غلامعلی بیگدلی
گاتا های ورجاوند پاک زرتشت ، را نخستین بار استاد پورداود، به یاری استاد بهرام فره وشی به زبان پارسی برگردان کرد. سپس ده ها تن از ایرانیانی که به آیین بهی دلبستگی دارند راه استاد پور داود را دنبال کردند، وگامی دیگربرای شناخت هرچه بیشتر آیین مینوی و فرخویی زرتشت برداشتند.
به تازگی کسی که نام واقعی وی، وثوق! میباشد، و با نام های مستعاری چون؛ حاجی، عباس، آبتین، اشکریز، ساسانیان ، زرتشتی و غیره از او یاد میشود، کتاب قطوری بیش از هزارو اندی صفحه، زیر نام برگردان گاتاها، به زبان فارسی، در جمهوری اسلامی! در انتشارات بهجت! به چاپ رسانده و پخش کرده است.
بگفته آگاهان؛ انبانی از بدنامی بر دوش های این شخص سنگینی میکند. همگان میدانند که در ایران، هیچ کتابی، آن هم کتاب های دینی و آیینی دیگر ادیان و مذاهب، بی اجازه مقامات جمهوری اسلامی پروانه چاپ و پخش نمیگیرد! مگر آن که خود نویسنده و متن کتابش، همآهنگ و همراه با سیاست های ایران ستیز حکومت جبار اسلامی باشند.
با شناختی که از بی مایگی این آدم بدست آمده است، کسانی که این کتاب را به نام او فراهم کرده اند ، گویا براین باورند، هرچه شمار صفحات بیشتر باشد، بر ارزش کتاب افزوده خواهد شد. زیرا هنگام خواندن این برگردان می بینیم ، که هر هات، یا بند، چهار بار بازنویسی شده تا بر قطر کتاب افزوده شود.
با دلبستگی بسیاری که به فرزان و آیین بهی دارم ، وبا این امید که بتوانم ، نایافته های خود را، به زبان پارسی در بیابم ، با خواندن این کتاب پرزیور، نه تنها روشنگری تازه یی نیافتم ، بلکه نا بسامانی در نوشتن برگردان واژه ها ، به زبان پارسی و جاهای خالی دربرابر واژه های دین دبیره، و از همه بدتر، واژه های خشن و ناماًنوس عربی در یک کهن نامه پارسی، چون گاتا ها، نشانگر آن بود ، که نویسنده ویا کسانی که این برگردان را فراهم کرده اند، در راستای اهداف شوم و ضد ایرانی جمهوری اسلامی گام برداشته اند. برگردان یک نسک آیینی و فرهنگی ایرانیان ، با واژه های بیگانه و ضد فرهنگ ایرانی، آشکارا به والایی آن اثر کهن آسیب جبران ناپذیری میرساند.
نویسنده ویا نویسندگان این برگردان، هرگاه که به تنگنا رسیده اند، با واژه های عربی برآن بوده اند، نارسایی ها را پنهان کنند. و این خود برنا بسامانی ها افزوده است.
در این کتاب بیشتر برگردان هات ها ، نه تنها با نوشته دین دبیره اوستایی برابر نیست ، بلکه نویسنده ویا نویسندگان به فراخور دانش خود، فرازهایی به آن افزوده اند! و با این دستکاری و شیطنت اسلامی! از ارزش راستین سخنان زرتشت کاسته اند. افزوده برآن، در فرازها، نادرستی های دستوری نیز دیده میشود، درستی چم فرازها نارسا بوده و بازگو کننده ی گفته های راستین زرتشت نیست.
در زمینه ی گزارش های زبان شناسی ، نبودن نام بن مایه ها ، پژوهنده را درتنگنا میگذارد و این کاستی ، جلوی هر کار بنیادی را میگیرد. این شیوه بسیاری از نویسندگان ایرانی است ، که از آوردن نام نویسنده یی که پیش از آن ها ، پژوهشی انجام داده است خود داری میکنند ، به زبان دیگر برای از میان بردن ارج نویسنده های پیشین، برآنند، که این برداشت ها را از آن خود بدانند. در حالی که در کشور های پیشرفته، نشانه ی بارز، ارزش گذاشتن به کارهای دیگران است، و اگر چنین نکنند ، آن اثر، دزدی یا سرقت ادبی بشمار میرود، و حتی قابل پیگیری در دادگاه ها میباشد.
