امین موحدی
شما چقدر آدم‌های بی تفاوتی تشریف دارید؟ چرا اینقدر نسبت به سرنوشت کشورتان که در دست‌های ماست بی‌تفاوتید؟! مگر نمی‌دانید مملکت در حال از دست رفتن است ،پس چرا گوش به حرف ما نمی‌دهید؟ چرا حرکتی نمی‌کنید و کمی به ما توجه نمی‌کنید؟
اینقدر به فکر خودتان نباشید کمی هم به ما…یعنی همان مملکت‌تان! بیاندیشید. باور کنید دنیا ارزش این بی تفاوتی‌‌ها را ندارد، فردا که افتادید مردید افسوس خواهید خورد که چرا اسم‌تان فقط روی سنگ قبرتان است؟ در آنحال دیگر کار از کار گذشته است و فرقی نخواهد کرد که سنگ قبرتان چه شکلی باشد و یا اینکه اسم‌تان با خط نستعلیق روی قبرتان هک شده باشد یا شکسته ،فارسی نوشته شده باشد یا انگلیسی! تا زنده‌اید این اسم‌تان را یک جاهایی بنویسید که به درد دنیای ما و آخرت خودتان بخورد.
در برهه حساس کنونی کشور ما، لازم استکه همه از خود گذشتگی و فداکاری نمایند، ببینید من آنقدر فداکار هستم که اسمم را زیر هر نوشته‌ای می‌زنم و حتی در مواقعی زیر برگههای سفید را نیز امضا می‌کنم تا هر کس هر چه دلش خواست توی صفحه بنویسد، چه کنم همین یک کار از من بر می‌آید، نه سرمایه‌ای دارم و نه مقامی و نه جرات رفتن به زندان و از این حرف‌ها لذا از همین راه اقدام به فداکاری می‌کنم، به شما هم توصیه می‌کنم از هر راهی که ما می‌فرماییم، فقط فدا کاری کنید.
همین خون‌ها …ببخشید، اسم نویسی‌ها است که اسلام را … دوباره ببخشید، ایران را زنده نگاه می‌‌دارد. هر چقدر هم که مردم داخل ایران مبارزه کنند و زندان و شکنجه شوند و تظاهرات نمایند هیچکدام به اندازه یک امضا مملو از توجه شما به ما در امر خطیر نجات میهن و مبارزه تاثیر ندارد.
ما می‌خواهیم انتخابات آزاد در یک کشور غیر آزاد برگزار نمائیم، این کاری است که حتی از پس نلسون ماندلا و گاندی هم بر نمیآید که بتوانند چنین انتخاباتی را در چنان شرایطی برگزار نمایند، ما دست ماندلا و گاندی را از پشت بسته‌ایم!
حالا می‌فرمایید چطور می‌شود اینکار را کرد؟ کاری ندارد یک سایت می‌زنیم و یک فراخوان می‌دهیم و انبوهی از آی دی آنرا به شکلی مسالمت‌آمیز و عاری از خشونت، امضا باران میکنند. همین سایت، خودش صندوق رای می شود و امضا‌ها می‌شوند برگههای رای! کسی اعتراضی دارد؟ اگر دارد، صد در صد عامل رژیم است و طرفدار خشونت و شاید وابسته به القاعده!
این بی‌تفاوتی شما آخرش مارا …ببخشید مملکت را نابود می‌کند. این‌همه عقلای قوم از بقراط و سقراط و همه اهل فن و رکابیون و کاتبان و کاتبات مخصوص ما، از سر صبح تا پاسی از شب در مورد لزوم توجه شما به ما برای نجات میهن شورا میکنند و می‌نویسند و پشت سر هم اسکناس… ببخشید …مقاله چاپ میکنند اما هرچه بیشتر می‌نویسند تفاوتی در در بی‌تفاوتی شما نسبت به ما حاصل نمیآید! ما چقدر بگوییم؟ما چقدر هزینه کنیم و بنویسیم و بنویسانیم؟ سرمایه ملی در حال تمام شدن است، روی گنج قارون که ننشسسته‌ایم؟!
این دیگر آخرین تلاش من است و بیش از این نمی‌توانم تحمل کنم لذا با قلبی آرام و دلی مطمئن از اینکه بدون ما، ایران نجات نخواهد یافت شما را ترک می‌کنم و چون یقین دارم که یک‌روز متوجه اشتباهات‌تان نمی‌شوید به همین دلیل عرض می‌کنم که بروید بمیرید و اسم‌تان را فقط روی سنگ قبرتان بنویسید.
