزاری این راه‌پیمایی در لندن این است که به جهان و کوبانی بفهمانیم با آن‌ها هستیم.
هم‌چنین روز شنبه 1 نوامبر در شهر منچستر انگلستان، صدها تن به استقبال این روز رفتند و ضمن محکوم کردن تروریست‌های داعش، ترکیه، عربستان و قطر را نیز محکوم کردند.
در منچستیر با سازمان‌دهی احزاب و سازمانهای سیاسی و مدنی و هم‌چنین شخصیت‌های بریتانیایی و ملیت‌های دیگر، راه‌پیمایی 4 کیلومتری خود را به سمت مرکز شهر شروع کردند و با سردادن شعارهایی «کوبانی تنها نیست، درود بر مبارزان YPGوYPJ ، تروریست اردوغان و مرگ بر داعش» صدای خود را به گوش مردم این شهر رساندند.
آقای باب نمایندگی از سوی کمونیست‌ها، دولت بریتانیا را به باد انتقاد گرفت که در کمک‌رسانی به مبارزان کوبانی سهل‌انگاری کرده است و ابراز امیدواری کرد که مقاومت کوبانی به پیروزی برسد. وی افزود قدرت‌های امپریالسیتی نمی‌توانند برای آینده کوبانی تعیین تکلیف کنند، بلکه این مبارزان زن و مرد آن شهر هستند که حماسه قهرمانی علیه درنده‌ترین عناصر تروریستی را خلق کرده‌اند.
ایتالیا
تجمع صدها نفری در تورین ایتالیا در حمایت از کردهای کوبانی برگزار شد و شرکت‌کنندگان شعار «کوبانی را آزاد کنید: «داعش را متوقف کنید» سر دادند.
لبنان
عده کثیری در لبنان در منطقه عین‌المریسه در بیروت، در راستای همبستگی با مردم کوبانی دست به تظاهرات زدند. آن‌ها شعارهایی در محکومیت وقایع شهر کوبانی سردادند.
کشورهای اسکاندیناوی
روز 1 نوامبر هم در کشورهای اسکاندیناوی به کوبانی اختصاص داده شد. در شهر اسلو پایتخت نروژ و نیز شهر برگین راه‌پیمایی باشکوه برگزار شد. در شهرهای اوپسالا، آنگرید، گاوله، مالمو، گوتبرگ و استکهلم سوئد هم ده‌ها هزار نفر به خیابان‌ها آمده و مقاومت کوبانی را درود گفتند. در شهر هلسینیکی، پایتخت فنلاند هم یک راه‌پیمایی باشکوه برگزار گردید.
استرالیا
در شهرهای سیدنی، پرت، ملبورن و آدلاید استرالیا هم هزاران نفر با حمل پلاکاردهایی ار حمایت از کوبانی, خشم و انزجار خود از تبه‌کاران داعش را ابراز داشتند.
آمریکا
در هندوراس در قاره آمریکا هم که 7 میلیون جمعیت دارد، درحمایت از کوبانی راه‌پیمایی برگزار شد. راه‌پیمایان در مقابل نمایندگی سازمان ملل در شهر تکوسیگالپا، پایتخت آن کشور حمایت خود از کانتون‌های غرب کردستان را اعلام داشته و خواستار ایجاد گذرگاهی انسانی برای کوبانی شدند.
هم‌چنین پیشمرگه‌های زن نیروی مسلح جنبش انقلابی فارک کلمبیا برای پیشمرگان پاژک، پ.ک.ک و یژاستار درود فرستادند. پیشمرگه‌های زن جنبش فارک در پیام خود نوشتند: «ما زنان انقلابی، به زنان انقلابی کرد درود می‌فرستیم.»
مکزیک
جنبش‌های اجتماعی چپ و سوسیالیست و نماینده زاپاتیست‌ها از مکزیک، پشتیبانی خود را از خلق کرد و جنبش آزادی‌خواهی آن اعلام داشتند. خانم دانیل، خلق مکزیک را هم‌درد با خلق کردستان وصف کرد و اعلام داشت ما دردهای مشترکی با همدیگر داریم و باید با مقاومت در برابر زورگویان مردم خود را به آزادی برسانیم.
افغانستان
در ایالات هرات، فراه، ننگرها، بلخ، تخار، نیمروز و بامیان افغانستان هم در پی سازماندهی‌های حزب همبستگی افغانستان هزاران نفر به میادین آمده و با به آتش کشیدن پرچم داعش و سردادن شعارهایی بر علیه امپریالیسم جهانی, حمایت خود از مقاومت کوبانی و زنان مبارز کرد را اعلام داشتند.
ترکیه
شهروندان زیادی از شهرهای استانبول، مرعش، دیلوک، ملاتیه، سمسور، ازمیر، بورسا، چاناک‌قلعه، سیواس، چوروم و چندین شهر دیگر به نوار مرزی کوبانی رفتند. صدها انسان آزاده این شهرها، زنجیره انسانی در حفاظت از مرزهای کوبانی تشکیل دادند. آن‌ها دست در دست یکدیگر رو به سوی کوبانی شعار سر دادند. هم‌چنین یک دقیقه به احترام جان‌باختگان راه آزادی کوبانی، یک دقیقه سکوت کردند و مقاومت کوبانی را درود گفتند.
در استانبول هزار تظاهر کننده از جمله شماری از سیاست‌مداران کرد در مرکز شهر و در نزدیکی میدان تقسیم تظاهرات کردند.
عظیم‌ترین تجمع در دیاربکر برگزار شد و ۱۵ هزار نفر در این تجمع شرکت کردند. دیاربکر مرکز منطقه کردنشین ترکیه در جنوب شرقی این کشور است.
آرژانتین
روز شنبه 1 نوامبر، خیابان های شهر «بوئنوس آیرس»، پایتخت آرژانتین، شاهد برپایی تظاهرات صدها نفر در دفاع از کوبانی بود. شرکت‌کنندگان در این تظاهرات با کردهایی اعلام همبستگی کردند که از شهر محاصره‌شده کوبانی دفاع می‌کنند.
ایران
ماموران سرکوبگر حکومت اسلامی ایران، به مردم سنندج، که روز همبستگی جهانی با مردم کوبانی به خیاان ها آمده بودند، حمله کردند. تظاهرات مردم سنندج در روز شنبه 10 آبان 1393، از ساعت ۵ عصر و با سر دادن شعارهایی از میدان اقبال سنندج شروع شد و تظاهرکنندگان به سوی سه راه نمکی راه‌پیمایی کردند. مردم شعار می‌دادند: «کوبانی کوبانی تو سنندج قهرمانی» تظاهرکنندگان در مسیر خود، با حمله وحشیانه ماموران امنیتی و انتظامی روبه‌رو شدند. این نیروها از گاز اشک‌آور و باتون برای متفرق کردن جمعیت استفاده کردند. در بوکان نیز تظاهرات مشابهی برگزار شد.
کانتون عفرین
به گزارش فرات نیوز، در روز جهانی کوبانی، هزاران شهروندان کانتون عفرین همانند همه آزادی‌خواهان از ساعات اولیه صبح امروز به میادین آمدند. آن‌ها بازار، مراکز سازمان‌ها و احزاب را به طور کامل تعطیل کردند و گفتند: «زنده باد مقاومت کوبانی؛ کوبانی تنها نیست». آن‌ها صدای خود را به تمام جهانیان رساندند. در خاتمه راه‌پیمایی عفرین، سازمان خانواده‌های جان‌باختگان اسامی مبارزان ی.پ.گ که در کوبانی و عفرین جان‌باخته‌اند، قرائت کرد.
«رمزی شیخ‌موس» معاون نخست وزیر کانتون عفرین در جمع ده‌ها هزار شهروند گفت: «عفرین پشتیبان کوبانی است.»
شرکت‌کنندگان در این راه‌پیمایی‌ها از جمله شعار می دادند: «کوبانی را آزاد کنید: «داعش را متوقف کنید»؛ «مرگ بر داعش»؛ «دست از سر کوبانی بردار»؛ «حمایت از مقاومت»، «نجات کوبانی»؛ «حملات داعش، حمایت ترکیه، مقاومت کوبانی» و…
«کانتون»های کردستان سوریه، افق و چشم‌انداز نوینی را در مقابل جنبش های آزادی خواه و برابری طلبی چون جنبش کارگری کمونیستی، جنبش زنان، جنبش دانشجویی، تشکل های دموکراتیک نویسندگان، روزنامه‌نگاران و هنرمندان، احزاب و سازمانهای سیاسی چپ و کمونیست و به طور فعالین فرهنگی و سیاسی و اجتماعی قرار داده اند. به عبارت دیگر، در مقابل تروریسم دولتی و غیردولتی، جنگ و خونریزی، ارتجاع ملی و مذهبی که بیش از سه دهه است جهان را فراگرفته است رزمندگان کانتون‌های کوبانی، عفرین و جزیره، عملا دنیای دیگری را به ما نشان داده‌اند؛ دنیای آزاد و برابر و شاد. آن هم در محاصره اقتصادی، جنگ و فقر به خصوص پس از محاصره کوبانی از سه طرف توسط نیروهای جنایت‌کار «خلافت اسلامی» یا همان «داعش» و از طرف دیگر توسط ارتش حکومت اسلامی-فاشیستی ترکیه، آن‌چنان مقاومتی در دفاع از حرمت انسانی و خانه و کاشانه‌شان نشان دادند که حیرت‌انگیز و رشک‌برانگیز است. در کوبانی دختران و زنان و مردان، جونان و مادران و پدران، دوش‌به‌دوش هم می جنگند. روزهایی که در کوچه‌ها و خیابان‌های کوبانی جنگ تن به تن بین تروریست‌های داعش و رزمندگان کوبانی راه افتاده بود بسیاری از دولت‌های غربی تا منطقه‌ای منتظر سقوط کوبانی بودند. چرا که آن سیاست‌های برابری‌طلبانه و آزادی‌خواهانه که در کوبانی و دو کانتون دیگر، به خصوص در رابطه با برابری جنسیتی پیاده شده است در هیچ‌کدام از کشورهای منطقه اثری از این سیاست‌ها دیده نمی‌شود؛ حاکمان‌شان احساس خطر می‌کنند. برای مثال در کشوری هم‌چون ایران که هم‌فکران داعش در آن حاکمیت دارند عوامل حکومتی از یک‌سو در خیابان‌ها به صورت زنان اسید می‌پاشند و از سوی دیگر، هم زمان با این جنایت‌شان، در مجلس ارتجاعی‌شان نیز قوانین زن ستیز را به نفع اسیدپاشان تصویب می‌رسانند.
زنان قهرمان کردستان سوریه، در مبارزه با تبه‌کاران «خلافت اسلامی»(ISIS)، در کوبانی تاریخ خود را ساختند. تاریخی که باید مورد تجزیه و تحلیل های جدی و عمیق قرار گرفته شوند تا آموزه‌ها و تجارب و درس‌های ارزنده آن، هر چه شفاف‌تر در مقابل زنان منطقه قرار داده شود. زنانی که نه به دل‑خواه، بلک هبه اجبار و در یک جنگ تحمیلی دست به اسلحه برده اند تا برای انسانیت بجنگند. زنانی که عاشق زندیگ هستند اما برای دفاع از خانه و کاشانه و خود و اهداف وآرمان های انسانی شان به مرگ لبخند می زنند و پآن را به تمسخر می گیرند.
بی‌شک پیوستن زنان در سیستم سرمایه‌داری به ارتش با پیوستن زنان به حرکت آزادی‌بخش متفاوت است. چرا که زنان با اهداف و آرمان‌های انسانی، برابری طلبی و عدالت خواه به مبارزه مسلحانه می‌پیوندد. آن‌ها پیام‌آوران راه آزادی و برابری و سوسیالیسم هستند. آن ها، عملا با گرایشات مردسالاری و عقب‌مانده و ارتجاعی به مبارزه برمی‌خیزند. زنان با پیوستن به مبارزات بر حق و عادلانه، می‌خواهند جامعه‌ای بسازند که در آن، از افکار مردسالاری و سلسله مراتب قدرت خبری نباشد.
نهایتا ایجاد کانتون‌ها در روژاوا، اثبات می‌کند که ساختن یک جامعه آزاد، برابر، دمکراتیک و برابری‌طلب در خاورمیانه یک رویا نیست. حضور فعل و هم جانبه زنان در راس تصمیم‌گیری‌های کانتون‌ها نشان داده که حضور زنان متضمن پیروزی و آزادی و برابری است.
مبارزه زیر پرچم واحد حفاظت زنان (YPJ)است و در واقع تمام نیروی دفاعی با همکاری فرماندهی یک زن، به نام نارین افرین است. نارین و نیروهای تحت امر وی، تاکنون پیروزی‌های بزرگی را نصیب مردم کوبانی کرده‌اند و با سلاح های سبک و امکانات محدود نظامیف داعش تبه‌کار تا دندان مسلح به توپ و تانک و موشک را از اکثر مناطق کوبانی تحت فرماندهی خود عقب رانده‌اند. بنا به گزارش‌ها از کوبانی، مدافعان زن از انواع تاکتیک‌ها برای خنثی‌کردن حملات نیروهای داعش، از جمله کمین، تله‌ها و حملات انتحاری و هم‌چنین سلاح‌های متعارف(معمولی) استفاده می‌کنند.
زنان مبارز کوبانی، به خوبی برای استفاده از تمام سلاح‌هایی که در اختیار دارند مانند تفنگ و خمپاره‌اندازهای کوچک آموزش دیده‌اند. آن‌ها با شهامت و آرامش، صبر و ظرافت، همواره دشمن را زیرنظر دارند. بسیار از آن‌ها، بارها مرگ را از نزدیک حس کرده‌اند اما از مواضع خود در مقابل دشمن، یک قدم عقب نشسته‌اند. چرا که بسیاری از عوامل مختلف، هم‌چون دفاع از انسانیت در مقابل دشمنان انسان، دفاع از آزادی، برابری، حرمت انسانی و عوامل اجتماعی و سیاسی در این مبارزه حساس دخیل هستند. بنابراین، شکی نیست که در آینده ده‌ها فیلم از مبارزات آن‌ها ساخته خواهد شد و صدها تحلیل و تفسیر و کتاب درباره آنان به رشته تحریر درخواهد آمد.
هم‌اکنون در کانتن های کردستان سوریه، روابط و مناسبات«شوراهایی» و خودمدیریت و دموکراسی مستقیم حاکم است. یعنی خود شهروندان بدون در نظر گرفتن ملیت و جنسیت و باورهایشان، در تمام امور اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و نظامی حضوض مستقیم و فعالی دارند. الگویی که نه تنها حکومت‌های مرتجع منطقه، بلکه همه حکومت‌های سرمایه‌داری جهانی را نگران کرده است. الگویی که در مقابل طرح «خاورمیانه بزرگ» آمریکا و متحدانش قرار دارد. از این رو، آن‌ها در مقابل فشار افکار عمومی بین‌المللی و ریاکارانه خود را حامی مردم کردستان سوریه و مخالف داعش نشان می‌دهند. در حالی که داعش دست پخت خودشان است. به علاوه الگوی و بدیل سیاسی دولت‌های سرمایه‌داری جهان و منطقه حاکمیت ارتجاعی افغانستان و عراق و لیبی است. حکومت‌هایی که جنایت‌کاران مذهبی با حمایت حکومت‌های سرمایه‌داری جهانی به قدرت رسیده‌اند و زیست و زندگی مردم این کشورها را در معرض خطر دایمی و روزمره حملات تروریستی گروه‌های مذهبی و غیرمذهبی و تروریسم دولتی قرار داه اند.
کوبانی حدود پنجاه روز است که در محاصره و حملات داعش قرار دارد هم‌اکنون نیز این کانتون، در معرض توطئه‌های حکومت‌های جهانی و منطقه‌ای، به خصوص آمریکا و ترکیه قرار دارد.
بی‌تردید مردم آزاده منطقه پرتلاطم و خون‌بار خاورمیانه، دیر یا زود تجارب و درس‌ها و الگوی سیاسی و مقاومت کوبانی را سرمشق خود قرار خواهند داد و با قدرت در مقابل حکومت‌های سرمایه‌داری و ارتجاعی منطقه و حامیان بین‌المللی آن‌ها دست به مبارزه طبقاتی سرنوشت‌سازی خواهند زد. از این‌رو، دفاع بی‌وقفه از کوبانی، دفاع از انسانیت و دفاع از اهداف و آرزوها و آرمان‌های آزادی‌خوهانه و برابری‌طلبانه و عدالت‌جویانه انسانی است!
